Jonas. VOLTOOID

6.Zes.

'Jonas?' Zei hij traag, O shit! Had hij dat gehoord? Dat was niet de bedoeling!

'Hah wat? Nee ik zei.. eh christmas! Ja! Christmas ik bedoel maar. Hehe.'

Hij wilde weg, weg van mij maar dat wil ik niet! 'Ik eh, ben Allyson!' Ik kreeg door dat we nog steeds elkaars hand vast hielde en nu schudde ik die, 'Allyson huh? Ik ben Thomas!'
Thomas.. Jonas.. natuurlijk typisch, ik keek naar zijn andere hand en graaide zomaar het blad uit zijn hand.
'Ooh, dus je bent nieuw? Geen wonder dat ik je nog nooit heb gezien.' - 'Dus je kent iedereen hier?' Vroef hij verbijsterd.
'Wat? Nee natuurlijk niet, ik zie gewoon elke dag dezelfde gezichten en die vergeet ik niet.'

'O oké,' - 'Kan ik je ergens mee heloen Jo, Thomas?'. Hij schudde zijn hoofd en lachte even vriendelijk. Daarna liep hij snel weg en ik sloeg me tegen mijn voorhoofd aan, 'Idioot!' Siste ik mezelf toe.
Toen realiseerde ik mezelf iets, mijn ogen werden groot en ik kreeg een duivelse grijns op mijn gezicht, 'Dom blondje dat ze is.' Siste ik.

Ik draaide een kwartslag en liep terug naar het kantoor, met een zwaai gooide ik de deur open die hard tegen de muur knalde maar dat negeerde ik even.
Ik hield mijn kin omhoog en haalde adem, 'Ik weet waarom Jenni met OPZET het apartement in de fik heeft gezet!' - 'Mevrouw Stace ik ben in gesprek!'.

Ik negeerde perkamentus en hield deftig een vinger omhoog, hoe ik dat deftig wilde doen weet ik niet maar toch deed ik het.
'Toen ik thuis kwam had Jenni allemaal spullen in dozen staan en kk verzeker u toen de brand was waren die dozen weg! Dus die barbie heeft gewoon een rot brand gesticht om een goede reden te hebben om bij me weg te gaan!' Ik hield mijn kin omhoog alsof ik de koningin was.
'Ben je lesbisch dan?' Ik sperde mijn ogen wijd open en wende mijn blik op de persoon die dat dood leuk aan me vroeg, van binnen voelde ik me verschrompelen en keek ik recht in de ogen van Thomas. Perkamentus begon te grinniken en ineens, voelde ik hoe de moordneigingwn te boven kwamen.
'Nee, Jonas, ik ben geen lesbie.' - 'Thomas,' 'Wat? Dat zei ik ook?' Het klonk meer als vraag dan een antwoord.

'Stace zou je willen vertrekken alsjeblieft?' Met een moordelijke blik keek ik perkamentus aan, hoe durft hij zo'n mooi moment te verpesten waar ik o zo eigenwijs doe.
'Perkamentus, ik heb de sleutel nodig van mijn appartement.' Zei ik rustig.
'PERKAMENTUS!?' Thomas gierde het uit en wikkelde zijn armen om zijn buik. Zijn lach was ook zo perfect.
Maar ook gruwelijk aanstekelijk, ik deed mijn best om niet in lachen uit te barsten want o, perkamentus was bloedrood geworden.
'Ik dacht dat ik de enigste was,' proeste Thomas nog uit.

En geloof me ik hoorde de engelen al in koor zingen want hij dacht gewoon het zelfde al mij! 'Meneer, mag ik hem rondleiden?' - 'Nee. Ik ben nog in gesprek.' Zei hij chagrijnig. 'PP!' Riep ik met een zeurende stem.
'Pp?' - 'PLEASE PERKAMENTUS! ' nogmaals gierde Thomas het uit, alsof er een jongen ging bevallen.
'Néé! Wegwezen!' Met een getreurd gezicht liep ik het kantoor uit en zag ik Marco staan met tranen in zijn ogen en een scheve glimlach.
'Perkamentus? Serieus Ally?' Zei hij half buiten adem.
'EN SLUIT DIE VERDOMDE SEUR JUFFROUW STACE!'.
En de deur ging met