SCHOOLMATE(gxg story)

BOOK 2-M.Y( chap.2)

SAPPHIRE'S POV

Ma, dad namiss namin kayo... Ngayon mag sasama sama na tayo ulit... Eto na pala si Myrlan. Masayang sabi ko

Inakap at hinalikan si myrlan ng kanyang lolo at lola. Kitang kita ko ang kasiyahan nila subalit si bhe... Iba ang nakikita ko sa mga mata niya... Hindi ko alam ang rason kung bakit ayaw na niya bumalik dito sa pasig.

Pagkatapos nila mag usap usap ay inayos na namin ang mga gamit namin sa kwarto at ganoon din si myrlan. Malaki na daw siya kaya siya na ang mag aayos ng bago niyang kwarto.

Inakap ko si bhekoh... At tinanong kung bakit ayaw niya bumalik dito. Tanging nasagot niya sa akin ay magulo dito malayo sa buhay sa bataan. Ang sinagot ko na lang sa kanya ay hindi namin hahayaan gumulo ang buhay namin dito...

Nagulat naman ako sa bigla niyang pag open ng topic tungkol sa gusto na ni myrlan magkaroon ng kapatid.

Paano naman natin susundan si myrlan eh alam naman natin na hindi mangyayari iyon. Gusto mo mag ampon tayo sabi ko sa kanya.

Dapat na siguro natin e-paalam kay myrlan na... Sagot ni george

Bhekoh ayos lang sa akin, yun kung handa ka sa magiging reaksyon niya kapag sinabi mo yung totoo.. Natin ang totoo... Sagot ko sa kanya.

Biglang tumulo ang kanyang luha at nakita ko ang labis niyang kagustuhan na bigyan ako ng anak...

Bhekoh sa totoo lang ikaw at si myrlan ay sapat na sa akin... Mahal kita... Mahal na mahal... Iyan sana lagi mong tandaan... Mahal kita kung ano man ang hindi mo kaya ibigay at kaya mong ibigay walang mag babago sa pag tingin ko sayo. Sabay akap ko sa kanya.

Biglang...

Biglang may kumatok...

Si myrlan ang niluwa ng pinto. Gusto na daw niya mag enroll sa St.Paul kasi yung kababata niya ay doon nag aaral.

Sige doon ka mag aaral bukas tayo mag eenroll. Sabi ni george sa kanya

malapit na pala bday mo ah, 3 months na lang anong gusto mong gift? Sabi ko sa kanya

Baby mima... Baby yun lang.. Sabay ngiti na parang wala ng bukas. Sagot ni myrlan

Nag katinginan lang kami ni bhekoh at sabay ngiti sa kanya.
Nag tataka man siya sa ngiti namin ay hindi na siya nag abalang mag tanong dahil biglang dumating ang kababata niya na si kaye at tinatawag siya kaya agad na siya nag paalam at bumaba para puntahan ang kaibigan.

Eto na ang pinakamahirap na regalong gusto niya. Pag aalala niyang sabi

Kaya natin gawan ito ng paraan... Sabi ko nga sayo mag ampon na lang tayo... Sabi ko sa kanya

Gusto ko ka dugo natin... Kung hindi man sa akin ay sayo... Parang si myrlan. Sagot niya

Paano iyon? Mag rerent tayo ng bubuntis sayo o sa akin para mag ka baby? Sagot ko sa kanya

Hindi ko alam bhekoh... Hayss... Lalabas muna ako... Maya maya ay uuwi na ako... Gusto ko muna mapag isa... Sagot niya sa akin

Ikaw bahala bhekoh. Mahal kita. Mahal ka rin ni myrlan... Sabi ko sa kanya.

Umalis na siya at nanatili akong nakatayo at napag buntong hininga na lang.

Biglang may tumawag sa akin si kelvin na ngangamusta. Nasabi ko na nandito na kami ulit sa pasig. Kaya dali siyang nag sabi kung kailan pwedeng bumisita at kasama niya ang dalawa. Bukas ng gabi ang huling sabi ko sa kanya at binaba ko na. Alam na niya kung saan mag kikita kita.