10 Dreams

Seventh dream

A dark room where negatives are develop.-Unknown

***

Seventh dream, Ang eroplano ay puno ng tao, na kagaya mo na nakarinig ng storyang ito. 

Seventh rule, Kelangan makahanap ka ng upuan para sa sarili mo ano man ang mangyare. 

--

"Wag kang mag-alala makakabalik din tayo." 

"Sigurado ka ba? Napaka-daming tao di na tayo makaka-hanap ng mauupuan." 

"Syempre.." 

"Ha? Pero kelangan natin makahanap ng mauupuan." 

"Syempre.." 

Nililibot ko yung mata ko nang may nakita akong isang bakanteng upuan, dali dali akong tumakbo para maka-upo. And i made it :) 

Nang naka-upo na ako. Nakita kong nasa harap ko yung babae nakatingin lang sakin. Parang sinasabi ng mata nya na paupuin ko sya. 

"Uhmm ano kasi hindi pede, upuan ko-- ko to e--eh." Nanginginig kong sagot sakanya. Then nagsimula na syang umiyak ng..

dugo.. 

"Pa--pasensya kana.. Kelangan ko tong upuan nato.." 

"SYEMPRE KELANGAN MO! NASAYO NA LAHAT! ITO LANG ANG GUSTO KO AAGAWIN MO PA!!!! KELAN KABA TITIGIL HA?!!!" 

Bigla nalang sya sigaw ng sigaw nakakatakot ang itsura nya habang tinitignan ko syang sinigiwan ako feeling ko malalaglag yung jaw nya. Nagdudugo narin ung gilid ng mouth nya. Punong puno ng galit yung mga mata nya, nanlilisik at kung nakakamatay yung mga tingin nya ngayon siguro hindi nako makakakawala sa panaginip na to ng buhay. 

"Teka lang--" 

"WAG KANG MAGSASALITA!!! MAGKAMUKA LANG TAYO PERO BAKIT IKAW UNG GUSTO NYA?! bAKIT IKAW YUNG PABORITO NILA MAMA?! BAKIT NASAYO ANG MGA MAGAGANDANG BAGAY?!!! BAKIT AKO LAGI NALANG PINADADAMUTAN?!!! SABIHIN MO SAKIN SHIZUKA!!! BAKIT?!!!!!!" 

Napatingin ako sa paligid pero parang wala naman silang naririnig na sigaw. 

"Miss wag ka ng sumigaw sige pwede mo nang kunin itong upuan ko." Pero ni hindi ko namalayan na wala na sya na harap ko. 

--

*GASPS*

Omygod, ano nanaman ba yun? 

Naka-upo lang ako, nakatulala, nakatingin sa malayo. Sobra akong pinagpapawisan kahit napakalamig nararamdaman ko yung mga laman ko hanggang ngayon nanginginig sa takot. Nauuhaw din ako na parang di ako uminom ng tubig for years pagod din ako yung pagod na parang galing ka sa marathon. Kinakabahan din ako, Why is that? 

O_O

Nagulat ako ng may narinig akong nalaglag na kaldero para bang ginising ako sa katotohanan dun ko lang narealize na ang gulo ng bahay. Parang pinasukan kami sa gulo. 

"He--Hello?"

This time tumayo nako para i-check kung may nakapasok. Pagkapasok ko sa maliit na living room namin, naka-bukas ng malaki yung pintuan namin. 

"Sino nandyan?! Ipaki--- kita mo sarili mo??!!!" Naiiyak ako sa takot pero tinitiis ko lang. Sinara ko na muna yung pinto at inabot ko ung batuta na nasa sala namin para may panlaban ako kung sino man ang pumasok. 

Dahan dahan lang akong naglalakad habang naka-handa yung batuta. 

Nang may bumulong sa tenga ko. 

I swear sa tenga ko hindi sya humihinga pero yung distansya ng boses nya sobrang lapit sakin. 

"Sabi ko kasi sayo ibigay mo sakin yung upuan mo kanina eh." 

"AAAAAAAAAAAH!!!" Inihampas ko sa hangin yung batuta. 

"Ibibigay ko na sana sayo kaso bigla kang nawala, hanggang sa magising nako so hindi ko yun kasalanan!" 

Umiiyak nako ng tahimik sa takot ng madagdagan ang takot ko ng mamatay ang ilaw. 

"Omy.god" Sabi ko habang kinakagat ko yung daliri ko sa takot. 

Nang may bumulong uli sakin. 

"Ganto ka mamamatay, Sa takot.." 

*RINGGGGGGGGGGGG!!!!

Nang mag-ring yung telepono, agad nagka-ilaw. 

"HELLO?!! HELLO? TULONG! TULUNGAN MO KO KUNG SINO.. SINO KA MANG NASA TELEPONO.. PLEASE.. PLEASE? " Nawawalan nako ng lakas. 

"Hello? Tami? Ok ka lang ba dyan?!! Tami!! Hello? Pupuntahan na kita dyan! Im sorry.. Hello??" 

Yun last na narinig ko before everything went black. 

To be continued....