a loki love story

chapter 7

irma's POV

in het ziekenhuis krijgen loki en ik veel tijd om te praten. loki verteld over hoe zijn "broertje" altijd de betere was en hem altijd werd verzwegen dat hij eigenlijk een ijsreus is. natuurlijk zou hij nooit de troon opvolger van asgard zijn. een ijsreus op de troon. dat zou een lachertje zijn. het vertellen over zijn verleden maakt veel emoties in loki los. loki zijn emotieloze muur is nu helemaal gebroken. ik omhels hem en hij laat al zijn op gekropte emotie los in mijn armen. zijn leven moet vreselijk zijn geweest. loki ligt als een hoopje ongeluk in mijn armen. we hebben allebij al zo veel mee gemaakt. ik laat nu ook mijn emoties los en begin de tranen die ik al die jaren in slikte los te laten. "waarom is mij nooit verteld dat ik zijn zoon niet ben. wat voor zin heeft leven als het al die tijd een leugen was" zegt loki met tranen over zijn wangen lopend. "broeder is het waar wat gij zegt" horen we ineens achter ons. mooi moment thor mooi moment. loki kan alleen knikken. hij trilt nog erg van alle los gekomen emotie. "thor zou je ons alleen kunnen laten?" vraag ik met een strenge blik. "tuurlijk" zegt thor verslagen. ik kan zien dat thor erg vanslag is door wat hij aan trof. loki zit nu voor me hevig trillend. tranen rollen over zijn wangen. hij begint te hyperventileren. "loki" zeg ik maar krijg geen reactie. ik trek hem nog maals in een omhelsing. ik kan zijn pijn voelen. ik voel dat loki langzaam tot rust komt in mijn armen. "bedankt" zegt loki als hij weer helemaal tot rust gekomen is. "geen probleem ik weet hoe het voelt" zeg ik. "irma?" vraagt loki. "ja?" vraag ik. "zou je mijn vriendin willen zijn?" vraagt hij verlegen. "ja natuurlijk" zeg ik en omhels hem.