i need you

Κεφαλαιο 21

Εχουν περασει τεσσερις μηνες και ο Λουι δεν εχει δωσει σημαδι ζωης απο τοτε που του ανακοινωσα για το παιδι.Μου λειπει περισσοτερο απο οποιονδηποτε αλλον.Η κοιλια μου μεγαλωνει καθε μηνα ολο και πιο πολυ.Αυτο που αισθανομαι δεν μπορω να το εξηγησω.Ειναι περιαργη η αισθηση ενος βρεφους μεσα σου.Οσο περναν οι μερες θελω ολο και πιο πολυ αυτο το παιδι κυριως γιατι θελω να εχω κατι που να θυμιζει τον Λουι εφοσον δεν μπορω να εχω τον ιδιο.Απο την μια τον καταλαβαινω ειναι μεγαλη ευθηνη.Απο την αλλη η συμπεριφορα του με κανει να τον μισω αλλα οσο και να το αρνουμαι μεσα μου τον θελω κοντα μου.Σηκωνομαι απο το κρεβατι μου και κοιταζομαι στον καθρευτη.Εκτος απο τους μαυρους κυκλους στα ματια μου και τα αχτενιστα μαλλια μου παρατηρω μια εκφραση ευτυχιας στο προσωπο μου.Ενα δακρυ κυλαει αυτοματα καθως δεν μπορω να καταλαβω αν το δακρυ αυτο ηταν δακρυ χαρας η λυπης.

Φευγω απο το δωματιο και πηγαινω προς το μπανιο.Ριχνω λιγο νερο στο προσωπο μου.Ενας δυνατος πονος στο στομαχι με κανει να διπλωθω στα δυο.Κατεβαινω τις σκαλες με πολυ πονο και βγαινω απο το σπιτι χωρις κλειδια χωρις τιποτα.Καταφερνω να φτασω στο αυτοκινητο ομως τοτε συνηδητοποιω πως μου λειπουν τα κλειδια.Ενας περαστηκος βλεπει την κατασταση μου και καλει ενα ασθενοφορο.Οταν πλεον φτανω στο νοσοκομειο με περνουν τρεις γιατροι και με βαζουν σε εναν χωρο.Τα ματια μου κλεινουν αργα νιωθοντας ελαφρα το τσιμπιμα της ενεσης που μου κανανε για να αποκοιμηθω...

ΛΟΥΙ:
Φτανω στο νοσοκομειο γεματος αγωνια απο το τηλεφωνημα που μου κανανε για την κατασταση της Λανα.Μου ειπαν πως η ζωη της και η ζωη του παιδιου κινδυνευει.Μπαινοντας στο νοσοκομειο τρεχω με ολη μου την δυναμη για να προλαβω μια νοσοκομα που εμπαινε σε ενα δωματιο.Τεσσερις γιατροι και αυτη η νοσοκομα με κρατανε απο την μεση και εγω φωναζω με ολη μου την δυμαμη και τα δακρυα μου να κυλουν ποταμι απο τα ματια μου
-Λανααα!Αφηστε με να δω την γυναικα μου.Ειμαι ο πατερας του παιδιου.Αφηστε με.Φωναζω στον γεματο απο κοσμο διαδρομο του νοσοκομειο εχοντας χασει πλεον καθε ελπιδα.

Αφου ηρεμω για λιγο καθομαι σε μια καρεκλα περιμενοντας νεα απο την νοσοκομα.Δυο λεπτα αργοτερα με πλησιαζει μια αλλη γιατρος
-Η κοπελα επαθε εσωτερικη αιμοραγια και δεν εχει καμια επαφη ακομη με το περιβαλλον.Το μωρο δυστυχως δεν καταφερε να σωθει..Λυπαμε πολυ Κυριε.Μου λεει

-Δεν μπορει..Γιατι σε εμενα γιατι?Το χερι μου χτυπαει δυνατα τον τοιχο του κτιριου και να ματια μου τσουζουν απο το πολυ κλαμα.Θελω να την δω αφηστε με να την δω.Λεω στην νοσοκομα