Ang boring talaga ng afternoon period. Nakakaantok kasi e. Kaya ayun tinulugan ko na lang at ngayon lang ako nagising. Saktong bell. Hahaha!
Pumunta ako sa library para tumambay at magbasa. Ayoko pa kasing umuwi e. Hinanap ko yung book about Philippine politics. Nakakatuwa kasi to basahin e. Biruin mo, ang unlad ng Pilipinas dati pero anong nangyari ngayon? Anyway, tinuloy ko na lang ang pagbabasa. Nandito ako sa pinakadulo nakapwesto. Mas malamig kasi dito.
"Hmm.."
Wth?!
S-sino yon?!
Maya maya biglang may bumangon mula sa kaharap kong upuan..
"AAAAAAHHHHHH!"
"What the hell?! Can you lower down your voice?!"
"UWAAAAAAAH! MULTOOOO!" San na yung librarian?! Oo nga pala di pala masyadong rinig yung boses pag dito nakapwesto. Ang layo pa man din nung table ng librarian. Huhuhu T____T help!!
*plok!*
O-ouch! Napaka sama naman ng multong to! Pitikin daw ba noo ko. Huhuhu.
Napatingin ako dun sa multo pero nakapoker face lang.
Huh?
Tumigil ako pagsigaw dahil narealized kong hindi pala sya multo. Sya yung nabangga ko kanina.
"Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa itsura mo habang sumisigaw ka o maiinis dahil sakin ka pa talaga natakot?"
"E.. Sorry na! Ikaw naman kasi! Bat ka ba dyan natutulog?!"
He just shrugged his shoulder at lumabas na. Sumunod nako sa kanya kasi natakot nako dun. Huhuhu. Pagkalabas ko ng library madilim na. Uwaaaah. Huhuhu. Wala na din si Mr.Poker Face. Binilisan ko na lang paglalakad hanggang maaninag ko sya kaya tumakbo nako papunta dun. Nakaabot ako! Pasakay pa lang kasi sya sa kotse nya. Wow rk!
"W-wait!"
Tumingin lang sya sakin. Tumitig pala i mean. Ugh. Awkward! Parang ine-examine nya yung buong mukha ko. Dude panget yan! Namula ako kasi he's still staring then murmured something.
"Anong sabi mo?"
"Wala. Ano bang kailangan mong panget ka ha?"
"Grabe ka naman magsalita! A-ano..uhmm..a-ahh."
"Kung wala kang sasabihin, don't waste my time."
Pasakay na sya ng kotse nya pero pinigilan ko.
"Teka lang naman! A-ano.. Pwede b-bang m-makisabay?"
"That will never gonna happen."
Wow ha?! Ang arte nya! Baka naman bakla, sayang kung ganun. Wahahaha!
Pinaandar nya na yung kotse nya at humarurot palayo at naiwan ako ditong nag-iisa. Sus! Sanay nakong iniiwan! Hahaha! Echos ko naman! Kala mo nagka-lovelife na. Hahaha!
Nagsimula na akong maglakad. I tried to call Luke and David pero parehong walang nasagot. Ayoko namang abalahin yung dalawang babae. Hays.
Eto yung first time ko maglakad pauwi ng GABI. Dun kasi sa dinadaanan ko, medyo creepy kasi may abandoned house kang madadaanan. I decided to take the shortcut. Eskinita sya na uhh.. Mabaho. Alam mo na agad na tambayan sya.
Nagdalawang isip ako kung dun ba ako dadaan o dun na lang sa nakakatakot. After a while i decided to go inside the shortcut. May mga tao kang madadaanan at most of them lalaki..
"Bro! Babae oh! Tigang ka na diba? Hahahaha! Patusin mo na kahit panget!" Napatigil ako saglit at tumungo. I knew it. Mapapahamak lang ako dito. Someone help me please!!
BINABASA MO ANG
Our Kind of Love
Teen FictionThey say, "sinaktan ka na ng paulit-ulit nakuha mo pang tanggapin." I say, "as long as I have him here by my side, I would rather get hurt than not to be with him. Martyr na kung martyr."