BÖLÜM 2:
Telefonumdan gelen sesle irkildim.Kalkıp başucumdaki komidinde duran telefonumu aldım.'Günaydın dünyanın en güzel sesli kızı, hazırlan
seni almaya geliyorum.'Mesajı atan biriciğim , hayatımın anlamı çağrıydı.Telefonu komidine koyup kendimi olabildiğince hızlı bir şekilde
banyoya attım.Yüzümü yıkadıktan ve dişlerimi fırçaladıktan sonra gardrobumu içimi kaplayan bir heyecanla açtım.Siyah omuz dekolteli midi
elbisemi giyip kırmızı rujumu sürdükten sonra siyah spor babetlerimi aramaya koyuldum.Lanet olası hiçbir yerde yoktu.yer yarıldı da içine
girdi! Babetlerimi ararken rafta büyük bir azametle duran ses yarışması kupası gözümü aldı.Dün olanlar gercekten de olaganüstüydü.Evet yarişmayı
ben kazanmıştım.Aslında bu o kadar da süpriz olmamıştı.Çunku sahnedeyken alkış çığlıklarının bir türlü dinmemesi yarışmanın galibini belirlemişti.
Tam o sırada annemin sesiyle irkildim ' hayırdır bugun cumartesı bu kadar erken kalkmazdın sen ?''arkadaslarla buluscaz da ondan 'dedim içimi
kaplayan bır utangaclıkla.'Buluşun bakalım' dedi gülümseyerek.Babetlerimin ayakkabılıgın en ustunde oldugunu farkettikten ve onu ordan aldıktan sonra
'Ben çıkıyorum kahvaltıya kalmayacagım afiyet olsun size'dedim kapının arkasında
asılı olan krem rengi çantamı alarak.kapının önüne çıktığımda Çağrı'nın arabasıyla gelmiş olduğunu gördüm.Beni görünce arabadan inip yanıma geldi
'Günaydın hanımefendi' dedi çapkınca gülerek ' Gunaydın beyefendi' arabanın kapısını açtı ve 'buyrun' dedi gülümseyerek.Arabaya bindim ve birlikte
'In My Dreams' adlı filme gittik.Film gerçekten de süperdi.Aslında filmde aşkın bazen tesadüflerden ortaya çıktığı izlenimi verilmek istenmiş.
Ah yine başlıyor pazartesi sendromu ! Her öğrencinin sevmediği gibi benimde en nefret ettiğim güne uyanmak gercekten de sinir bozucuydu.
Abim arabasıyla beni okula bıraktıktan sonra işine gitti.Sınıfa girdiğimde herkesın benim sıramın oldugu yerde toplandığını gördüm.Heyecanla bende o yöne yöneldim.
Herkes tanımadıgım bi kızın başına yonelmış ona hararetli hararetli birşeyler sorma çabasındaydı.Uzun boylu esmer bir kızdı.Doğrusu güzel ve alımlı
bir kızdı.Sınıfa yeni gelmiş olmalı diye düşündüm.tam o sırada sınıfa Cağrı gırdı.'gunaydın'dedim hafifçe gülümseyerek ve hayran hayran ona bakarak.
'gunaydın sevgilim ' dedi fısıldayarak ve arkadaslarının yanına yoneldı .yenı kız yanımda oturuyordu.'selam ben Sahra'dedi hafifçe gülümseyerek
'selam bende Burcak hosgeldin 'dedim.kız biraz havalı ve şımarıktı.bunu konuşmalarından anlamak pek te zor değildi.Neredeyse gun boyu Cagrı'yı
kestıgı gözümden kaçmadı.Okul bittiğinde çağrıyla birlikte yürüyerek eve gitmeye karar verdik.'Çağrı' dedim soru soracakmışım gibi bir ses tonuyla.'Efendim
Burcagım' dedı bana bakarak 'Biz hiç ayrılmayalım tamam mı kımse aramıza girmesin' dedim.'tabiki ayrılmayacağız da nerden çıktı şimdi bu sevgilim ?'
' Ben söz veriyorum seni ömrümün sonuna kadar seveceğim ' dedim gözlerim o güzel gözlerine değerken.bir an durakladı ve'Söz veriyorum seni ömrümün sonuna kadar sevecegım.'
dedikten sonra ellerimiz buyuk bir ahenkle buluştu.Kalbim delilercesine çarpıyordu. ne güzel de söylemiş ÖZDEMİR ASAF :Bakarken kıyamamak mı ? yoksa baktıkca
doyamamak mıdır aşk ?..
Bana aldığı o kolyeyi boynumdan o günden beri hiç çıkarmamıştım. O kolye birbirimize olan yeminimizin en buyuk deliliydi.Sabah uyandıgımda aklıma
Çagrı geldi.Ve nedenini bilmediğim bir şekılde huzursuz uyandım gune.okul kıyafetlerimi gecirdim üstüme ve içerde Yaren'ın annem, babam ve abimle kahvaltı
sofrasında oldugunu gördüm.'Gunaydın bu ne supriz ' dedim 'ee napıyım uzun zamandır dedıkodu yapamıyoruz okula kadar birlikte yuruken bıraz kaynatırız işte'
dedi sırtıma dokunarak.'memnuniyetle'dedim.Kahvaltımızı ettikten sonra Yarenle kapıdan çıktık ve yurumeye basladık.'Sebehat teyze bı huzursuzdu bısey yok ya'
diyerek başlattı sohbetı.'Yok be annemin her zamankı halı abimle atışmıştır'dedim 'ee hala açılamadın mı Fırat'a ?' diye ekledim.'yok kızım o kadar kolay
olmuyo hem o açılacak ben mı acılıyım yanı ?' dedi kıkırdayarak.Ben de gülerek karşılık verdim.Sınıftan içeri girdik.Sınıfta kimsenın olmaması bizi şaşkınlıga
ugrattı.'aa neden kımse yok ? ben bi Esra'yı arayım' dedi Yaren.Esrayla konuştuktan sonra yüzü sapsarı oldu.'Ne oldu Yaren ? konuşsana ?'dedim içimi korku
kaplayarak.'Burçak bu nasıl söylenir bilmiyorum ama Çağrı...'_BÖLÜM SONU
