Ik ben geen bezit

Hoofdstuk 9

De vader van Shawn en Kaelan komt de trappen af, eerst rustig lopend, steeds sneller gaand, en uiteindelijk rennen, richting zijn kinderen. Eerst vliegt hij Shawn om de hals, en daarna knielt hij neer bij Kaelan. 'Haal een dokter,' schreeuwt hij. Een paar mannen komen aanlopen met een brancard. Ze tillen hem erop en nemen hem mee naar een dokter. Ik zit nog steeds langs Martijn. Martijn zat ook bij mij in de klas, de afgelopen drie jaar. Ik ben nooit heel close met hem geweest, maar alsnog, hij is een bekende, en hij gaat dood. En nog snel ook. Opeens pakt hij mijn hand vast. 'I-ik ga dood,' zucht hij. 'Ik weet het,' snik ik. 'V-vergeet m-m-me n-niet,' stottert hij. 'Nooit!' zeg ik vastberaden. Dan haalt hij nog een keer diep adem, en blaast hij uit. Hij ademt niet meer in. Ik huil. Zilte tranen glijden over mijn wangen. Hij was een goed persoon. Voorzichtig sluit ik met mijn vingers zijn ogen. Dan draai ik me weer om naar de vader van Shawn en Kaelan. 'Hij verdient een mooie begrafenis,' snik ik. 'Nee, hij is een weerwolf.' 'Ja, maar hij heeft ervoor gezorgd dat we konden ontsnappen, ten koste van zijn eigen leven. En zonder hem had Kaelan het nooit overleefd,' schreeuw ik naar hem. 'Oké dan, hij krijgt een begrafenis, maar wel een kleine,' zucht hij instemmend. 'Ik ben meneer Wheaton, leider van dit allemaal. Zouden jullie allemaal mee willen komen?'

We lopen achter meneer Wheaton aan. Ik kijk om me heen. We kennen elkaar pas net, en toch zijn we al mensen kwijt. Dan lopen we een kantoor in. 'Ga zitten,' zegt hij. We gaan ons zitten. 'Ik heb jullie veel te vertellen,' begint hij zuchtend. 'Ik had gehoopt dit nog even uit te stellen, maar ja. Op het moment ligt onze school erg onder vuur door de weerwolven, de dreiging is hoog. Daardoor is de kans groot dat binnenkort iedereen geëvacueerd moet worden. Hoe graag ik jullie bij elkaar zou willen houden, er is kans dat dat niet lukt. Jullie zijn getuige geweest van moorden, en van mishandelingen. Dit maakt jullie kwetsbaarder, maar ook sterker. Jullie zitten niet voor niets op deze school. Ook al zijn op deze school de 300 best ingeschatte mensen, jullie zijn de tien besten. Of ja, dat waren jullie. Het is nog niet zeker of Kaelan dit overleeft, en we weten ook niet hoe het gaat met James. De kans is er dat jullie dus nog maar met 8 doorgaan. Jullie zijn speciaal. Jullie zijn uitgekozen, uit heel Nederland, om ons ras te helpen. Overal ter wereld worden op dit moment dit soort groepen gevormd, groepen van 10, die vooraan zullen staan in de strijd. Doden zullen vervangen worden, zolang de groep maar uit tien bestaat. Jullie zijn de 10 van Nederland. Besef dit goed! Nederland ligt in jullie handen.'

Mijn mond hangt open. Als ik opzij kijk zie ik de rest net zo kijken, behalve Shawn. 'Wist jij dit al?' schreeuw ik naar hem. 'Ja,' antwoordt hij zachtjes. 'Zouden jullie allemaal de kamer kunnen verlaten?' vraagt meneer Wheaton. Iedereen staat op. 'Allemaal, behalve Kiki en Sanne.' Kiki en ik gaan weer zitten. Benieuwd kijk ik naar hem, ik wil wel weten wat hij wilt gaan zeggen. 'Kiki en Sanne, jullie zijn nog net ietsje specialer als de rest van het team. Jullie hebben vast al opgemerkt dat jullie de enige meisjes zijn op deze school, en dat alle andere meiden in Nederland moeten werken als bediende of zoiets. Jullie niet. Jullie zijn uitverkoren. Bij jullie geboorte zijn jullie geselecteerd, en is er bij jullie een gen ingespoten. Dit gen is daarna nog meerdere malen ingespoten, maar daar hebben jullie geen weet meer van. Dit gen heeft voor mutaties gezorgd, die ons kunnen helpen.' 'Wat hebben ze dan bij ons ingespoten?' schreeuw Kiki schril. 'Dat ging ik net zeggen, heb eens wat geduld. Het gen zorgt voor bepaalde gaven, handige gaven, die de weerwolven maar wat graag willen hebben. Jullie moeten die gaven leren beheersen, alleen zo kunnen we misschien ooit winnen van de weerwolven. Maar jullie moeten uitkijken. De weerwolven willen, zoals ik net al zei, ook die gaven. En die kunnen ze op maar één manier verkrijgen, jullie vermoorden. Jullie moeten dus snel weten wat je kan. We zijn de weerwolven wel al een stap voor, zij denken dat er maar één uitverkorene is, en dus zullen ze maar naar een persoon zoeken.' 'Jaja, hartstikke leuk natuurlijk, nog meer kans om dood te gaan, maar wat zijn onze gaven nou?' zeur ik. 'Ook jij, heb geduld. Dat ging ik nu vertellen.' 'Ja, dat zei u net ook al.' 'Dat weet ik Sanne, maar laat me nu even uitpraten. De gaven die in jullie gespoten zijn, zijn elementaire gaven. Een van jullie heeft Lucht en Aarde, de ander Vuur en Water. Ik weet niet wie welke heeft, dat is altijd een geheim geweest. Maar nog iets, er zijn er meer zoals jullie. Meer kinderen die bij hun geboorte zijn ingeënt met het gen. Overal, in elk land ter wereld, twee. Als jullie elkaar kunnen vinden, zullen jullie onverslaanbaar zijn, en kunnen jullie de wereld redden. Besef dus goed jullie verantwoordelijkheid!' 'Dat zullen we doen,' antwoordt Kiki. 'Ga nu dan maar, ik besef dat dit veel is, rust nog even uit, morgen moeten jullie weer gaan trainen.' Snel staan Kiki en ik op. 'Succes dames, en begrijp, dit is jullie lotsbestemming.'

We lopen door de gangen heen. 'Dus dat bedoelde meneer Greenleaf, toen hij tegen me zijn, accepteer je lot. Hij wist dit!' roep ik uit. 'En Shawn ook, weet je nog toen we hem ontmoette, zei hij zo van, dus dit zijn de befaamde meiden.' 'Ja inderdaad, maar dan zal Kaelan het ook wel weten.' 'Ja, duh, het zijn broers.' 'Ik denk wel niet dat de rest het weet.' 'Nee, inderdaad, die weten het niet.' 'Zullen we het ze gaan vertellen.' 'Ja, wie er als eerste is.' Ik begin te rennen. Kiki loopt al een stukje voor, maar opeens gaat er een bel en komen er overal leerlingen vandaan. 'Avondetentijd,' roep ik naar Kiki. 'Wie als eerste daar is!' Ik draai me om begin richting de eetzaal te rennen. Nu heb ik een voorsprong, en alle leerlingen werken ons ook tegen. Dit ga ik winnen!

_____

En, gaat ze winnen? We zien het in het volgende hoofdstukje. Hoop dat jullie het leuk vonden.

Greetzzzz