Bella, Edward, Cullens, Tweeling, kanker(Twilight New Moon fan-fictie.)

Eerste stapjes.

Hee......

-_- -_- -_-

Edward p.o.v.

Met een glimlach pak ik EJ op. Hij lacht en probeert uit me omhelzing te draaien. Ik zet hem beneden weer neer en hij kruipt gelijk weg. Ik lach zachtjes en dan komt Alice beneden met Nessie. Nessie kijkt mij aan. Ze steekt haar armen uit en ik neem haar over en loop dan naar de bank.

EJ zit voor de tafel zijn rug tegen een poot. Hij kijkt op en Emmet loopt grijzend met zijn afstandbediening de kamer binnen. Hij zapt naar honkbal. Hij legt de afstandsbediening op tafel neer en ik zie EJ ernaar kijken en plotseling zapt die naar nickelodeon. Emmet kijkt geschokt terwijl Nessie blij in haar handen klapt en dan kijken mijn kinderen samen tv.

Ik moet zachtjes lachen. Esme komt binne samen met Rose en EJ kijkt gelijk naar Esme. Hij gaat op zijn handen duwen en strekt zijn beentjes. Dan staat hij rechtop. Hij doet zijn eerste stapje en we klappen gelijk. Hij wiebelt wel maar naar een paar stapjes staat hij stevig. Dan rent hij naar Esme toe en knuffelt haar been. We lachen en Esme tilt EJ op.

'Goed gedaan.' zegt ze. EJ glimlacht.

Papa kan je me dat ook leren? Vraagt Nessie.

'Natuurlijk.' zeg ik gelijk. Ik zet Nessie neer op haar voeten en hou haar bij haar handjes vast. Glimlachend doet ze een stapje naarvoren en ik één naar achteren.

Bella p.o.v.

Het werd steeds zwaarder om te praten. De afgelopen week had Maurus me gezelschap gehouden en ik zag Tom zijn zoon ook wel is. Net zoals Lisa zijn vrouw. Ze waren allemaal net zo aardig als de Cullens. Ik open me ogen als ik zachtjes me naam hoor. De hele familie staat voor me.

'Bella we willen je wat vragen.' zegt Maurus en hij pakt mijn hand.

'Oke.' zeg ik.

'Wil je een van ons worden?' vraagt Tom. 'Nadat je eeste jaren op zijn kunnen we dan ook rond gaan kijken voor je familie.' zegt hij blij. Een glimlach komt op mijn gezicht en tranen springen in mijn ogen.

'Natuurlijk wil ik dat.' zeg ik.

'Bella je moet weten dat het behoorlijk pijn doet.' zegt Lisa.

'Ik weet het.' zeg ik. 'Maar als dat er voor zorgt dat ik me kinderen ooit weer in me armen kan houden is het het waard.' 

Ze glimlachen alledrie en knuffelen me dan om de buurt.  Maurus zet het hart apparaat uit en haalt alle slangetjes voorzichtig uit me lijf. Dan rijdt hij de kamer uit. In de lift en naar de vrieskamer. In plaats van me in de vrieskamer neer te leggen pakt Tom me op en rent hij door het raam samen met Lisa naar buiten.

Versufd kijk ik waar we heen rennen totdat we voor een vriendelijk huisje staan. Ze brengen me naar binnen en leggen me op de bank.

'Dit is stap één.' fluistert Tom. Hij draait me hoofd iets en dan voel ik me vel scheuren en gil ik het uit.

_____

Hierna komt er geen Kanker meer in voor iedereen. Misschien alleen het woord.