Queen Of Darkness

Κεφάλαιο 23 (E)

                                                    *_________________________________________*

"Κίλιαν..." σταμάτησα να μιλώ από την αμηχανία μου και έμεινα να ακούω το σταθερό ήχο της καρδίας του. "Πως...πως έγινες πνεύμα;"

Ένιωσα το σώμα του, που ήταν κάτω από το κεφάλι μου, να παγώνει και ανασηκώθηκε. Μαζί του σηκώθηκα και εγώ. Μπορούσα να δω στο κεφάλι του να παίρνει μορφή μια στοιχειωμένη έκφραση και τα μάτια του κοιτούσαν στο κενό σαν να θυμόταν μια επίπονη ανάμνηση.

"Αν δεν θες να πεις, δεν πειράζει συγνώμη που ρώτησα." πρόσθεσα αμέσως και τότε φάνηκε να βγήκε από αυτή την ονειρική κατάσταση που ήταν.

Με κοίταξε με αυτά τα φοβερά μαύρα μάτια και έπιασε το χέρι μου. "Όχι, θα σου πω, απλά θέλω να μου υποσχεθείς πως δεν θα με δεις διαφορετικά μετά από αυτό." είπε και εγώ κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

Δεν ξέρω τι με έπιασε και ήθελα να μου πει για αυτό, ωστόσο όσο και κακό να ήταν τον εμπιστεύομαι.

"Για να καταλάβεις τι συνέβει πρέπει να μάθεις πως άρχισαν τα πάντα. Την ιστορία των ανθρώπων σαν εμάς. Κάποτε οι κανονικοί άνθρωποι και άνθρωποι σαν εμάς ζούσαν μαζί και συνυπήρχαν, μα μια μέρα όλα άλλαξαν άρχισαν να μας φοβούνται. Το μικρό μυαλό τους μας έβλεπε σαν εχθρούς τους, μας θεωρούσαν κίνδυνο και άρχισαν να μας σκοτώνουν. Τρείς από τους πιο δυνατούς από εμάς αποφάσισαν να φτιάξουν ένα μικρό παράδεισο για όσους είχαν δυνάμεις. Και τον κρύψανε από όλους τους άλλους ανθρώπους.

Εκεί δεν φοβόντουσαν πια. Και την εξουσία την είχαν οι τρεις που έφτιαξαν αυτό το κόσμο, οι γηραιοί. Μόνο που μια μέρα όλα άλλαξαν. Θεωρούσαν πως όποιος είχε σκοτεινές δυνάμεις έπρεπε να καταστραφεί, να εξοριστεί στο κόσμο τον ανθρώπων, χωρίς να μπορεί να ξανά έρθει πίσω.

Είχαν γίνει παρανοϊκοί....σκότωναν ανθρώπους σαν εμάς Έμμα. Εξόρισαν ακόμα και ένα από τους δικούς τους, επειδή είχε τις δυνάμεις του θανάτου. Μα εκείνος αντιστάθηκε, ξεκίνησε μια εξέγερση για να πάρει την εξουσία, για να είμαστε ελεύθεροι ξανά.'' σταμάτησε και με κοίταξε. Είχα μείνει σοκαρισμένη κανείς ποτέ δεν είχε μιλήσει για αυτό και... ο ένας από τους γηραιούς είχε τις ίδιες δυνάμεις με εμένα.

"Και τότε μπαίνω και εγώ στην ιστορία....Ήμουν μικρός όταν οι γονείς μου με πέταξαν έξω από το σπίτι μας. Με φοβόντουσαν Έμμα. Φοβόντουσαν τι μπορούσα να κάνω. Γιατί μπορούσα να ρουφήξω τις δυνάμεις των άλλων. Τις έκλεβα χωρίς να μπορώ να καταλάβω. Είχα και εγώ σκοτεινέ δυνάμεις. Όταν με άφησαν μόνο μου, έξω να πεθάνω ο Μόρτεμ με βρήκε.