Doorbell [Short Story] [FINISHED]

CHAPTER FOUR ✔️

"Huy, Aryanie!"  tawag ko sa katabi ko pero mahina lang.

May klase kasi kami ngayon kaya hindi kami pwede magsigawan dito sa loob ng room. But the good thing is, sa fourth row kami nakaupo so hindi kami masyado maririnig ng professor namin habang nag-uusap. Wala din naman pakialam yun kahit may nagdadaldalan pa sa klase niya. Tss!

"Uy, luka! Bakit ba ganan ang mukha mo? Para kang batang naubusan ng ice cream dyan."

"Oo nga Jen. Napapansin kong kanina pa yang ganan. Parang ang lalim lalim ng iniisip. May problema ba yan?"  tanong ni Joana.

Pinag gigitnaan lang namin si Aryanie pero wala pa din kaming makuhang sagot. Kanina pa siyang ganan e. Parang wala sa sarili.

"O baka naman na-abduct na ng alien yan? *gasp* OhmyGee!" dagdag pa ni Joana.

"Luka luka ka talaga! Hahaha! Pero, oo nga ano? Baka na-abduct nga?"

*gasp*

(ʘᗩʘ')(ʘᗩʘ')

"HAHAHAHAHA!" sabay naming pinagtawanan si Aryanie.

Uwaaaaaa! Bakit ganun? Pinagtatawanan na namin siya't lahat, wala pa din siyang response? Waaaaaa! Bingi na ba 'tong kaibigan namin? Nooooooo!
M Oo
｡゜(｀Д')゜｡

"Huy!"  tinapik ko siya sa braso pero mahina lang.

At mukhang bumalik naman siya sa sarili niya.

"Oh?! Ano bang problema niyo? Ang iingay niyo! Mamaya mapagalitan pa tayo dito ng professor natin dahil sa kadaldalan niyo! Tsk! Makinig na nga lang kayo!" galit na sabi niya.

(⊙⊙)(⊙⊙)

Uh-oh! Our MASUNGIT friend is baaaaaack! So it means, hindi siya na-abduct ng alien! Yipeeee!

ヽ(＾Д＾)ﾉ

"Tse! Pano kasi, parang ang lalim lalim ng iniisip mo dyan! Kanina ka pa kaya tulala. Ano ba kasi iniisip mo?"  tanong ko sa kanya pero tinignan lang niya ako ng masama.

At dahil nga naka 'masungit mode: on' siya, imbis na makatanggap ako ng sagot, irap ang natanggap ko. Huhuhu! ε(‾^‾)з

Ang mean niya. Parang hindi kami friends. Tsk!!

Mukhang wala talaga akong makukuhang sagot ngayon kaya no choice ako. Makikinig na lang ulit ako kay Prof. Tss. Maya ko na lang siya kakausapin. Napaka taray talaga niya kahit kelan. Mukhang kelangan na ata niya ng isang lalaking magbibigay ng sweetness sa buhay niya. Wala man lang kasi ka-sweet sweet bones ang babaeng ito. Uggh!

Ayaw pa kasi mag boyfriend. Hanggang ngayon NBSB pa din. Tsk!

❤ッ☆❤ッ☆❤

'Roy's POV'

*Kriiiiiiiiiing Kriiiiiiiiiing Kriiiiiiiiiing*

*Kriiiiiiiiiing Kriiiiiiiiiing*

"Yown! After 1234567890 hours! Awas na din!! Woho----------Aray!" inda ni Ivan.

Binatukan kasi ni Joseph.

"Ulul! Ang OA mo! Anong 1234567890 hours ka dyan? Eh isang oras nga lang tayong nagklase! Tsk!"  inis na sabi ni Joseph.

"Basag trip pre! Ugh! Ano bang magagawa ko? It feels like f*cking 1234567890 hours for me! Damn it! Wala kasing kwenta magturo yung Prof! Pwe!"

"Oh tama na yan!"  awat ko sa kanila.

Pano ba naman kasi simpleng bagay lang nagbabangayan na naman sila. Psh! Mga baliw talaga! Mga kaibigan ko ba talaga 'to? Bakit hindi ata nila ako katulad? Tsktsktsk!