i need you

Κεφαλαιο 17

-Ομορφηνες μου λεει
-Ποτε αποφυλακιστηκες?Τον ρωταω σοκαρισμενη ακομη.
-Πριν περιπου εναν μηνα.Εκανα τα παντα για να σε βρω.
Θεε μου γιατι δεν τον διωχνω επιτοπου αυτος ο ανθρωπος μου εχει καταστρεψει την ζωη.
-Αν ηρθες εδω με σκοπο να με κανεις να πιστεψω τα ψεματα σου αλλη μια φορα τοτε καλυτερα να φυγεις.του λεω βουρκωμενη και πηγενω να κλεισω την πορτα με δυναμη ομως εκεινος βαζει κοντρα για να την κρατησει ανοιχτη.
-Να σου εξηγησω μου λεει και περναει μεσα.
-Τι να μου εξηγησεις του φωναζω.Δεν υπαρχει κατι να πουμε Χρηστο.Μου κατεστρεψες την ζωη.Σαγαπουσα Χρηστο με ολη μου την καρδια πως μπορεσες να μου το κανεις?Ξεσπαω σε λιγμους.
-Λανα σε παρακαλω τα εχω μετανιωσει ολα μην μου το κανεις αυτο σε θελω.
-Σταματα Χρηστο.Γιατι ηρθες του λεω υψονοντας τον τονο της φωνης μου.Για να κανεις σκατα για αλλη μια φορα την ψυχολογια μου?Ακομη δεν εβαλες μυαλο?Τι θες απο την ζωη μου τελος παντον ρε γαμωτο τι?
-Λανα σε παρακαλω μην μου το κα..
-ΦΥΓΕΕ.φωναζω χωρις να του επιτρεψω να πει ουτε λεξη παραπανω.
-Λανα τουλαχιστον δωσε μου μια τελευταια ευκαιρια να σου εξηγησω ασε με να ερθω να σε παρω να παμε μια βολτα.Θα σου εξηγησω τα παντα.Δεν θελεις να μαθεις τι σηνεβει πραγματικα εκεινη την περιοδο?
Τον βλεμμα του δεν με πειθει αλλα τα ματια του ακομη βγαζουν φλογες οταν τα κοιταω.Γνεφω καταφατικα.

***
Το βραδυ ο Λουι εχει επιστρεψει και εγω προσπαθω να βρω καθε δικαιολογια να του πω για τον λογο που θα φυγω.
-Και που θα πας?Με ρωταει απορρημενος.
-Σου ειπα με την Μια για φαγητο.
-Καλα.Εχεις κατι?με ρωταει
-Οχι του απανταω ξαφνιασμενη
-Φαινεσαι καπως χλομη απο οταν γυρησα.
-Καλα ειμαι του απανταω με κατεβασμενο το κεφαλι.
Ετοιμαζομαι και κατεβαινω κατω πηγενοντας προς το αμαξι του Χρηστου προσπαθοντας να μην με δει ο Λουι απο το παραθυρο.Οταν φτανουμε τελικα σε ενα απομονομενο μερος καθομαστε στο υγρο χωμα.
Με κοιταζει στα ματια και πλεον μπορω να καταλαβω πως δεν με προσελκυει τιποτα πανω του.Τον λατρευω τον Λουι.Ηταν λαθος που ηρθα.Πλεον ειναι πολυ αργα.Με πιανει απο τα μαλλια και με ριχνει στο εδαφος βγαζοντας μου τα ρουχα και φιλοντας με συνεχομενα.Πιεζει το στηθος μου κανοντας με να πονεσω παρα πολυ.Ουρλιαζω και χτυπιεμαι μα εκεινος δεν σταματαει.Ανεβοκατεβαινει με δυναμη πανω στο σωμα μου.Σταματαω να φωναζω για λιγο χανω τις αισθησεις μου και τα ματια μου θολωνουν.Ενας πυροβολισμος ακουγεται.Το τελευταιο πραγμα που θυμαμαι πριν ξυπνησω στο κρεβατι του νοσκομειου.

***
ΛΟΥΙ:
Περιμενω στις καρεκλες του νοσοκομειου μεχρι καποιος γιατρος να με ενημερωσει για την κατασταση της Λανα.Μια νοσοκομα με πλησιαζει.
-Η κοπελα εχει υποστει σοκ και μια παθηση που δεν την επιτρεπει να κανει παιδια
-Μα πως?την ρωταω σοκαρισμενος
-Δεν ξερω αν γνωρηζεται αλλα η κοπελα σας επεσε θυμα βιασμου για τουλαχιστον δεκατη φορα στην ζωη της.Απο εξετασεις της εντοπισαμε πως εχει τραυματα και απο πιο μικρη ηλικια.Θα αργησει να ξυπνησει λογο του σοκ που εχει υποστει.
Η Λανα θυμα βιασμου Χριστε μου απο ποιον?Κοιταω την νοσοκομα σοκαρισμενος.Οο θεε μου.Θυμαμαι εκεινο το βραδυ στην παραλια.Δεν μπορει..Σκεφτομαι
-Μπορω να την δω?Ρωταω και εκεινη γνεφει καταφατικα.
Τρεχω προς το δωματιο που την εχουν.Η εικονα ειναι απαισια.Δεν μπορω να την βλεπω ετσι.Καθομαι κοντα της.Λανα ξυπνα μωρο μου.Ξυπνα να μου εξηγησεις τα παντα.Τι συνεβει χθες βραδυ?Λανα γαμωτο δεν μπορω να σε βλεπω ετσι ξυπνα.Σαγαπαω της λεω ξεροντας πως δεν μπορει να μου απαντησει.
Το χερι μου ακουμπαει το δροσερο μετοπο της και σκιβω και της δινω ενα γλυκο φιλι στο στομα.Σφιγκω τα δοντια μου προσπαθοντας να μην κλαψω ομως δεν τα καταφερνω.Επειτα ξεσπαω σε κλαματα.
Νιωθω τα δαχτυλα της να ακουπανε το προσωπο μου.Σηκωνω το κεφαλι
-Λουι μου λεει με την ελαχιστη δυναμη που της ειχε απομεινει.