The Beauty And The Nerd

Hoofdstuk 3

(Pov:Kay)

We hadden het echt heel gezellig, bij ieder vak gingen we naast elkaar zitten. Toen ik in de pauze bij Tom en zijn vriendin wilde gaan zitten, trok Mare me gelijk mee naar haar tafel. Haar vriendinnen keken me een beetje dromerig aan. Ze waren wel aardig, alleen ze waren wel een stuk dommer dan Mare. Haar ex ( Ten minste als ik dat goed hoorde) zat ook aan de tafel. Hij keek me iedere keer boos aan. Had ik iets verkeerd gedaan? Nee hij was gewoon jaloers. Mare stelde me aan iedereen voor. Er zaten echt alleen maar populaire mensen aan de tafel bij haar. Ik hoorde hier absoluut niet thuis, ten minste, nu nog niet. "Hij doet ook VWO". Hoorde ik Mare zeggen. Ze leek eindelijk een beetje trots op haar niveau. Eerst zat ze er mee, aangezien ze geen nerd wilde zijn. Maar ze is wel echt slim want ze kan net als mij zonder te leren een 7 halen op de meeste vakken. Ze was precies wat ik in een meisje zocht: slim, knap, lief maar toch ook weer stoer.

(Pov:Mare)

Nu ik niet meer de enige ben die populair is uit VWO kan ik er echt trots op zijn. Ik ben geen nerd, nerds leerde een week van de voren voor een toets. Ik ben gewoon extreem slim net als Kay. Hij heeft me verteld dat hij nog niet op een sport zat. Hij kon geen leuke sport vinden. Ik had die middag een tussen uur dus ging ik weer zingen. De laatste tijd ging ik in mijn tussenuur naar het muziek hokje. Iedereen mocht daar trainen. Ik ging achter de piano zitten en speelde wreckingball. "We call, we change, a heart in spell, we jump never asking why" zong ik lekker in het ritme van de piano. Plots hoorde ik de deur iets kraken. Ik liep er heen en zag dat mijn nieuwe muziek docent aan het luisteren was. "Please vertel dit aan niemand, ik wil dat niemand het weet". Zei ik snel. Niemand mocht het weten. Echt niemand. "Oke als jij 1 keer in de week hier komt zodat ik je kan helpen". Ik knikte. Ik ging weer zitten en begon weer met spelen. Even later klopte iemand op de deur. Kay kwam binnen en zag mij achter de piano. Hij keek me verbaast aan, ik keek hem ook verbaast aan. "Wat doe jij hier?" Kon hij net uitbrengen voor dat ik mijn tas greep en weg rende. Ik hoorde voetstappen achter me en wist dat het Kay was. Plots voelde ik een meisjes hand op mijn schouder. Ik draaide me om en zag Olivia. "Nu ken ik je 100%, ik had al een vermoeden dat je kon zingen. Maar waarom wil je het niet openbaar maken? Ben je bang voor je Bad Girl reputatie?" "Nee ik wil eerst beter zijn dan laat ik het aan iedereen horen". "Tuurlijk Mare". "Ja Oliv". Ik liep weg. Ik was net buiten toen ik bedacht dat ik moest nablijven. Ik rende naar het nablijf lokaal. (Het lokaal waar ik het meeste kwam.)

(Pov:Kay)

Ik zag haar zitten. Ze was perfect. Ze was dus niet alleen knap en slim, nee ze was ook nog muziekzaal. "Wat doe jij hier?" Hoe dom kon ik zijn? Het klonk alsof ik haar hier niet wilde hebben. Zij dacht waarschijnlijk dat ik het meende want direct daarna pakte ze haar spullen en rende ze het lokaal uit. Ik pakte maar een gitaar, ik had toch nog een half uur. Ik begon de akkoorden die ik had geleerd, te spelen. Alleen mijn muziekleraar wist dat ik gitaar kon spelen. Hij wist ook nog niet dat ik kon zingen, maar daar wachtte ik even mee af. Na dat half uurtje liep ik snel naar het: na blijf lokaal. Het was de eerste keer dat ik moest nablijven. Toen ik het lokaal binnen liep zag ik dat het helemaal leeg was, op de leraar na. Hij gebaarde naar me om te gaan zitten. Na een kwartier kwam Mare eindelijk binnen. Meneer Wervel keek haar boos aan. "Wat! Ik ben er toch?" Ze ging zitten, maar niet naast mij. We keken allebij naar meneer Wervel die zich duidelijk niet op zijn gemak voelde. Hij nieste en keek daarna naar zijn hand. Ranzig. "Ik ben even weg!" Zei hij terwijl hij naar zijn hand bleef staren. " Oke Mare wat is er?" Ik draaide me om zodat ik naar haar kon kijken. "Als je het waagt om aan iemand door te lullen dat ik piano kan spelen dan ga je er aan!" zei ze op een dodelijke toon.

K : "Dat was ik ook niet van plan".
M : " Dat is fijn".
Het was even stil.
M : " Maaruhh wat deed je daar eigenlijk?"
K : "Ik uhmmm".
M : "Je weet mijn geheim, dus dan wil ik die van jou ook weten!"
K : "Ik speel gitaar".
M : " En niemand weet dat zeker?"
K : "Inderdaad! En dat houd ik ook liever zo".
M : " Heb je een trauma of iets anders?
K : "Mijn oma leerde me vroeger zingen, gitaar en piano spelen, maar na haar dood heb ik niks meer gedaan. Het laat me aan haar denken".
M : "Ohh, het spijt me voor je. Bij mij is muziek altijd al mijn enige uitvlucht geweest, mijn ouders zijn gescheiden zoals je al weet. Ik woon bij mijn vader. Hij is alleen nooit thuis. Ik woon dus een soort van op mezelf, als ik me dan alleen voel dan.."
K : "Speel je wat piano en voel je je niet meer alleen".
M : " Ja inderdaad, maar speel jij ook piano en zing je ook?"
K : "Uhmmm"
M :"Misschien dat we een keer samen kunnen repeteren? "
K : "Ja lijkt me leuk, morgen om 2 uur?"
M : " Okee tot dan".
K : "Weet jij tot hoe laat we moeten nablijven?"
M : "Nee geen idee maar ik ga nu weg".
Ze stond op en liep weg. Morgen zou geweldig worden. Ik zou muziek gaan maken met het beste, mooiste, knapste, slimste, liefste, populairste, en muzikaalste meisje van de school en misschien van de wereld.

(Pov:Mare)

Had ik nou serieus een muziek date? Het kon niet gekker worden. Ik ben een Bad Girl en dat zou ik voor altijd blijven! Ik ga een keertje naar hem luisteren en ga daarna weg. Geen softie worden, Mare, Jij bent dè Mare Autumn en niemand gaat deze Bad Girl soft maken! Niemand.

Hee wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Pleass vote op dit boek. Dan zijn we heel blij.
Ps: De foto aan het begin zijn de zusjes van Kay.