Hızla parçalanan takvim yapraklarında geçip giden günlerin, tamamıydı sana olan aşkımı alevlendiren. Bilmiyorum, ne kadar önemsedim seni. Hayallerimi, düşüncelerimi, geleceğimi parçadım senin yolunda. Nice günler, çaresizce boyun eğdim terbiyesizliklerine. Dayanılamamazlığına.
Ardındaki hayeller. İçlerinde biraz sen, biraz ben.. birazda gelecek. Mutlu yaşanılabilecek zamanlar. Belkide tek teselliydi bunlar. En büyük hazinemiz vardı yani hayallerimiz içinde sen olan bi karavan mesela . Külüstür olsun boşver yada eşyasız seninle buralardan kaçabileceğimiz bir karavan hayalimiz vardı . Peki şimdi ben olmadan da hayallerimizi yaşıyacak mısın?
Ne garip demi seni mutluktan göğe çıkartan ve yerin dibine sokan kişinin aynı kişi olması .
Evet onu 4. Kez affettim , kim yaparki bunu hiç kimse grurunu ayaklar altına alıp utanmadan 4. Kez affetmeyi kim başarır . Ben başardım çünkü aramızda bir şey var kopamıyoruz ve ben bunun farkındayım .
Affettim çünkü başka birini sevmesini başka birinin ellerini ısıtmasını , başka birine sarılmasını kabullenemem . Yine her şeyi karşıma almaya hazırım , onunla huzurluyum onunla mutluyum belki pişman olucam belki bu seçimim büyük bir hata belkide kanıyorum sözlerine , bırak herkes konuşsun arkandan saf diye ,büyük bi yalanın içinde ol yada, kimin umrunda bu hayat senin , seni mutlu eden kişi karşındaysa onu bırakma sımsıkı sarıl huzuru ancak o zaman bulacaksın.
