Jonas. VOLTOOID

22. tweeëntwintig

Ik had een rode cup in mijn hand en ik draaide er voorzichtig mee zodat de inhoud op een draaikolkje leek. Met mijn andere hand ondersteun ik mijn hoofd. Ik had Thomas wel eens voorbij zien komen maar hij had mij niet opgemerkt, en wat Jonas betreft. Ik heb geen flauw idee waar hij zich bevind.
'HAHAHAH. Donder op.' Snauwde een meisjes stem terwijl ze de keuken binnen liep. Ze had mijn aandacht wel te pakken, ze viel op. Ze had asblond haar tot haar schouders en groene haarpunten. Ze had een dik laag make up op en een zwarte crop top, met daaronder een gescheurde legging. Toen ik haar sneakers zag smachtte ik ernaar om ze gewoon van haar voeten af te trekken en zelf aan te doen. Toen ze eenmaal voor me stond en een rode beker met alcohol van de aanrecht griste stak ze nog even haar middelvinger op naar de jongen die haar volgde. Hij had wallen. Waardoor ik concludeerde dat hij een slaapwandelende alcoholistische zombie was. Mopperend liep de jongen weg en nam het meisje rustig een slok van haar drinken. Ze keek me aan, nee eerder nam ze mij in haar op. Even trok ze haar mond tot een streep maar stak ze haar hand uit wat mij verstelt deed staan. Nooit dat iemand die er zo ruig als haar eruit ziet mij een hand zou geven. Ik haalde mijn hand onder mijn hoofd vandaan en pakte die van haar vast.

'Emma', zei ze. 'Allyson,' wisselde ik mijn naam uit. Ze schonk me een warme glimlach en ik deed het zelfde, weet keek ze gehaast om zich heen en likte ze haar lippen af. 'Hoelang sta je hier al? Een half uur geleden ben je hier binnen gekomen', Ik haalde mijn schouders op, 'Ik was rechtstreeks naar de keuken toe gelopen om wat eten te zoeken. Maar alles is op.' Het laatste zei ik met een teleurgestelde toon. Ze lied een lach horen en gooide haar cup op de grond. 'Alles staat in de kamer, ik was je voor. We waren truth or dare aan het spelen maar daar had ik geen zin meer in.' Vertelde ze me, ik knikte begrijpend. Truth or dare vond ik zelf een saai spel. Vooral in een studentenhuis weetje wat ze gaan vragen als je dare zou kiezen. 'Weet je wat een leuk spel is,' begon ik.
Ze keek me vragend aan.

'Zeven minuten in de zevende hemel'. Haar mond viel open en Emma begon blij te trappelen. 'Geweldig idee! Zo komt er nog wat actie hier!' juichte ze. Ze liep om het keukeneiland heen, pakte mijn pols beet en trok me mee naar de kamer. 'YO PARTY PEOPLE. HET IS TIJD VOOR EEN NIEUW SPEL.' Schreeuwde ze luid en duidelijk, ze greep de aandacht van iedereen, en mijn ogen gleden over de mensen heen op zoek naar Jonas. Nog steeds verdwenen. Of dat mormel houd zich schuil voor mij.
'We gaan een anders spelspelen dan truth or dare, zeven minuten in de kast is veel spannender! Rechts van jullie bevind zich een kast waar ik en Allyson gaan staan en dan kan het spel beginnen!' Schreeuwde ze nog snel. Weer voelde ik dat ik mee getrokken werd en ik stootte ellenboog tegen iemand aan. Ik nam de moeite niet om achterom te kijken want ik was veelte bang dat we nog iemand zouden vermoorden met deze tempo. Toen we uiteindelijk stil stonden draaide Emma naar me toe en keek ze me met puppy ogen aan. 'Wat nu?' Vroeg ze lief.

'Wat, wat nu?'

'Het enigste wat ik van dit spel weet is dat de mensen in de kast moeten om dan een heftige zoenpartij te krijgen.' Gaf ze toe. Ik knikte, 'Nou kijk, iemand moet in de kast. En dan zoeken wij bijvoorbeeld iemand uit en die persoon weet dan niet wie dat is. En dan hebben ze zeven minuten om tijd met elkaar in de ka..' Ik kon mijn zin niet afmaken en werd de kast ingeduwd. 'Maak je maar geen zorgen,' Fluisterde Emma nog snel.

'Ik zorg wel dat er knappe jongens binnen komen.'
Ik zuchtte en knikte, het spel moest in beweging komen. En Emma gebruikt mijals lokaas. Het was wel mijn idee om dit spel te doen, dus een reden om boos teworden was er niet.

Dacht ik.