BÜYÜLÜ KİTAP

-HELL-

Biraz daha ağzım açık kalırsa ya Day bana yumruk atacaktı, ya da sinekler ağzıma yuva kuracaktı.C şıkkı:hiçbirine karar verip ağzımı kapadım.Biz hala kutuya bakarken kapı yumruklanmaya başladı.İrkildik.Yavaşça kapıya giderken Day kolumu tuttu.Bakışıyla beni olduğum yere sabitledi ve kendisi ilerledi.Temkinli davranıyordu.Dayanamayıp yanına gittim.Öfkeli bir yüz ifadesiyle bana baktı.Takmadım.Yumruklar gevşiyordu.Kapıyı çok yavaş ve dikkatlice açtım.Adam kapının önünde bayılmıştı.Kapıyı açtıkça düşüyordu.Yüzünü gördüğümde çığlığı bastım.Liam...Dostum...Göz yaşlarımı serbest bıraktım.Hemen yanına çömeldim.Day ile birlikte onu kaldırıp kırık olan yatağıma yatırdık.Ağlıyordum.Sonra yaralarına baktık.Day'in ısrarı üzerine duşa girdim.Çok iyi olmuştu.Ne zamandır yıkanmıyordum.Çıktığımda üstüme siyah bol yırtık kotumu ve siyah-beyaz kazağımı giyip içeri geçtim.Liam uyanmıştı.Beni görünce durdu.Sonra "Kat!"diye bağırarak topallayan ayağıyla koştu.Yanıma geldi."Seni özledim, nerelerdeydin be, nerelere kayboldun! " deyip sarıldı.Bizi ayıran yere atılan taş sesleriydi.Koşarak aşağı inmeye başladık.Day beni dürtüp yukarıyı işaret etti.Baktığım anda büyük bir taş parçasının buraya  doğru inmesi bir oldu.Day ile birlikte yana atladık.Neyse ki kurtulmuştuk.Yavaşça ayağa kalktık.Gökyüzünü taramaya başladım ve gözlerim onu buldu.Gözlerim açıldı.Ama gökyüzünde değil yerdeydi.Çünkü insandı.Hell! Day'in kolunu sıkıyordum."Yo! Yo! Yo!" deyip duruyordum.Hell güçlü bir kötüydü.Ailemizi, evimizi dağıtan oydu.Katy'nin sevdiklerini de almıştı.Benimkileri de.O an içime dolan kin, öfke herneyse çok güçlüydü.Kendime bir yemin ettim.Sadist Katherine hoş geldin deyin.....