Bella, Edward, Cullens, Tweeling, kanker(Twilight New Moon fan-fictie.)

Ziekenhuis

Dit hoofdstuk staat in het teken van Kanker en ik vind het belangrijk dat mensen hier niet lullig over doen. Ik wil iedereen die dit boek aanleest aansporen om niet met Kanker te schelden.... Ik weet niet goed hoe erg de pijn enz. is maar ik weet wel hoe erg het is.

Nadia.

Ps...Geen Edward p.o.v. hierin

--

Bella p.o.v.

Ik word wakker met allemaal piepjes naast me. Ik draai me hoofd en er schiet gelijk een steek doorheen dat ik het uitschreeuw in pijn.

'Beweeg zo min mogenlijk.' hoor ik iemand zeggen. Ik draai me hoofd tandenknarsend en kijk naar de vrouw die naast me licht.

'Wie ben jij?  Waar zijn we?' vraag ik.

'Rianne.' antwoord ze. 'En we zijn in het ziekenhuis. Volgens de dokters was je uitgegaan nadat je kanker bij je hart kwam.' legt ze.

'Waarom lig jij hier?' vraag ik.

'Zelfde reden als jij. Ik heb ook micronsatia borstkanker(Naam zelf bedacht), Alleen ik ben hier al langer.' legt ze uit.

'Zo....hoe is het?' vraag ik.

'Heel vervelend. De dokters kunnen er niks tegen doen. En elke beweging die je maakt voelt alsof je hart er word uitgerukt.' legt ze uit. Ik knik.

'Inderdaad.'  mompel ik. Ze draait haar hoofd langzaam en kijkt me aan. Haar ogen staan moe. Ze is iets ouder dan ik.

'Heb jij iemand om voor door te gaan?' vraagt ze. Ik knik.

'Ik ben moeder.'

'Ah....Waar zijn ze nu?' vroeg ze.

'Ik heb ze naar hun vader gestuurd. Hij wist niet eens dat ik zwanger was.'leg ik uit.

'Wauw.' zegt ze.

'' Ja.' 

Rianne zucht en dan kijkt ze naar de monitor. Ze laat een gil en ze verkrampt helemaal in elkaar en dan valt ze neer. De montor stopt met Beepen. 

 'Rianne. RIANNE.' gil ik zo hard als ik kan. Terwijl ik probeer uit bed te komen.

Allemaal zusters komen binnengelopen en twee dokters. Een dokter loopt naar mij toe. De zusters en de ene dokter trekken haar mee terwijl de gene die naar mij ging me neerduwt. Ik kan niet tegen zulke kracht vechten. 

Ik kijk op en staar recht in twee paar gouden ogen. Ik knipper verward en stop gelijk met vechten. Als de dokter zeker weet dat ik stil blijf liggen laat hij me los.

'Wie...wie bent u?' stotter ik.

'Dokter Demon.' zegt hij.

'Passend.' mompel ik.

'Hoezo?' vraagt hij.

'Je bent een vampier.' zeg ik met me ogen rollend. Gelukkig deed die beweging geen pijn. 'Een vampier word gezien als een Demoon.' 

De dokter staart me ongelovig aan.

'Waarom denk je dat ik een vampier ben, Mevrouw Swan?'

Ik zucht.

'Me vorige vriendje was een vega vampier.' leg ik kort uit. Dokter Demon ogen lichten op.

'Ik ken geen andere.' zegt hij.

'Wel ik wel.....Hij heette Edward Cullen. Hij had een vader die ook Dokter was en een moeder. Twee broers en twee zussen.' zeg ik. Dokter Demoon gaat op de stoel naast me zitten.