Bir Üniversiteli Hikayesi

ACI(BÖLÜM 7)

Bir hafta sonra

DERiN 'iN AĞZINDAN

Rüzgar artık bana soğukkanlı olmaya başlamıştı bu bir hafta içinde hem sevgili olmuş ve Ece'yi başımıza bedava olarak almıştık hemde Rüzgar artık bana aşık değil gibiydi.Bıktım artık şu okula ayak atar atmaz sorun çıktı nefret ediyorum bu okuldan nefret.Keşke İzmir'de yaşamaya devam etseydik.Ekim'in ailesiyle bugün bir yemek yiyecektik.Ben hala mal gibiyim.Birden aşağıdan tiz bir çığlık ve silah sesi geldi.Hemen aşağı koştum ve ben şok!

-Anne ne yaptın sen?

-Öldü.

-Anne anne anne.

-Baban öldü.

Tam elimi telefonuma attım şok bir şekilde ambulansı arayacakken bir silah sesi daha duydum.''Anne'' annem acıya dayanamayarak oda kendisini öldürmüştü.Hızlı bir şekilde ambulansı çağırdım.5 dk sonra ambulans eve geldi.Her şey üst üste gelmek zorunda mıydı.Sedyeyle annemi ve babamı arabaya aldıklarından sonra bende ambulansa bindim.Yol boyunca hep ağladım hep.5 dk sonra hastaneye vardığımızda hemen annemle babamı ameliyathaneye soktulular.Hastanedeki aynadan istemsizce kendimi gördüğümde gözlerimin altı morarmış ve şişmişti.Kısaca gözlerim boka benzemişti.Aldırmayıp yine ağladım ve bir koltuğa oturdum.Evet hastanede koltuklar vardı.Ameliyat baya uzun sürmüştü.Bir 3-4 saat sonra doktor çıktı.Telaşlı ve meraklı bir şekilde doktora durumlarını sordum.

-Nasıllar doktor bey?

-Malasef kaybettik geçmiş olsun.

O sözden sonra benim çığlıklarımı kimse durduramamıştı.Annem ve babam yoktu artık yapacağım hiç bir şey yoktu malak gibi ortada kala kalmıştım.Neydim ben onlarsız bir hiçtim ben  

***

Çığlıklarımın ardından beni bir odaya alıp serum bağladılar ve sakinleştirdiler ama nafile bir iğne ile benim öksüz kalmam değişmiyordu. Her hangi bir akrabam olmadığı için yetimhaneye mi gidicektim hayır olmayacaktı bunu istemiyordum kimse istemediğim hiçbir şeyi bana yaptıramazlardı.

Neyse ki Ekim ve ailesi yanımdaydı.Bana acıyan gözlerle bakmaları benim için en büyük acıydı.Ben hangi ara bu kadar savunmasız ve güçsüz kalmıştım. Bunun dışında ya annem neden babamı öldürmüştü? Kolumdaki serumları hemen atıp eve doğru koştum eve vardığımda onların kanı kan gölü oluşturmuştu.Çabucak olayın olduğu yere gittim lanet olası silah hala ordaydı.Bu olayı çözebilmek için ilk olarak biraz uyumama gerekiyordu.Odama çıkıp biraz kestirdim.

***

Uyanmıştım ama gözlerimi açmamıştım çünkü biri elini başıma koymuş okşuyordu tıpkı babamın yumuşacık elleri gibiydi.

-Keşke seni üzmeseydim emin olabilirsinki en büyük pişmanlığım seni üzmek.Hadi kalk uyandığını biliyorum.

Gözlerimi açtığımda Rüzgar karşımdaydı.Onun beni ihmal etmesi kadar kötü bir şey yoktu bu yüzden kalkıp gereken her şeyi yüzüne karşı önemli bir ciddiyetle söyledim.

-İnanmam veya inanmam bu saatten sonra en gereksiz şey Rüzgar. Bence bizim birlikte olmamız bile dünyanın en saçma olayı.Belkide benim ünüversiteyi bile burada okumam en saçma şeydi.

Sonra son olayları hatırlayarak Rüzgar'a

-Burası yüzden ben ailemi kaybettim şimdi ben de intihar etsem ne olurdu.Son bir kaç gündür depresyon yetmiyormuş gibi annem babamın katili oldu bu yüzden de kendisini öldürdü.

Rüzgar sessiz kalmıştı ne diyeceğini bilmiyordu tabikide birşey diyemezdi zaten demesi bile yüzsüzlüğün alası olurdu.Kapı zilin duyunca aldırmadım bunu Rüzgar anlayınca açmaya gitti ama engelledim ama zil sürekli tekrarlayınca yavaş adımlarla kapıya yöneldim.Kapıyı açtığımda karşımdaki takım elbiseyle maloş gibi gözüken adam bana

-Derin galiba sensin biz seni almaya geldik.

Oha yani bir insan böylemi söylerdi bunu nasıl biri be şikayet ederdim ben bunu ya

-Cidden mi ay kıyamam bu kadar malak olduğunuzu bilmiyordum madem gel dediniz ben de geliyorum hadi gidelim diyeceğimimi sandınız?

-Merak etme yetimhane rahat son model yataklar erkek kız karışımı yatılı kolej gibi kısaca.

-Ha hahaha güldürmeyin beni Allah aşkına ya devlet göndere göndere keriz bir adammı göndermiş.

Sözlerimi bağırarak söylediğim için Rüzgar sesimi duyup aşağı inmişti.

-Ne oluyor burda?

-Hu hu erkek arkadaşın mı?

-Evet.

-Sana sormadım küçük bey

-Ya sanane ayrıca hayır az önceden beri artık sevgilim değil.

Rüzgar bunu duyunca biraz bozulmuştu sanki neyse adam götürmem lazım felan diye ısrar edince bende herhalde ünüversiteden kurtulmak için kabul ettim Rüzgar ne kadar beni engellesede ona bağırarak hayır gidiyorum diyordum.Evet sonunda gelmiştik belkide yeni bir hayat yerimdi burası benim nerden bilebilirdim ki?