"เมโกะ"
"อะไรหรอมาโคโตะ^^"
"ฉันอยากจะไปกับเธอก็จริงแต่ว่า...."
"จะพาฉันไปไหนนายต้องถามแบบนี้ใช่ไหม"
"ร....รู้ได้ไง!!"
"หลับตาก่อนสิ"
ผมทำตามที่เมโกะสั่งและเมโกะก็พาผมไปไหนไม่รู้อยากลืมตาจะแย่แล้ว
"มาโคโตะลืมตาได้แล้ว"
ผมลืมตาผมก็ตกใจและดีใจด้วยซ้ำว่าพ่อกับแม่และครอบครัวผมยืนอยู่ตรงหน้า
"พ่อฮ่ะแม่ฮ่ะ"
"มาโคโตะ"
ผมก็วิ่งไปกอดพ่อกับแม่ที่ผมไม่ได้เจอมานาน"ผมคิดถึงพ่อกับแม่จัง"
"พ่อกับแม่ก็คิดถึง"
"แต่ผมสงสัยว่าพ่อกับแม่ยังไม่ตายแล้วเรื่องราวที่ผ่านมามันคืออะไร"
"ถามเมโกะสิ"
ผมหันไปมองเมโกะเพื่อขอคำอธิบาย
"พอดีว่าฉันไปจ้างพ่อกับแม่นายแสดงละครให้หน่อยแล้วพอพ่อกับแม่นายถูกรถชนปลอมๆและให้คุณหมอและตำรวจให้นายไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าและเขาไม่ทำร้ายนายก็เพราะว่าฉันสั่งไว้แล้วเด็กคนอื่นๆก็เป็นตัวประกอบเท่านั่นและฉันก็รู้ว่านายจะหนีออกมาฉันเลยปล่อยให้นายไปและนายก็มาผมกับฉัน ฉันทำแบบนี้ก็เพราะอยากทำให้เมื่อพรมลิขิตเพราะนายเชื่อพรมลิขิตมากกว่าเชื่ออะไรๆในโลกนี้"
"เธอหลอกฉันมาตลอดหรอO-o"
"ใช่^^"
"แล้วโควกับเรียวกิล่ะ"
"สองคนนั้นเป็นคนที่ฉันจ้างมาแสดงละครเหมือนกันน่ะนะ"
"หรอ"
"สองคนนั้นเป็นแฟนกันด้วย"
"หา°-°!!!!แฟน"
"ใช่แฟน"
"เอาเถอะยังไงเรื่องก็ผ่านมาแล้วเรามาถ่ายรูปเก็บไว้ดีกว่าเนอะ"
"ไปถ่ายรูปกัน^°^"
------------------------------
จบอย่างมีความสุขมาก^°^
