Mission Failed: I Fell Inlove with MR. ARROGANT<3 ( A Secret Agent Story )

Mission 27: Real Me.

Mission 27: Real Me.

Dolly's POV

" Dolly TUMAKBO KA NA!!!!!!!!!! * BUGGGGGGGGGS*" tinulak ko si Dolly, masaya na ako sa kung anong mang mangyari sa akin-

Ahhhh na tulak ako papunta sa ilalim ng desk. Napatingin ako kay Vhodka na kakalabitin ang baril.

" NOOOOOOOOOoooo-- BRIAAAANNNNNNNN!!!!"

" Dolly?" Huh? Hallucinations lang akala ko napatay na siya ni Troy.

Speaking of Troy may tama siya ng baril. Nagback up yung CIA. Thanks God nothing happens to us.

Napatingin ako kay Brian, he's holding his left arm, at may tumutulong dugo.

" Brian, may tama ka ng baril." :( may nasaktan pa tuloy ng dahil sa akin. I hate it if I'm the reason for them to be hurt.

" Tss. Mas malakas panga yung TAMA ko sayo eh * wink*"

" Aisshhhhh gusto mong matamaan ka sa akin?" sabi ko habang binabantaan siya.

" Okay lang? Para mayTAMA ka na rin sa akin."

" AISSSHHHH Di ka ba talaga makakausap ng matino? Tss. Akin na nga yang braso mo." Hinila ko yung arm niya at nilagay na lang yung panyo ko.

" Pwede sayo na rin pati puso ko *wink*"

" ARGGGGGGGGGH!!!!! Ako nga tigil tigilan mo, dapat nagdradrama ako ngayon eh." napatingin siya ng seryoso sa akin.

Hay. I hate this two faced me. I'm hurting inside pero hindi ko mailabas huhu.

" Hoy san mo ako dadalhin?" hilahin ba daw ako palabas ng broadcasting room.

" Basta."

Hinila niya lang ako hanggang makarating kami sa parking lot.

" Suot mo."

" Huh?"

" Akin na nga." Isinuot niya yung helmet sa akin, at umangkas na ako sa motor niya.

~ BRRRROOOOOOOOOOOOMMMM

" HOYYYYY MR. BRIAN BAGALAN MO NAMAN BAKA MAAKSIDENTE TAYOOOOO"

" Ha?"

AIIIISSHHHHHHHH! Asar tong lalaking to, gusto ba niyang magpakamatay sana di nlang niya ako sinama.

Nagulat ako ng biglang hinila niya yung kamay ko at binalot sa bewang niya.

" Humawak ka muna sa 6 packs ko, pero wag kang manananching ha-- * pak* arayyyyy."

Tss, kapal din ng mukha ng lalaking ito ah.

" As if, Che."

After the long byahe...

Okay. Sa isang park na may lake and churvang scenery. Uhm somewhat it's refreshing.

Naglatag si Brian ng kumot. Uhm I wonder san kaya niya nakuha yun ha. Umupo na kami, nagulat ako ng bigla siyang nagsalita.

" Nararamdaman mo ba yun?"

" Huh? Yung alin?"

" The feeling of sadness. Everytime na nandito ako nalulunkot ako eh."

" Eh bat mo ba ako dinala dito ang lungkot ko na nga eh." pabirong sabi ko hbang pinapalo siya ng mahina.

Biglang nagseryoso siya at nagsalita " Malungkot ka? Bat hindi mo ipakita?"

Ha? Ano bang pinagsasabi ni Brian, malungkot nga ako eh. Napatingin lang ako kanya ng takang taka.

Tumingin siya sa akin, as in eye to eye. Then bigla niya akong niyakap. " Iiyak mo lang yan, I'm always here for you."

" Tss. Hindi nga ako--" TT_________TT I don't know how, biglang tumulo yung luha ko. " H*yop ka Vhodka huhu h*yop ka."

~5 minutes later

Namumugto na yung mata ko, matagal tagal ko din hindi nabuhos ang mga luha na ito, nakakagaan pala ng loob. Humiwalay ako kay Brian. " Thank you ha. Thank you for waking up the real me. Thank you."

" Tss. Wala yun basta ikaw. Tandaan mo, whether you're Dolly , Polly or H.K, tao ka. At kahit pagbalikbaliktarin mo pa rin yun you'll still feel hurt."

" Wow nose bleed pre. Galing ah. Tara na nga."

" Tss. Pagbalik baliktarin man natin baliw ka na talaga."

" Ano may sinasabi kaaaaaaa~ ahhhhh sige takbo lang hahahha." naghabulan lang kami ni Brian.

Malungkot ako pero I'm not saying I'm happy now. Maybe I'm reborn, it's been a while since nung umiyak ako ng ganito.

" AHHHHHH ahahhaha tama na." Tss but thanks to this asungot for bring me back to the real me.

A/N: Okay. Ako na ang mabagal sa pagUD huhu sorry po talaga. Busy kasi si school eh, hope you'll understand it guys. Thanks.