ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก เสียงของนาฬิกาสีแดงที่ถูกแขวนอยู่ข้างบนกระดานดำส่งเสียงดังเป็นพิเศษ เข็มชั่วโมงและเข็มนาทีชี้ไปที่ยังเลขสองเลข แสดงให้เห็นเวลาแปดโมงตรง นักเรียนที่สมัครเรียนวิทยาศาสตร์เพิ่มเติมพากันทยอยเข้ามานั่งในที่นั่งประจำของตน
แองเจล่าหาว วันนี้เป็นวันที่สองตั้งแต่เปิดเทอม เธอคงยังไม่ชินกับการตื่นและเข้าเรียนเร็วกว่าปกติหนึ่งคาบเรียน เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาเพื่อเช็คความมีชื่อเสียงของเธอและครางในลำคอเบาๆ ด้วยความเบื่อหน่าย "เป็นอะไรไปอีกล่ะ" ฉันถามเมื่อเห็นเช่นนั้น
"แซคน่ะ เขาส่งข้อความมาหาฉันทั้งคืนเลย แม็กซ์ ฉันแทบไม่ได้หลับได้นอน เมื่อเช้านี้ก็อีก" เธอพูดและกลับไปอ่านและตอบข้อความของเขา ฉันส่ายหน้าเบาๆ กับทั้งแองเจล่าและแซค
เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอสามารถปิดการแจ้งเตือนได้ "ถ้าเป็นฉันๆ จะบล็อคเขา หรือไม่ก็บอกเขาไปตรงๆ ว่าฉันไม่ชอบที่เขาทำอย่างนั้น ฉันรู้สึกดีกับตัวเองมากเลยที่ไม่ได้เป็นพวกคนดังเหมือนเธอ"
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก เสียงของเข็มนาฬิกาส่งเสียงดังไม่หยุด ฉันเริ่มรู้สึกหยุดหงิดแล้วสิ เสียงนาฬิกาพวกนี้ดังเป็นพิเศษตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ หรือว่าพวกมันกำลังตอกย้ำว่าฉันเหลือเวลาอีกน้อยนิดบนโลกนี้กัน
ฉันหยิบสมุดวาดรูปและกระเป๋าดินสอออกมาจากกระเป๋าเป้ของฉัน ฉันเปิดหาหน้าว่าง หยิบดินสอสีน้ำเงินขึ้นมาและเริ่มวาดรูประบายอารมณ์ จนมิสคลอเด็ทเดินเข้าห้องมาพร้อมเอกสารจำนวนหนึ่งในมือเหมือนมาร์คเมื่อวานนี้ ฉันหวังว่าเธอจะไม่แจกตารางอ่านหนังสือล่วงหน้านะ
"อรุณสวัสดิ ทุกๆ คน" เธอทักทายนักเรียนในห้องที่พร้อมหลับเต็มที "ไม่ต้องห่วงจ้ะ เอกสารพวกนี้ไม่ใช่ตารางอ่านหนังสือล่วงหน้า" เธอพูดตามแบบฉบับมิสคลอเด็ท เธอชอบพูดกัดจิกมาร์ค นั่นคือสาเหตุหลักที่เธอเป็นหนึ่งในบรรดาอาจารย์ที่ฉันชอบ "เอกสารพวกนี้คือใบลาออก ไม่ใช่ออกจากโรงเรียน แต่จากวิชานี้ หากเธอพบว่าวิชานี้ยากเกินไปสำหรับเธอ เธอสามารถเซ็นและยื่นเอกสารนี่ให้ฉันได้ทุกเมื่อ" เธออธิบายและแจกกระดาษสีขาวในมือให้กับนักเรียนแถวหน้าๆ ให้พวกเขาส่งตามาด้านหลัง
YOU ARE READING
The Countdown
General Fictionคนทุกคนเกิดมาพร้อมกับนาฬิกาขีวิต ใครจะอยู่นานหรือสั้นมันขึ้นอยู่กับตัวเลขบนหัวของพวกเขา แต่น่าเศร้าที่คนเหล่านี้ไม่รู้เลยว่าพวกเขาเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ ฉันชื่อแม็กซีน ชอว์ และฉันเหลือเวลาอีกสามสิบวันก่อนจะหมดอายุ (ยังไม่ผ่านการแก้ไขและเขียนใหม่อย่าง...
