BÖLÜM 4 :
Öpmeye kıyamadığım dudakları...Bu kız kendini ne sanıyordu böyle ? içimi kaplayan nefret patlamasına dayanamadım ve ellerimi sahranın cekedının yakasına yapıştırarak'sen ne yaptıgını sanıyosun ha !' diye buyuk bir çığlık attım.tum okul bize heyecanla bakıyordu.açıkçası kimse bu patlamayı benden beklemiyordu.dışarıdan bakıldıgında sapsarı uzun saçlara ve ela rengine çalan şirin gözlere sahip sakin bir kıza benziyordum.Ama benim olana göz dikerlerse tabiki öylekalmayacaktım.'napıyomuşum ? ' dedi anlamsızca bakışlar atarak.'onu öpemezsin sen haddini bil'dedikten sonra kendimi tutamayıp yüzüne bir tokat geçirdim.o sırada çağrı araya girmeye çalıştı.'sanane ? senin neyın ki o sanane ?'dedi ateş saçan gözleriyle bana bakarak sahra.'o benim dokunmaya , bakmaya kıyamadığım o benim SEVGİLİM anladın mı beni' dedim alaycı ve bir o kadar da sınır bozucu bakışlar atarak.//sabaha sebehat sultanın yaptıgı omletın nefıs kokusuyla uyandım.keyfım biraz yerine gelmişti.en azından gecen cumadan iyi oldugum kesin!cuma gunu yaşananlar gercekten psıkolojımı alt ust etmışti.cagrı ve kuzeyın kavgasının sebebını her ne kadar cagrıyı zorlasam da öğrenememiştim.erkekler iştekimbilir neyden dolayı tutuşmuşlardır.istemsizce kalkıp uzerımı gıyındım ve kendime çeki düzen verdikten sonra esra tuba ve yarenle yola koyulduk.tuba'kızımsen neymişsin be !' dedi sırıtıp omzuma hafifce dostane bir yumruk gecirerek.esra 'aynen tüm okul senı konuşuyo ve tabıkı cagrıyı'.'off rezil olduk resmenhepsi o sahra denen gerinin yüzünden' dedim yüzümü buruşturarak. okulun önune gelmiştik.tüm bakışların uzerimde oldugunu farketmek zor değildi.'11-D'tabelalısınıfa yani sınıfımıza girdik.sahra gelmemişti bugun okula.daha cumanın şokunu atlatamadı heralde! hoca derse girdi dersi neredeyse yarılamıştık derse çağrınında girmemiş olması içime kurdu düşüren etkendi.ders bittiğinde sınıfta 'ooo aşıklar derse girmedi'tarzında dedikodular ve bağrışmalar koptu.sinirim iyice bozulmaya baslamıştı.bu dedikoduları yapanda sınıfın kızlarıydı.zaten baştan beri cagrının benim sevgilim olmasını yedıremedikleri için sahrayı tutup en azındanbenim canımı acıtmayı hedeflıyorlardı anlaşılan.kalbım sıkışmaya başladı.nefes alamayacak raddeye geldiğimde çantamı alıp sınıfı terkettim.koşuyordum,ama nereyeolduğunu bilmeden!seviyordum,ama sonunun nasıl biteceğini bilmeden!/Kendimi dışarıya attığımda yaptığım ilk iş çağrıyı aramaktı.telefonu kapalıydı! o an sinirden sol gözümden bir damla yaş süzülüverdi.tam o sırada küçük,minyon tipli bir el omzuma dokundu.arkamı döndüğümde bu minyon tipli elin sahibinin yaren olduğunu gördüm.'ya sacmalama çağrı o kıza bakmaz o seniseviyo'dedi iyimser ve bir o kadar da ince ses tonuyla.'biliyorum beni sevdiğini biz birbirimize söz verdik, ölesiye kadar dedik'dedim emin bir ses tonuyla.'ama sınıfta olanlar siinirimi bozuyor'diyerek de ekledim.'ah ah aşka bak be ! bi biz göremedik'dedi masumca.'bence fırat senı seviyo bu kadar takma belli ki cocuk utangac zamana ver biraz'diyerek hemen bir umitlendirme aşılamasını