Sevgisizlik Kadar Sevgi

Gitme Zamanı

Odaya doğru yöneldiğimde annem babama doğru bakıyordu. Ne oldu diye sorduğumda hiç cevap bile vermediler ama babamın elinde silah vardı. O zaman anlamıştım, babam intihar etmeye çalışmış başaramamıştı. Babama bir şey olsaydı ben napardım diye düşünürken hiç fark etmeden babamla anneme sarıldığımı farkettim beni bırakmalarını hiç düşünmemiştim, düşünemezdim.
Artık burdan gitmemiz lazımdı zaten gitmemizede çok az kalmıştı, akşam otobüse binip hiç bilmediğim bir yere gidicektim, buraya bir daha dönmiycektim artık kesin emindim çünkü burda insanlık yok, dostluk yok en acısıda sevenler sevmez olmuştu. O arada annem hazırlanmamı söyledi.
Benimde zaten burda beş dakika bile durasın kalmamıştı. Hazırlandıktan sonra valizlerimizi alıp evden çıktık. Otobüs garına gitmek için babam bir taksi çağırmıştı. Önceden olsa ne otobüsü, uçakla giderdik. Artık ayrılık vakti gelip çatmıştı. Bütün güzel şeyler burdayken kötü herşeyde burdaydı. Halam bizi alıp eve götürecek sonrada babam ordan iş bulacak yeni bir düzene alışmaya çalışacaktık.
Yolculuk başladı. Babam halama zamanında çok yardım etmemişdi zaten halamında babamın yardımını alacağını sanmıyordum. Babam halamdan büyük ama halam daha olgundu. Eniştem yani halamın eşi çok içki içen ama halamı çok seven bir adamdı. Son zamanlarda kumarada karıştığını söylemişti babam, neyse artık Çankırı ya yaklaşmıştık, Çankırı nasıl bir yerdi, neler olucak, orda arkadaşım olacakmıydı herşeyi zaman gösterecekti..