ŞAKACI ÇOCUK 2 -Pandalı İkizler

BEBEKLER

Multimedya Minik çapkın Gökhanın çapkın babası. Bay aptal Burak :)

Eliften

Sabah bebeklerin ağlama sesi olmadan uyanmak- bir saniye. Ben eğer sessiz bir ortamda uyanıyorsam birseyler ters gidiyor demektir. Telaşla yataktan kalktım. Benim bebeklerim asla sessiz değillerdir. Renan Gökhana göre daha az ağlasada Gökhan hiç susmazdı. Telaşla etrafa bakındım. Bebek telsizinden ses gelmiyordu. Yan odaya gidip beşiklere baktım. Renan ellerini ağzına sokmuş salya akıtarak etrafa bakıyordu. Onu alıp Burağın yanına götürdüm.

"Burak Gökhan yok! Al Renanı!" Dediğimde dikkatlice Renanı aldı.

"Ne demek Gökhan yok!?" Dediğinde ben odadan çıkmıştım bile. Bebek odasını alt üst etmeme rağmen Gökhan yoktu. Koridora çıkınca Gökhanın bir ayağı ağzında merdivenin ucunda bekliyordu. Heran düşebilirdi. Hızla koşup onu kucağıma aldım ve sarıldım. Burak Renan ild yanıma geldi. Ikimizde hızlı nefesler alıyor çocuklarımıza sarılıyorduk.

"Aklım çıktı." Dedim ve Gökhanın başını öptüm. Burakda beni öpüp ayağa kalktı. Kalkıp çocukları giydirdik. Onları oyun odalarına koyup banyo yaptık. Üzerimi giyindim ve çocuklarımın yanına gittim. Oyuncakları ağızlarına sokuyor kahkahalarla gülüyorlardı. Burak onların yanına gitti ve onlarla oynamaya başladı. Bende mutfağa indim ve kahvaltı hazırladım. Yumurta menemen zeytin peynir bal sosis reçel gibi kahvaltılıkları hazırladım. Dolu dolu olan kahvaltı masasına baktım ve kendimle gurur duydum. Oyun odasına çıkarken Burak ve çocukların kahkaha sesleri geliyordu. Bu benim huzurumdu ise. Tüm dertleri sorunları bana unutturan şey buydu bana. Onların gülümsemesi. Kapıdan onları izledim. Burak yere uzanmıştı. Kucağında Gökhan oturuyordu. Burak Gökhanın göbeğini öperek tuhaf sesler çıkartıyor Gökhanda buna kahkahalarla gülüyordu. Onun gülümsemeside Burağı gülümsetiyordu. Renan ise Burağın başının yanına oturmuş babasının saçlarını o minik parmakları ile çekiştiriyordu. Bir yandan da Burağın kulağında ki siyah küpeyi çıkarmaya çalışıyordu. Onları izlerken belli belirsiz gülümsedim. Ömrümün sonuna kadar bu tatlı sahneyi izleyebilirdim. Burak bana bakıp göz kırptı. Gidip Gökhanı aldım ve

"Kıskanıyorum Ama Gökhan." Dedim. Gökhan elini ağzına alıp kahkaha attı. Başını öptüm ve o huzur dolu kokusunu içime çektim. Burak bu sefer bana bakıp

"Kıskanıyorum." Dedi. Kahkaha atma sırası bendeydi.

"Hadi kahvaltıya." Dediğimde Burak dikkatlice kalktı ve Renanı kucağına aldı. Arada onu öpüyor ve tuhaf sesler çıkartıyordu. Renan da dururmu babasının saçını çekiyor küpesini çıkarmaya çalışıyordu. Hep beraber kahvaltı masasına geçerken çocukları mama sandelyesine oturttuk. Bir yanımda Renan bir yanıma Gökhan. Onlara yemek yedirirken Burak da beni besliyordu. Çocuklar doyunca Burak onların gazlarını çıkarttı. Çok narince dikkatli davranıyordu. Renanın ağzından minik bir gaz sesi çıktı. Ama Gökhan. Kocaman bir geyirme sesi ile salonu inletti. Burak ve ben kahkahalarla gülerken Renanda güldü.

"Oğlum ne yedirdi anne sana. O minicik miğdeden ne ses çıktı öyle." Dedi Burak. Çocukların ağızlarını peçete ile silip Burağa reçelli ekmek verdim. Burak çayından bir yudum ve reçelli ekmeği alıp ayağa kalktı.

"Doydum birtanem. Akşamda çocukları hazırla. Güzel bir yer biliyorum. Gezeriz biraz. Sende hazırlan." Deyip göz kırptı. Yanaklarım kızarırken Burak banyoya ilerledi. Çocukları koltuğa oturttum. Yanlarına yastık koydum ve kahvaltı masasını hızlıca toparladım. Burak üst kattan indi. Önce çocukları öptü. Sonra benim yanıma gelip dudaklarıma uzun bir öpücük bıraktı.

"Akşam 7:30 da sizi alırım." Dedi. Yanağıma son bir öpücük bırakıp evden çıktı. Kapıda arabaya binişini vegidişini izledim. Içeri girince Renan ağlıyordu. Babası gidince hep ağlardı. Onu kucağıma aldım.