yaptım.genelde arkadaşlarıma iyimser fikirler vermeyi severdim.biraz daha sohbetedip dertleştikten sonra okula geri dönmeyi pek düşünmediğimizden olsa gerek evlerimize gittik.kapıdan tam giriyordum ki telefonum çaldı.ekrana baktığımdacagrının aradıgını gördükten sonra telefonu açtım.'nasılsın sevgilim ?'diyordu telefondaki ilahi ses.içimi bir anda muhteşem bir huzur kapladı.'iyi sayılırımbugün nerdeydın ? neden sınıfta yoktun ?'dedim ilk biraz durakladı 'orda mısın?'dedim hafifçe.'şey önemli bişey yok aslında'dedi.tam o an şüphem birse ikiyekatlandı diyebilirim.'sahra'dedim hesap sorarmış gibi bir ses tonuyla.'ne sahrası?'dedi şaşkınca.'bugun o da yoktu sadece siz yoktunuz ve sen bugun neden sınıfagelmediğini söylemiyorsun ?' dedim kızgınca.'sen ne demeye calışıyorsun açık açık söyle' dedi.sankı o an o ilahi ses gitmiş yerini ateş saçan kızgın bir sestonu gelmişti.'sahra senı cuma gunu iyi etkilemiş anlaşılan' dedikten sonra bır hışımla kapattım telefonu.bir yanım haykırıyordu-siz birbirinize söz verdinizyapamaz bunu sana YAPAMAZ-diğer bir yanımsa içimi kemiriyordu-bu bir tesadüf mü yanı ? neden gelmediğini söylemek istemıyor Burcak-tüm bu düşünceler beynımıhapsederken telefonumdan mesaj sesi geldi.mesajı atan cagrıydı.-oraya geliyorum,konusacaklarımız var-/cagrımesajı gördükten sonra uzerime montumu aldığım gibi kapıya çıktım.hava yağmurluydu.sırılsıklam olmuştum.Gelmişti.arabadan indi ve yağmura aldırışetmeden yanıma geldi.içimi kaplayan bir pişmanlıkla'bak gercekten bunları söylemek istemezdim.ama...'lafıma devam edecektım kı 'sahrayla aramda hıcbısey gecmedi'dedi.o deniz gözlerine bakıyordum.gözlerinde ona yaşattıgım huznu görür gibiydim.ona inanmamıştım.'biz...biz yanı ailem ve ben istanbuldan gidiyoruz'dedi gözlerimin içine bakarak.nefesim daraldı,sankı son nefesimmiş gibi dolu dolu soluyordum o an.kalbim sıkışıyordu.sankı kalbım yalvarıyordu bunun bir kabusolabilmesi için.'ne demek bu ?'dedim tıtreyen sesimle.'babam...babamın işi artık antalya'da yani oraya tasınacagız.buna mecburum Burcak.'dedi gözlerini gözlerimdenkaçırarak.uzun bir sessizlik hakım oldu bir sure.tek duydugumuz ses yağmur damlalarının yere inişiydi.'gelebildiğim kadar seni görmeye gelirim hem..'sözümedevam edecekken çağrı'nın gözlerinin kızardığını gördüm.anlaşılan gözyaşları yağmura karışmıştı.'Burçak biz devam edemeyiz'dedi titreyerek.'sen bana güvenmedinbiz söz vermiştik sonuna kadardı, öyle degil miydi ? artık herşeye sıfırdan başlayalım.Hem ben gidiyorum buralardan yanı hersey bize engel,ÜZGÜNÜM'diye ekledikten sonra ellerimi öptü ve arabasına doğru yürümeye başladı.ne yanı bitmiş miydi ? bu kadar mıydı ? arkasından 'gitme'diye haykırmak geliyordu içimden.ama haykıramıyordum,sankı ses tellerimi koparmışlardı.dünya dönmüyordu.arabasına bindi ve gitti...Yağmur dinmişti ardında sadece toprak kokusunu bırakmıştı.elimleboynumdakı'karanlığımdaki koruyucu meleğim'yazan kolyeyi kavradım.ve kapının bitişiğindeki kaldırıma oturdum.Gittin ya solumda kaldın,soluğumda kaldın vesonumda...&BÖLÜM SONU
