Sokak Çocuğu

Herseyin farkina yeni vardim

Benim adim selami. 8 yasinda bir erkek cocugum. Annem diye bildigim serpil teyze aslinda beni 4 yasimdayken evlatlik alan bir kadinmis. Kocasi Mevlut amca yani babam sandigim adam. Ilk zamanlar hersey guzeldi. Taa ki uvey kardesim kaan dogana kadar.. Hep el ustunde tutuluyordum ama kaan dogduktan sonra bir hamaldan farkim kalmamisti. Her gece gozyaslarimla yuzumu yikiyordum. Neden boyle oldu diye dusunup duruyordum. Bir gun bize bir kadin gelmisti. Beni herzaman ki gibi iceri yollamislardi. Ama kapinin onune gecip onlari dinlemeye basladim. Normal bir sekilde konusuyorlardi. Tam odama gececektim ki misafir abla hayirli olsun sonunda bir cocuk sahibi oldunuz dedi.. Herseyi orda anlamistim. Psikolojim bozulmustu. Gercek annem kim, neden beni birakti... Yine bir gun serpil teyze beni ekmek almaya yolladi markete giderken karsima bir cocuk cikti benden para istedi. Benim yaslarimda eli yuzu kir icinde bir cocuktu ilk bas yuzune bile bakmak istemedim ama sonra dusundumki benide evlatlik almasalardi bende bu halde olacaktim. Cocuga cebimde harcligim olan 2 tl den birini verdim ve konusmaya basladim. Cocuga soru sordukca gozleri doluyordu. En sonunda dayanamadi aglamaya basladi ve kosarak gitti.. Cocugun annesi ve babasi bu daha besikteyken bir trafik kazasinda olmusler. Cocukta babannesiyle kaliyormus. Bi seneye yakin babannesi vefat edice kimse sahiplenmemis ve kendini sokaklarda bulmus. Benimde gozlerim dolmustu. Ekmegi aldim eve gidiyordum yol biraz uzundu. Kendimi evde fazlalik gibi goruyordum. Bi anda sokak cocugu gibi hissettim kendimi. Kafama koymustum gercek ailemi bulacaktim. Onlar beni gercekten sever diye dusunmustum. Eve gittim ekmegi mutfaga birakip odama gectim. Aksam yemegini yedikten sonra erkenden uyudum. Yarin cumartesiydi evdeki herkes 10dan once kalkmazdi evden kacacaktim. Sabah kalktim...