Seviyordum onu ama nasıl gururuma yenik düşüp affedebilirdim ki.
Okula gitmek istemiyordum,
O gün okula gittim , Ve sıraya oturduğumda gözgöze geldik uzun bir süre bakıştık hiçbir kelime etmedik ama gözlerimiz O kadar şey anlatıyordu ki. Ah Tanrım gözleri o kadar çok güzeldi ki.Ve dudakları...
Neden yaptın ki bunu birbirimizi bu kadar çok severken,
Tabii ki o gün dayanamadım ve affettim.seviyordum çünkü Ve tekrar yapmayacağını düşünüyordum seviyor beni diyordum ama tabii ki bu ayrılıkların devamı da geldi...
Bir ay geçmeden tekrar ayrılmak istedi peki neden diye sordum hiçbir şey söylemedi başka biri mi var diye düşündüm yada benden daha iyi biri soğudun mu diye sordum hayır dedi peki neden dedim bir sürü şey anlattı ama aslında oda bilmiyordu bu ikinci olmuştu. Aklım almıyor seni seviyorum diyor bir yandan da ayrılmak istiyordu ne düşünmem gerekiyordu yada ne yapmam sadece tamam demek geçti içimden.
hani bir daha bırakmayacaktı hani akıllanmıştı hani çok seviyordu ne oldu o sözlere . Bırakmayacağına o kadar inanmıştım ki her şeyimi ona teslim etmiştim ona tekrardan güvenmiştim. Ve ertesi sabahı tekrardan mesajları attı aradı pişman olduğunu söyledi ama bir kere güvenim yıkılmıştı ve tekrar tekrar affettim onu herkes affetmememi söylüyordu tekrar yapacağını söylüyordu ama ben ona tekrar güvendim acaba aptallık mi yaptım diye düşündüm ama kalbim öyle söylemiyordu kalbimin sesini dinledim ve tekrar yine bir ay geçmeden ayrılmak istediğini söyledi bu sefer hiç bir şey hissetmedim, ağlamadım, sanırım alışmıştım üçüncü oluyordu bu bu sefer vazgeçmiştim ondan hiçbir şey söylemedim gerçekten onsuzda yoluma devam edebilirim diye düşündüm.Peki yapabilirmiydim bunu?
Birbirimizin her şeyiydik hani biz.
Benimdin sen, bana aittin sen
Tapar gibi sevmemiş miydik birbirimizi?nasıl oldu, nasıl bitti farkına varamadan.
Ben hala o seni ilk gördüğüm andayım ,o ilk dokunuşunda , ilk bakışında.

.

