Uzun Süre Sonra Artık Kontrol Vaktiydi Ve Dikişleri Aldıracaktım. Akrabamız Mehmet Abinin Her Akşam Üşenmeden Pansuman Yapmasını da Yabana Atmayalım Teşekkür Etmek Lazımdı O anda. Dikiş Aldırmaktan Korkuyordum. Nasıl Bir İşti ki Bu. Ameliyattan Korkmadım Fakat Dikiş Aldırmaktan Korkuyorum. Hastaneye Vardık Ve Yürüyen Sandalyeye Oturup Doktor Odasına Doğru İlerliyorduk. Doktor Dikiş Aldırmamız İçin Bir Kağıt Verdi Ve Dikiş Aldıracağımız Odadaydık. Babam Ve Kardeşim Yanımdaydı. Babam Hemen Dışarıya Çıktı. Çünkü Babam Küçüklüğümden Beni Ben Hastanedeyken Bana Bakamazdı Vede Bu Daha Kötüydü. Kolumdaki Dikişler Demir Zımbaydı Belimde kilerde Öyle. Kardeşim Kalmıştı Yanımda. Ben Korktuğumdan Sürekli Bitimi ? Kaç tane Kaldı ? Diye Kendimi Sakinleştirmek İçin. Belim dekiler Bitmişti. Aslında Korktuğum Kadarda Bir Acı Yaşamamıştım.
Sıra Kolum daydı Korkmamıştım Bu Sefer Ama Ginede Endişeleniyor İnsan. Ağrı Ol masada Bağırıyordum. Sanırım Alışkanlık Oldu Bende Bağırmak. Doktorun Yanına Girdim Rutin Kontrollerin Ardından 3 6 12 Aylar Arasında Gelmemi Söylediler. Ve Kaza Serüvenim Bu Sayfayla Son Bulur Ve Diğer Açacağınız Sayfada Kimsenin Düşünmediği Asıl Gerçekler Mevcut Olacaktır. İşte Bu HAYAT TAKİ GERÇEKLERDİR.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat Ve Gerçek
No FicciónSize Bir Soru Sormak İstiyorum En Son Bir Başkası İçin Ne Yaptınız ? Bu Sorumun Cevabını Bana Değil İlk Önce Kendinize Verin. Hayattan Öğrendiklerimi Sizlerle Paylaşmak İçin Yazdığım Bir Kitap Olacak. Elimden Geldiği Sürece Devam Eritmeye Çalışacağı...
