İnce ince giyinmiş mutluluk bu sonbaharda ,
Üşüye üşüye gitmiş, çaresizce bu yollarda ,
Bir şeyleri unutmuş ardında, yürüyor sıkıla sıkıla.
Arayıp durmuş can yoldaşını boş sokaklarda.
Karanlığı aydınlatan kimse yoktu yıldızlardan başka,
Alışık değilmiş böyle yalnız kalmaya
Hüzün saran yalnızlığınıda almış yanına
Kanlı gözlerle yürüyormuş , ağlaya ağlaya.
Gittiği yol uzunmuş, yakınmış tüm olanlara
Neden yalnızdı neden kimse gelmiyor yanına
Yolda yatan birini görmüş, gözü ilişir ona
Issız yerde yatan da kimdi yaklaşır yanına.
Aşk ölümle savaşırsa , yenik düşermiş gurbete ,
Mutluluk kırıntılarını dökerse, itilirmiş sefalete ,
Bir tutam umut saklı topladığı kırıntılarda
Hayat anlamını yitirir, Mutluluk kırıntılarını dökerse ,
