Thank You (Niall Horan)

62

Pov Noa

Er word op de deur geklopt. Ik sta op en loop langzaam naar de deur. Ik kijk door het gaatje heen en zie 3 mensen in een militaire outfit staan. Ik slik en open de deur langzaam. "Noa Schneider" zegt een man. "Ja" zeg ik zacht. "FBI" zegt een andere man. "Mag ik jullie bewijs zien?" Vraag ik en kruis mijn armen voor mijn borst. Ze pakken hun bewijzen en laten het aan mij zien. Ze zijn echt van de FBI. Ik knik en loop de kamer binnen. Ze lopen achter mij aan.

"De mensen van Jason staan buiten het hotel" zeggen ze. Ik knik. "Daarom krijg jij ook vermomming zodat we naar het bureau kunnen. De militairen zijn op dit moment bezig om te zoeken naar een vrouw die in dit gebied moet zijn. Daarom vallen we niet op" zegt de vrouw. Ik frons en knik. "Dit moet je aantrekken" zegt een man en geeft een setje kleding aan mij, een militairen outfit. Ik grijns en loop naar de badkamer. Ik kleed me om en loop weer terug.

"Ze herkennen je heel goed dus zet een zonnebril op, een pet en doe je haar in een staart. Verder krijg je een echt pistool en een nep wapen. Wij hebben ook een nep wapen" zegt de vrouw en geeft alles aan mij. Ik knik en pak ze aan. Ik zet alles op en alles. "Je spullen worden zo opgehaald en naar het bureau gebracht. Ben je klaar?" Vraagt ze man. Ik knik. We lopen naar buiten. Het voelt behoorlijk raar. Ik loop met een vet groot wapen door de gangen, ik weet dat hij nep is, maar alsnog!! Ik loop met een echt pistool door de gangen. (Met pistool bedoel ik zo'n ding die de politie ook heeft en wapen zo'n ding die het leger heeft enz).

We lopen naar buiten en het valt niet echt op dat we hier lopen, ik bedoel, hier lopen alle militairen. We stappen de auto in en rijden weg. Pff. "Hoe kwam je erachter dat het de mensen van Jason waren?" Vraagt de vrouw, Ellie. "Een man belde mij om nog vragen over de zaak van Tony te stellen. Toen hoorde ik op de achtergrond 'we weten waar ze is'. Ik heb mijn telefoon op de grond gegooid en heb mensen ingeschakeld om jullie te bellen en ben zo snel mogelijk weg gegaan" leg ik uit. Ze knikken. "Je hebt het goed gedaan" zegt Tom, een man. Ik glimlach zwak.

•

We lopen het bureau binnen, wat niet op een bureau kijkt van buiten, maar een normale winkel. We lopen naar een kamer en iedereen kleed zich om.

Een vrouw op hakken van 10 meter (uh nee gwn 10 cm) loopt naar me toe. "Noa Schneider" zegt ze. "Uh ja?" Zeg ik. "Lilly O'Call" zegt ze. Ik knik en geef haar een hand. "Wat je hebt gedaan is echt super. Ik weet nu al dat er iets gaat gebeuren in de toekomst dus je krijg al bescherming" zegt ze. Ik knik. "Je krijg een pistool mee en je hebt een bewijs dat je mensen mag doden, alleen Jason of een van zijn mensen" zegt ze. Mijn mond valt open. "Serieus?" Vraag ik. Ze knikt. "Vertel dit niet aan de andere of aan wie dan ook. Je moet je pistool altijd bij de hand hebben". Ik zucht. "Dat gaat moeilijk worden. Die mensen weten alles van je en zien alles aan je" zucht ik. "Doe het toch, het is het beste voor jou". Ik knik. "Ik zal het proberen".

"Hier zijn uw spullen en uw nieuwe telefoon" zegt ze en geeft mijn tas en een tasje van Apple. Ik kijk erin en zie de verpakking van de iPhone 6 zilver. "O my, nee dit kan ik niet aannemen" zeg ik. "Jawel. Wat u heeft gedaan, hebben wij nog nooit meegemaakt. Dit verdient u" glimlacht ze. Ik knik langzaam. "U moet alleen nog een nieuw nummer komen, dat kan aan de overkant". Ik knik.

•

Ik loop de kamer bij het stadion weer binnen. Ik doe snel de pistool in mijn jas en kijk rond. Iedereen zit achter z'n telefoon. "Hai" zeg ik. Iedereen kijkt op en Niall springt op. Hij rent naar me toe en knuffelt me. "Princess" mompelt hij. "Ni" mompel ik. Hij pakt me stevig vast. "Ik was zo bang" mompelt hij. Ik slik om mijn tranen tegen te houden, ik weet niet waarom ik zou moeten huilen. "Ik ook". Ik trek terug en kijk hem aan. Hoe kan ik niet tegen hem zeggen wat er vanmiddag allemaal is gebeurt? Hoe kan ik niet tegen hem zeggen dat ik een pistool heb? Hoe kan ik normaal doen? Hij drukt zijn lippen zachtjes op die van mij en ik kus terug. Hij glimlacht en legt zijn handen op mijn heupen.

Ik trek terug en kijken hem aan. Hij glimlacht en bloost een beetje. Ik glimlach nog meer en laat hem los. Ik pak mijn tas weer en leg mijn jas in de hoek neer waar hopelijk niemand komt. Ik pak het tasje van Apple en ga weer naar Niall zitten. Hij kijkt me verbaasd aan. "Telefoon is kapot" zeg ik zacht. Hij knikt langzaam.

Ik installeer het weer helemaal en zet mijn nieuwe nummer in Niall's telefoon. Ik stuur familie en vrienden allemaal een appje en dat was het. Ik maak een selfie met Niall en zeg hem op twitter en Facebook, het is nog niet officieel dat ik weer terug ben. Ik durfde het niet vanwege Jason. Niet dat ik het nog steeds niet durf omdat ik veiliger ben met een pistool, nee. Ze komen er toch achter en ik ben al vaak genoeg gespot.

@NoaSchneider: Hi! x >pic<

Meer hoeven ze niet te weten, dus okay. "Mooie foto" fluistert Niall in mijn oor. Ik kijk hem gelijk aan en begin te blozen. Hij grinnikt en trekt me opschoot. Ik ga schuin op zijn schoot zitten en leg mijn hoofd op zijn schouder.

"Twee jaar geleden" zucht ik. Iedereen kijkt mij aan. "Toen was ik hier ook". Ze kijken mij niet begrijpend aan. "Want ik moest mee op Tour van een Ierse gast genaamd Niall". "O my god. Jaa. Dat weet ik nog zo goed" zegt Niall hyper. Ik grinnik. "Was je toen op verliefd op mij?" Vraag ik en kijk hem aan. "Misschien" zegt hij zacht. "Nee" fluistert hij. "Ja" zegt hij serieus. "O my god. Waarom heb je zo lang gewacht?" Vraag ik zacht. "Ik kon het niet. Ik was bang dat je geen vrienden wilde zijn" fluistert hij. "O" zeg ik zacht en leg mijn hand op zijn wang. Hij bloost en kijkt weg. Ik ga anders op zijn schoot zitten, met mijn gezicht naar hem toe. Hij kijkt me voorzichtig aan. Ik grinnik zacht en druk mijn lippen op die van hem. Hij schrikt, maar kust snel terug.

We trekken na een tijdje terug omdat er iets naar onze hoofden worden gegooid. "Zo is het wel genoeg" hoor ik Louis zeggen. We beginnen te lachen.