i need you

Κεφαλαιο 14

Το προηγουμενο βραδυ κυλησε πολυ ανυσηχα.Τα τηλεφωνηματα που εκανα στο Λουι ηταν αμετρητα.Δεν μου απαντησε σε κανενα.Ανησυχω για αυτον και στεναχωριεμαι που εφυγε ετσι χθες.Αυτο που θα μου μεινει ομως ειναι οτι οι πληγες που του εχει αφησει το παρελθον ειναι το αδυνατο σημειο του.Γιατι θεε μου μπορω και τον καταλαβαινω τοσο πολυ.Οι πληγες του παρελθοντος δεν επουλωνοντε με τιποτα.Το ξερω το εχω ζησει.Η θλιψη μου δεν σταματαει να κρυβεται για το υπολοιπο της ημερας.Φτανει απογευμα και κανω ενα γρηγορο ντουζ με σκοπο να ετοιμαστω και να παω να βρω τον Λουι.Δεν θα αντεξω αλλο χωρις να του μιλησω.Ισως να ειναι λαθος που θα παω.Ισως δεν εχω αξιοπρεπεια αλλα ξερω πως εγω φταιω για το χθεσινο βραδυ.Δεν επρεπε να του κανω ερωτησεις που αφορουν το παρελθον του.Δικαιολογουμε ομως απο το γεγονος πως δεν γνωριζα απο που προηλθε το σημαδι στο στομαχι του.Βαζω μια γκρι ζακετα περνω τα κλειδια και προχωραω προς το αυτοκινητο.Η διαθεση μου ανεβαινει σιγα σιγα ακουγοντας ενα απο τα αγαπημενα μου τζαζ κομματια την ωρα που οδηγαω.Προσπαθω να θυμηθω τον δρομο διοτι επισκευτηκα το σπιτι του μια φορα πριν πολυ καιρο και δεν θυμαμαι καλα το μερος.Οταν τελικα φτανω σε μια δυοροφη μονοκατοικια κοιταω το θυροτηλεφωνο για να σιγουρευτω πως το σπιτι ειναι του Λουι.Προχωραω προς την εξωπορτα και πριν προλαβω να χτυπησω το κουδουνι θυμαμαι την τελευταια φορα που ειχαμε ερθει.Το κλειδι κατω απο το χαλακι!Σκεφτομαι και το περνω θελοντας να ανοιξω με αυτο για να του κανω εκπληξη.Μπαινω μεσα στο σπιτι.Βγαζω τα κλειδια απο την πορτα.Λουι!φωναζω ομως δεν απανταει κανενας και ετσι ανεβαινω στον πανω οροφο.Ανοιγω μια μια τις πορτες για να βρω επιτελους εκεινη που οδηγει στο υποδωματιο.Το ανοιγμα της τελευταιας πορτας ομως σημαδεψε την καρδια μου για πολυ καιρο.Αυτο που αντικριζω ειναι απαισιο.Μια κοπελα ξαπλωμενη στο κρεβατι με τον Λουι.Εκεινος με κοιταζει.Τα ματια μου θολωνουν.Δεν ξερω που βρισκομαι,που παταω και νιωθω την ανασα μου να καιγεται,την καρδια μου να σταματαει.
-Πω..πως μπορεσες?η τελευταια μλυ λεξη και φευγω με σκοπο αυτη η φορα να ειναι η τελευταια φορα που τον βλεπω...

***
Μετα απο εναν περιπου μηνα η Μια εχει μετακομισει ξανα στο σπιτι και με παρηγορει συνεχως αφου ακομη δεν εχω συνελθει απο την προδοσια του.Τα ερωτηματα μου ειναι απειρα μπροστα σε αυτο το θεμα.Η υποκρισια τα ψεματα οτι με αγαπαει και οτι ειμαι οτι πιο πολυτιμο εχει.Σημερα δινω πανελληνιες .Ο τελευταιος μηνας ηταν ο χειροτερος μηνας στην ζωη μου.Η ιδια βαρετη ζωη το διαβασμα και η ρουτινα.Γιατι ανθρωποι που αγαπαω να με πληγωνουν ετσι?Σημερα το μεσημερι θα ερθει ο Χαρι να φαμε ολοι μαζι και κατι μου λεει πως ηρθε η στιγμη να ανακοινωσω στην Μια και στον Χαρι την μεγαλη αποφαση μου.Η Ζωη μου στο Λονδινο τελειωνει εδω.
Το μεσημερι γυρναω χαρουμενη αν αυτη η λεξη μπορει να με αντιπροσωπευσει πλεον και ετοιμαζω το φαγητο περιμενοντας την Μια που πηγε να παρει τον Χαρι απο το σπιτι.
-μμμ τι ωραια μυρωδια ακουγεται η φωνη του Χαρι απο το βαθος.
-Ηρθατε.τι κανεις Χαρι? Φιλαω τον Χαρι και εκεινος μου ανταποδιδει με ενα γελακι.
-Το φαγητο ειναι ετοιμο.λεω
-Τι περιμενουμε τοτε ας κατσουμε λεει η Μια
-Πως εγραψες Λανα?με ρωταει ο Χαρι
-Πολυ καλα ειμαι ευχαριστημενη που τελειωνει το διαβασμα επιτελους.Ξεφυσαω
-Ωραια χερομαι.
-Εμμ..Δισταζω.Μια,Χαρι εχω να σας πω κατι.
-Ναι απαντανε ταυτοχρονα
-Εκλεισα εισητιρια για Ελλαδα.Φευγω αυριο πρωι στις 11.Δεν εχω να κανω κατι εδω.Θα γυρησω πισω στην οικογενεια μου και στους φιλους μου.
-Αν ετσι θελεις..Λεει η Μια χωρις να φερει αντιρρηση.Θελω να μου υποσχεθεις πως θα προσεχεις πολυ ομως.Και να ξες θα μου λειψεις.
-Σε ολους θα λειψεις.Συμπληρωνει ο Χαρι
-Και εμενα θα μου λειψετε παιδια.Θα μου λειψει το Λονδινο.Το αγαπησα αλλα δεν με κραταει τιποτα πια εδω.
-Σημερα θα ειναι λοιπον το τελευταιο μας βραδυ.Θα βγουμε εννοειτε αυτο λεει η Μια.Εχει βουρκωσει την βλεπω οσο και να προσπαθει να το κρυψει..
-Θα βγουμε.Της απανταω...