Merciless // the walking dead

Altıncı Bölüm - Orman

Bölüm 6 - Orman

*Şarkı: Gareth Johnson - End of the Line*

Hiç durmadan koşuyordu Alvina. Vücuduna bir sürü yara almıştı fakat onlarla gitmek istemiyordu. Onlardan kaçış olmadığını kendisi de biliyordu. Kendine bir söz vermişti.

Ormanda koşarken birden ağaca çarptı Alvina. Küfredip yeniden ilerledi. Sanki Alvina'nın ölmesi için elinden geleni yapıyor gibiydiler.

Alvina birden Ethan'ı gördü. Ve kolları arasında Carl'ı. Onu esir almıştı. Carl'ın üstü yara bere içindeydi. Ethan, Carl'ın kafasına silah dayamıştı. "Senden nefret ediyorum. Benim için hiçbir şeysin. Bunların hepsi senin suçun ve bunu gayet iyi biliyorsun. Unutma, bazı yaralar kalıcıdır!" diye bağırdı ve tetiği çekti.

"CARL!"

Alvina'nın yerinden fırlaması ve çığlık atmasıyla Carl ranzanın üst katından yere düştü aniden. Alvina bunlarının hepsinin bir kabus olduğunu anlamasıyla elini başına götürüp ateşine baktı. Daha sonra yataktan kalktı ve Carl'ın yanına yere oturdu.

"Carl? İyi misin? Çok özür dilerim, kabus görmüşüm. Özür dilerim." Alvina mahçupça kendini affettirmeye çalıştı. "Sorun değil ama bu kafama ikinci zarar verişin. Bir daha olursa affetmeyeceğim." diyerek gülümsedi. Alvina da gülümsemesine karşılık verdi. "Günaydın." "Günaydın."

Kahvaltısını yaptıktan sonra duşa girdi. Hala burada olmak istemiyordu ama başka seçeneği yokmuş gibiydi.

Carl bir süre sonra yanına geldi ve onunla çimlere oturup çitlerin arkasınsaki aylakları seyrettiler. "Ryan kim?" diye sordu. Alvina dümdüz uzattığı ayaklarını kendine çekti ve dizlerine sarıldı. Gerildiği zaman böyle yapardı. "Arkadaşım."

"Erkek arkadaşın mı?"

"Hayır. Sadece arkadaşım."

"Senin için onu bu kadar özel yapan ne?"

"Bana yardım etmişti."

"Hangi konuda?"

"Okuldan atılmam konusunda. İyi biriydi."

"Ama biz senin hayatını kurtardık. Bizim daha önemli olmamız gerekmiyor mu?"

"Carl. Hayatımı sen kurtarmadın. Glenn ve Daryl kurtardı."

"AMA BU BENİM ONLARIN GRUBUNDA OLDUĞUM GERÇEĞİNİ DEĞİŞTİRMİYOR!"

Aylaklar birden hareketlendi.

"Siktir, Carl. Sessiz ol."

"İSTEDİĞİMİ YAPARIM SANA NE?"

"BAĞIRMA AYLAKLARIN İÇİNDE!"

Carl birden sustu ve bir demir alıp çitlere yüklenen aylakları öldürmeye başladı. Alvina da sinirlenip kalktı ve gözcülük kulesine yürüdü.

Gözcülük kulesinde Carol vardı. Alvina ona biraz dinlenmesi gerektiğini ve kendininin bugün hiç iş yapmadığını söyleyip Carol'ı ikna etti ve silahı aldı. Gözcülük kulesinde olmayı seviyordu. Yanlızlığı seviyordu.

Dürbünle etrafı kolaçan ederken Daryl ve Carol'ın konuştuğunu gördü. Carol gözcülük kulesine bakarak konuşuyordu. Muhtemelen Daryl'a, Alvina'ya güvenmediğini ve gidip onu kollamasını söylüyordu. Alvina gözlerini devirdi ve yere oturdu. Yeniden dizlerine sarıldı. Yüzünü dizlerinin ve karnının arasındaki boşluğa koydu ve ağlamaya başladı. "Lanet olsun. Lanet. Olsun. Lanet. Lanet."

Daryl yaklaşık 10 dakika sonra kuleye geldi. "Siktir. Sen iyi misin?" diye sordu ve Alvina'nın yanına oturdu. "Hayır. Hayır değilim." Ağlaması şiddetlenmişti. "Bak. Moral verme konusunda pek iyi değilimdir. Ne olduğunu anlat da çözüm türeteyim." Alvina kafasını kaldırdı, gözyaşlarının kuruduğu yanaklarını sildi ve Daryl'a baktı. "Kyle'ı özledim." dedi hüzünlü bir tonla. Kafasını Daryl'ın omzuna koydu. "Carl ile birbirinize bağırıyordunuz." dedi ve yere baktı. "Bazen çok aptal olabiliyor. Çok sevimli ama beyinsiz. Onu anlayamıyorum." dedi ve Daryl'ın omzuna biraz daha sokuldu. "Seni seviyor." "Biliyorum. Bende onu seviyorum tabii ama." "Öyle demiyorum. Siz ne diyordunuz? Aşk?" Alvina birden gülmeye başladı. "Evet, tabii, bende Marlyn Munroe." Biraz daha güldü. "Teşekkür ederim Daryl, beni nasıl güldürmeyi başardın bilmiyorum. Neyse, ben biraz etrafı gözetleyeceğim. Sonra konuşuruz." Daryl gülümsedi ve merdivene yürüdü. "Dediklerimi düşünsen iyi edersin."

Alvina hızlıca koridordan geçerken bir ses onu durdurdu. "Nereye gidiyorsun?" "Ormana." dedi ve ilerlemeye devam etti. Carl onun arkasından gelince Alvina durdu ve arkasını döndü. "Ne var?" "Senin kendi başına öylece ormana gitmene izin veremem." Alvina bir of çekti ve, "Git kendini becer." diyerek ormana doğru yürüdü.

Çimlere oturup aylakları izledikleri bölüm çok romantikti omg ❤