Graduation na…
Valedictorian ako…
Sinabi ko kay mama…
Na pupunta sya sabihin nadin ny kay papa at ate…
Magmamarcha na ako lang walang kasama
“best okay lang yan dadating sila mamaya” sabi ng best friend ko at niyakap ako…
Hindi ko maiwasang lumuha… ako lang talaga ang walang kasamang magmamarch valedictorian pa ako.
At mag-espeech na ako pero ni anino ni mama o ng mga magulang ko wala pa
“hindi ko po alam kung makaka speech ako ng maayos dahil ang taong syang may dahilan why I’m standing here in front of you are not here… wala ang mama ko… wala yung pamilya ko… lagi ako dating second honor… pero sabi ng mama ko… WORK HARD ANAK KAYA MO YAN nag aral ako ng mabuti… sinikap kong maging top one pero kasabay nun parang wala na yung mama ko wala na sya lahat ng contest… parang hindi na sya yung mama ko… tuwing my ipapakita ako sakanyang ako yung nangunguna wala syang paki alam… minsan sinabi ko sakanyang… ‘ma top one na ako’ ang sinabi lang nya saakin… ‘oh? Good’ hindi lang dun nagtatapos… natuloy tuloy pa ang ganung reaction nya sa tuwing my sasabihin ako… pero kahit ganun… hindi ko nagpatinag sa ganung reaction nya na maintain ko ang pagiging top one at graduating na valedictorian… sabi nga nila… ‘MIRACLE IS ANOTHER TERM OF HARD WORK’ at eto nga… nag hard work ako… at nakamit ko yung gusto nya… pero wala sya ngayon…pero lahat ng mga bagay na to… kung bakit ako nandito ay sa pag aaral ko ng mabuti… at nagkaroon ako ng inspirasyon…hindi man maganda tong speech ko o hindi ko alam kung matatawag ba tong speech hanggang dito nalang po…” tumawa sila pero yung iba umiiyak din kagaya ko… pati din ang best friend ko… alam nya kasi yung eh…
Sa pagsasabit ng mga medals at pabibigay ng mga awards ko… mga teacher’s yung kasama kong umakyat… pati din yung mama ni jam. Sinamahan ako… hanggang natapos ang program hindi ako sumama sa bahay nila jam dahil gusto ko munang umuwi…
