Jonas. VOLTOOID

15. vijftien.

Eerste week van school overleefd, i didn't like my new class BUTT I LOVE IT. Al mis ik wel mijn wattpad buddy, ook zal ik me meer even moeten focussen op school want niet alleen heb ik een nieuwe klas. Ik zit in een nieuwe sector. Ik moet veel leren om er goed bij te blijven dus dat gaat voor. Xox Blond

Enjoy

'Nee! Hij is een stalker!' Legde ik haar uit, ze keek me raar aan.
'Ik weet zijn naam nie eens en ik zie hem overal waar ik kom dus een stalker.' Ging ik verder.
De jongen zelf lachte en schudde zijn hoofd, hij stak plagerig zijn hand naar me uit en had weer die grijns op zijn gezicht.

'Ik ben Jonas prinses,'.

'Waarom volg je me?' Snauwde ik chagrijnig. Ik leunde rustig tegen de paal en keek naar buiten, 'Ik moet gewoon dezelfde kant op,' zei Jonas.
Ik keek hem boos aan, hij heeft me drie winkels achterna gezeten en nu ook in de trein. Ik weet dat hij ook op deze college zat maar ik irriteerde me eraan dat hij toevallig naar de zelfde winkels moest.
"Volgende stop Carterwest 43."
Klonk er door de luidspreker.

De donkere wolken die boven me hingen werden vervangen door een witte met een belachelijke regenboog.
Ik hoefde zometeen deze stalker niet meer te zien!

'Prinses?'.

In een klap waren de donkere wolken er weer, kon hij me de tijd niet geven om aan een pizza te denken? Al is het vijf minuten?!
'Wat moet je,' bromde ik. 'Wat is je naam?' Vroeg hij.
Ik zweeg even, en ik glimlachte toen de treindeuren opende. 'Quinten West.' Loog ik, en snel vluchte ik de trein uit. Ik voelde me net een Ninja die met een rookbom verdween.
Maar nu. De belangrijkste taak die elk meisje heeft.

Alle telefoonnummer s van d'r vrienden verzamelen, dan zou ik moeten zeggen dat het makkelijk is maar ik heb niet echt veel vrienden. Maar de paar die ik er wel heb.. Zijn over de hele campus verspreid...
Mission numbers start nu.

(...)

Het was al een paar dagen later en ik zat weer eens slaperig in de les.
Ik staarde verveeld voor me uit, net zoals normaal viel ik weer bijna in slaap tijdens de les.
Het lag niet aan mij, de leraren waren gewoon veelste saai. Ik liet mijn ogen naar de deur glijden die open werden gegooit. Ethan kwam nonchalant de ruimt binnen en liep meteen naar meneer Patrys toe. Er klonk wat gemompel in de klas maar voor de rest was iedereen gewoon aan het werk, toen Ethan op me af liep stuitte ik mijn lippen en balanceerde ik mijn pen erop, toen Ethan twee meter van me verwijderd was gaf ik hem en knipoog.
Sinds dat hij me bij hem liet slapen zijn we gewoon een soort van buddys geworden.
Thomas daarintegen heb ik niet meer gezien Helaas. Misschien was hij alleen op bezoek? Nee dat klopt niet want hij melde zich bij perkamentus.
'He,' zei hij toen hij naast me kwam zitten.

Ik haalde de pen van mijn lippen af en bekeek hem nu goed, 'Goed geslapen Ethan?'. Hij gromde en liet zijn hoofd in zijn armen zakken, 'Ik ben kapot.' Mompelde hij.
'Wat is er gebeurt dan?'

'Jenny kwam vanacht aan de deur en begon te zeuren omdat ze jou telefoonnummer niet had,' begon hij, 'Ze zegt dat ze haar excuses wilde aanbieden en weer bij je wilde wonen ofzoiets, ik heb je nummer niet gegeven maar toen ze na twee uur lang janken vertrok, kon ik niet meer slapen.'.
Ik gaf Ethan een schouderklopje wat hem deed laten lachen.
'Het spijt me dat de pschyo je lastig viel Ethan,'.

Hij keek me even aan en ging recht zitten, 'Om het goed te maken, kom vanavond langs. Doe maar rustig Thomas is er ook, gewoon met z'n alle gamen.' Stelde hij voor.

Ik glimlachte en knikte.