Jonas. VOLTOOID

9. Negen.

'Dit is,' - 'Thomas!' Onderbrak ik Ethan, met een opgehaalde wenkbrauw bekeek Thomas me even. Diep van binnen zat hij me uit te lachen, ik had hem niet meer gesproken nadat we samen naar perkamentus waren gegaan vanwege aanranding. Er werd tussen mij en Thomas ook niet veel meer gezegt en nu leek het er ook niet op aan te komen, Thomas was en is mijn Jonas, er moet iets gebeuren.
'Zullen we vanavond met z'n alle naar de karaoke bar gaan?' Stelde ik onbewust voor.
Ethan gaf de mango smoothie aan Thomas die hem gierig aannam, hij nam snel een slokje en knikte na een paar kleine minuutjes.
'Lijkt me leuk,' gaf hij toe, daarna wees hij naar Ethan. 'Neem je ook oordoppen mee?' Vroeg hij liefjes, ik lachte luidkeels en keek met betraande ogen naar Ethan die me woest aan keek. Zijn haar was wat voor zijn gezicht gevallen maar zijn blik was goed te zien.

Ethan de zingende neushoorn. Geweldig.

'En Stanford is ontslagen, ik heb hem net zien vertrekken deze man heeft het bij meerdere leerlingen gedaan.'

Mijn gezicht was wit weggetrokken, vieze vieze vieze vieze vieze VIEZE oude man. Maar uiteindelijk haalde ik mijn schouders op, 'Laat hem maar naar het riool gaan, leuk ratten betasten, hebben we ook gelijk gemuteerde ninja ratten dan gemuteerde ninja turtle's,' ik sloot mijn ogen en hield mijn hand voor mijn gezicht toen Ethan zijn Smoothie uit proeste.

'Godnondekut Ethan...' siste ik kwaad, ik veegde mijn hand aan mijn schort af ik ben hier bloed serieus en dan gaat hij even lachen.'Ben je altijd zo?' Vroeg Thomas, ohja, hij zat er ook nog.
Ik keek hem even suffig aan 'Hoe bedoel je?' - 'Zo.. zo. Fantasierijk..' bracht hij met moeite uit.

***

Ik keek mezelf betreurd aan via de spiegel, volgens mij verf ik toch echt mijn muren en niet mezelf.

Ik draaide even met mijn rug naar de spiegel en probeerde zo ver mogelijk over mijn schouder te kijken. Een en al blauwe verf, ik zuchtte en deed mijn oversized shirt uit en gelijk gelijk daarna mijn joggingsbroek.
Ik moest me toch nog wat optutten voor vanavond en Hoelaat was het eigenlijk?

Ik hupte naar de woonruimte en zocht naar mijn klok, voor de zoveelste keer was hij van de muur gevallen. Dat ding is bezeten, ik durf erop te wedden.

Ik boog voorover en mijn handen klemde zich vast aan de rand van de klok, ik had nog ruim een uur om alles te kunnen doen. Haren wassen en daarna nog eens drogen duurt me te lang dus ik besloot om vast een losse knot in te doen. Ik hupte verder naar mijn slaapkamer en trok de kast open, ik sloot mijn ogen draaide een rondje en stak mijn vinger uit.
'JEZUSKUT KUT KAST!' ik duwde de vinger tegen mijn borst aan en blies de pijn uit. Waarom vergeet ik altijd twee meter afstand te houden van de kast als ik dat doe.
Om de pijn te vergeten deed ik het zelfde alleen dan TWEE meter voor de kast.

Zo kan er ook niemand overlijden.

Ik stopte, opende mijn ogen, en zag dat mijn vinger naar een oranjegele jurk wees, tevreden haalde ik de jurk van het hangertje en trok het zo aan. Ik checkte even of er niks doorscheen maar de stof was gelukkig dik genoeg, tegenwoordig schijnt alles door en daardoor kan ik tien hemden onder mijn kleren aan doen. Oke tien is misschien overdreven, drie dan.
Ik beet even op mijn lip en bukte voorover, ik blijf bij mijn all stars, het spijt me. Nogmaals, ik wil niet dat er vanavond iemand overlijd dus doe ik maar geen hakken aan.

Ik was er klaar voor, klaar om Thomas te veroveren.

*