Kız Kardeşimin Hikâyesi

Bölüm 2

Birgün ortanca teyzemin kaza haberi gelmişti, bu annem için ablamın imkansız aşkından sonra ikinci bir yıkılışı olmuştu. Koca bir yaz zamanı tam 3 ay boyunca o yoğun bakım kapılarında beklemiştik, umutsuzca ve çaresizce. Olmuştu işte bir mucize teyzemin uyuyan beyni birden yaşamsal fonksiyonlarını göstermiş, hepimizi sevinç gözyaşlarına boğmuştu. Peki bu saatten sonra neyapacaktık? Teyzem yarımdı, annemin kalbi kırık, ananem yılların verdiği yorgunluğu zar zor taşıyordu vücudunda, diğer iki teyzemin de farkı yoktu kimseden sonuçta canlarından bir parça yarımdı artık, ama hiç olmayabilirdi,ölebilirdi...Buna da şükür Allah'ım, lütfunu bir kez daha gösterdin deyip şükrediyorduk. Mucize var mıydı, işte bunu teyzemin kazasında öğrenmiştik. Ablam hala devam ediyor kopamıyordu masum aşkından, seviyordu, onu istiyordu... Evet onu ve ona ait milyonlarca şeyi... Bir gün bir şekilde bitti işte bu ihtiraslı aşk. Çok sevinmiştik ama bu sevincimizde yarıda kalmıştı. Yine kendinden yaşça büyük birisini bulmuştu işte, ama bu gerçekti ve gerçekler vazgeçilmezdi. Buna karşı çıkamıyordum, yanlış olduğunu her söylediğimde beni laflarıyla büyülüyor çenemi açamaz bir hal alıyordum. Korkuyor muydum ablamdan? Bilmiyorum... Asla karşı gelemiyordum ablama, onu her zaman karakter ve başarılarıyla örnek almaya çalışıyordum belki de bu yüzden kızamıyordum, karşı çıkamıyordum.Oysaki bunları nasıl yapıyordu ilk başta annem ve babama. O kadar güveniyorlardı ki ablama, gururlanarak anlatırdı babam herkese. Hayatının en güzel çağlarında neden kendisinden yaşça büyük insanlarla birlikteydi ki? Ablam çevresinde ki herkesi ustaca ve kurnazca bir şekilde kandırıyordu, çevresindeki kimse onun bu kadar güçsüz ve bilinçsiz yaşayacağını tahmin edemezdi, benhariç...