The Beauty And The Nerd

Hoofdstuk 10

(Pov:Mare)
Kay zoent me vurig op mijn lippen, mijn hele lichaam tintelt en het publiek word helemaal gek. Het voelt alsof onze lippen voor elkaar gemaakt zijn. Wat?! Waarom denk ik dit? Omdat het super goed voelt! Na een tijdje laat hij los en kijkt hij me blozend aan.
"Sorry, dit had ik niet moeten doen!" Zegt hij naar de grond kijkend. Ik til zijn kin op en kijk hem aan.
"Ik heb niet gezegd dat ik het erg vond." Zeg ik glimlachend.
Als we ons omdraaien naar het publiek zie ik dat de ouders van Kay, zijn zusjes en Serena naar ons kijken. Ik voel me echt geweldig en nu weet ik eindelijk wat ik wil: hierblijven, met Kay.
"Wauw Kay, Mare en Nick, dit was echt geweldig. Dit is waarschijnlijk het beste optreden die we ooit hebben gezien. Heel goed gedaan allemaal." Het publiek begint weer te applaudisseren.

"Okee, als alle deelnemers even plaats willen nemen op het podium, gaan we nu de winnaars bekendmaken!"
Alle groepjes komen het podium opgelopen en gaan naast elkaar staan. Ik geef Kay en Nick een hand, Kay geeft een geruststellend kneepje in mijn hand.
"Als eerst wil ik even zeggen dat het nieveau van dit jaar echt super hoog is, en dat iedereen het echt super goed gedaan heeft. Jullie mogen trots zijn op wat jullie allemaal bereikt hebben!" Het publiek begint weer te juigen en te klappen.
"Okee en dan nu gaan we de prijsuitreiking doen, de score is als volgt:
Op de vierde plaats staan de Alpha's!
Op de derde plaats staan de Triangles
Op de tweede plek staan de Teddy'ss
En dan nu, tromgeroffel alstublieft!"
Iedereen begint met hun voeten op de grond te stampen.
"En de winnaar is, THE N.K.M!!! Gefeliciteerd jongens, en meisje natuurlijk!"
Oh my fucking god, we hebben gewonnen!
Het hele publiek juicht en klapt super hard.

Nadat we de prijs in ontvangst hebben genomen komt Kay naar me toegelopen.
" Uhmm Mare, wil je even met me meelopen?"
"Uhmm ja is goed, waarom eigenlijk?"
"Dat zie je zo wel."
Okeej ik heb echt geen idee wat die kerel van me wil maar ik loop toch met hem mee. We lopen naar het muzieklokaal. Kay doet de deur open en neemt me mee naar binnen. We gaan zitten.
"Okee Mare, je moet weten dat je echt heel erg belangrijk voor me bent. Je bent super mooi, slim, lief, je bent gewoon geweldig." Zegt hij met een glimlach. Ik voel er ook eentje opkomen.
"Okee ga door!" Zeg ik lachend.
"Haha, in ieder geval wil ik je duidelijk maken dat ik echt heel erg veel om je geef. Ik zal je steunen bij alle beslissingen die je zal maken in je leven."
Ik weet al waar dit naartoe gaat.
"Hoewel ik het heel erg moeilijk vind dat je nu een opleiding gaat doen voor maffiabaas, wil ik je daarmee toch steunen."
"Maar Kay..."
"Ssst laat me even uitpraten."
"Okee."
"Wat ik dus wil zeggen is dat ik met je meega."
"Maar Kay..."
"Wat, wil je niet dat ik meega?"
"Jawel."
"Nou dan!"
"Kay, luister nou even naar me. Ik ga niet weg, ik blijf hier, bij jou!"

(Pov: Kay)

"Wacht even, meen je dat echt? Wil je jouw gehele toekomst opgeven voor mij? Nou ja voor ons?"
"Ja dat meen ik 100% serieus Kay, ik hou van jou. Wat mijn vader wil maakt me niet uit."
Wauw, dit is echt de beste dag ooit.
"Wauw Mare, je hebt geen idee hoe blij ik hiermee ben. Maar je weet dat je vader echt heel erg boos op je zal zijn."
Ze kijkt naar de grond en ik zie haar ogen glinsteren.
"Ja dat weet ik Kay, papa gaat me waarschijnlijk willen vermoorden. Maar ik heb geen keus, ik wil hier blijven en dat zal mijn vader moeten accepteren!"
"Ik vind het super dapper van je en ik ga je helpen met je vader Mare!"
"NEE, dit ga ik alleen doen, dit is iets tussen mij en mijn vader. Hier heb jij helemaal niks mee te maken Kay!"
"Maar Mare, straks doet hij jou pijn, en dan is het mijn schuld omdat ik je niet geholpen heb."
"Nee Kay, dan is dat mijn eigen schuld, ik weet hoe mijn vader gaat reageren. En ik wil dit zelf met hem onderhandelen."
Ze is hier echt heel zeker over, dis het enige wat ik kan doen is haar steunen met deze beslissing en hopen dat haar vader haar geen pijn gaat doen.
"Kay, je moet niet bang zijn, het komt allemaal goed!" Zegt ze terwijl ze mijn hand vastpakt.
"Mare, zijn we nu een stel?"
"Nee." Zegt ze heel serieus.
"Ow oke." Zeg ik verbaasd.
"Je hebt me niet officieel gevraagd dus nee."
Haha dan zal ik dat maar even gauw doen.
Ik ga op een knie zitten en pak haar hand vast.
"Lieve, mooie, fantastische, Mare Autumn, wil jij mijn vriendin zijn?" Vraag ik aan haar.
Ze doet alsof ze heel lang moet nadenken.
"Dat wil ik heel graag Kay!" Ze gaat staan en geeft me een knuffel waarbij ik tintelingen door mijn hele lichaam voel. Ik pak haar kin vast, draai haar gezicht naar me toe en geef haar een zachte, liefkozende kus op haar lippen. Ik voel me op dit moment de gelukkigste jongen op aarde!