Thank You (Niall Horan)

5

Pov Noa

"Ik moet naar huis" zeg ik. We staan op. "Ow ja Noo, ik ben deze vakantie bij mijn vader" zegt Niall zacht. Ik knik. "Dus dan ben ik er niet". Ik knik weer en we lopen naar de gang. Ik trek mijn schoenen en jas aan.  "Dank je voor vandaag" mompelt Niall. Ik geef een warme glimlach en trek hem in een knuffel. Hij grinnikt en knuffelt terug. Ik laat hem los. "Veel plezier" zeg ik en loop naar buiten. "Doei Noah" zegt hij lachend. Zijn lach is zo geweldig. "Doei Nialler" zeg ik lachend. "Wtf Nialler" zegt hij niet begrijpend. "Daaaaaaagg" zeg ik en fiets weg. Ik zwaai nog en fiets weg. Ik lach en zwaait terug.

•

"I'm homeeee" gil ik en gooi mijn tas in de hoek. Ik hoor mensen lachen. "Hallo Noa" mompel ik en loop de woonkamer binnen. "Leuke dag gehad" mompel ik en loop naar de keuken. Ik pak een glas en pak wat fruitsap. Ik vul het en drink het op. Robin komt de keuken binnen lopen.

"Vertel" zegt hij en leunt tegen het aanrecht aan. "Nou een vriend was ziek" verzin ik. Hij knikt. "En ik had geen zin in school meer dus ben naar hem toegegaan" zeg ik. Hij knikt. "Oke, next time, I'll kill you" zegt hij. "Ja tuurlijk" zeg ik lachend. "Ik meen het" zegt hij lachend. "Yeah" zeg ik lachend en we lopen naar de woonkamer. "Ow ja Robin" zeg ik. "Ja" zegt hij. "Uh, ik weet niet meer wat ik wilde zeggen" zeg ik lachend. "Sukkel" zegt hij lachend.

"Hallo" zegt een belande stem. "BROOOOKK" gil ik en ren naar hem toe. Ik knuffel hem. Hij lacht en knuffelt terug. Ik laat hem los en zie Joël staan. Ik geef hem ook een knuffel. "Gek" zegt Robin lachend. Ik rol met mijn ogen. De bel gaat. Ik loop naar de voordeur en open de deur.

"Hi Nialler" zeg ik. Hij rolt met zijn ogen. "Hey Noller" grinnikt hij. "Je bent je vest vergeten" zegt hij en geeft mijn vest aan mij. "Dank je" zeg ik. "Maar hoe weet je waar ik woon?". "Je hebt toch een tweelingbroer? Robin? Nou ik moest een keer zijn hoek brengen omdat hij die vergeten was in de klas. Ik zit bij hem in de klas" zegt hij. Ik knik. "Wees eerlijk, pest hij je ook?" Vraag ik. Hij schudt gelijk zijn hoofd. "Hij doet niks, soms zegt hij er wat van, maar meer niet" zegt hij. Ik knik. "Ik ga weer" zegt hij. Ik knik en geef hem een knuffel. "Dank je" zeg ik. Hij glimlach en drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt weg.

Ik loop weer naar binnen. Iedereen kijkt mij aan. "Wat deed Niall voor de deur?" Vraagt Robin met wiebelende wenkbrauwen. "Ik was mijn vest vergeten" zeg ik en hang mijn vest over de stoel. Robin kijkt mij aan. Ik geef hem een zeg-het-alsjeblieft-niet blik en ja-dat-was-hij. Hij knikt. Ik kijk hem dankbaar aan. "Zo een jongen" zegt papa. Ik trek een raar gezicht. "Ja een jongen ja" zeg ik en ga naast Nash en Joël zitten. "Zo zo" zegt Joël. "En hij is mijn beste vriend" zeg ik. Ze kijkt mij allemaal aan. "Wat" zeg ik lachend. "Ik moet boodschappen doen" zegt mama en loopt weg.

"I'm loner. I'm loner" zing ik. "En hou je kop maar weer" zucht Brook. "Wat is er?" Vraag ik. "Ruzie met Anne-Mei. Ze is zwanger en al die hormonen. Ze zei dat ze tijd nodig had. Dus ben ik maar hiernaartoe gekomen" zegt hij. "Ow sorry" zeg ik zacht. "Maakt niks uit" zegt hij.

•~•

Ik sta bij Perrie voor de deur. Ze moest iets vertellen.

"Hey" zegt ze zacht. "Hai" zeg ik. "Uh ja, kom binnen" zegt ze zacht. Ze is anders. Geen idee waarom. Ik loop naar binnen en we gaan op de bank zitten. "We gaan verhuizen, weer terug naar mijn geboorteplek" zegt ze in een adem. "Ow" zeg ik zacht, teleurgesteld. "En ik hoorde het ook nog maar net en we gaan morgen al verhuizen" zegt ze in paniek. Mijn mond valt open. "E-en dan?" Vraag ik. Ze haalt haar schouders op. "Maar, we gaan naar de bios" zegt ze weer blij. Ik lach. "Oke" zeg ik lachend en we staan op. We lopen naar buiten. "Op naar de bios" gillen we lachend.

•~•eerste schooldag na de vakantie•~•

Perrie is weg. De jongens zijn weg. Nash en Robin zijn irritant, zijn ze altijd al.

Ik fiets naar school. Ik fiets altijd langs het spoor. Ik zie daar iemand staan. Fuck, doe dat niet. Ik kijk beter en zie dat het Niall is. Ik fiets harder en spring van mijn fiets af. Ik ren naar hem toe en zie dat de trein al dichterbij komt.

"Fuck" mompel ik en ren naar Niall toe. Ik spring op en zodat we naast het spoor vallen. De trein raast voorbij. "Waarom?" Gilt Niall huilend. "Niall" zeg ik zacht. "Laat me verdomme gaan" zegt hij boos en probeert uit mijn greep te ontsnappen. "Nee" zeg ik. "Jawel" zegt hij. "Nee Niall nee" zeg ik boos. Hij worstelt met mijn armen. "Ik wil dood. Niemand mag me. Niemand houd van me". "Niall stop" zeg ik boos.

Hij stopt en begint te huilen, hard te huilen. Ik ga zitten met hem in mijn armen. "Waarom?" Vraag ik en er rolt een traan over mijn wang. "Ik kan het niet meer" mompelt hij en legt zijn hoofd in mijn nek. "Ik kan het niet meer. Ze maken mij kapot" snikt hij. "Shh" sus ik. "Ik kan het niet meer". Ik kalmeer hem. Ik schrik van de trein die langs kom razen.

•

We fietsen naar mijn huis. We gaan niet naar school, al helemaal niet na wat er net is gebeurt.

We zitten op de bank. Het is stil. "Niall" zeg ik zacht. "Ja" zegt hij hees. Ik kijk hem aan. "Alsjeblieft, dit doe je nooit meer" fluister ik. Hij haalt zijn schouders op. "Nooit" zeg ik.