Tutundum sessizliğe büründüm soğuk kimsesizliğe
Yutkundum hissizligi karşı karşıya kaldım aradığım hiçlikle
Odam o kadar ıssız ki ben de korkuyorum içerde kalmaktan
Orda yalnız değildi hayallerim sürüklerken dünyamı sana doğru tutunduğum dallar kendini kurtarmaya çalıştı benden
Dışlanmıştım belki de unutmuştu duygu deryası o sesi
Mırıldanmıştım yağmur sellinden hayata tutunduran melodiyi
Yabancı değildi derinden gelen kadife sesime , mutsuz aldığım nefesime
Hüznüm tortulandı yüreğine duymuyor gibisin anladığım kadarıyla sen de bir hiçsin
Kalmıştın ardımdan Yüreğimin haini değildin ki bırakıp gidesin
Huzursuzluğun sebebi bendim senden de çaba görmedim , yanlızliga yenildim
Sen alışkınım diye avunurken içinden inanmamıştım ardından yere serildim
Daha yenisin hiç olmadığın kadar hem de , yeni olarak kal gün sonunda rezildim
Seni tanımadığım gün olmadı olamaz, olmayacak halde varım karşında
Kendimi bildim bileli insanlar aynı değişmedi hayatım kıvamında
Senden farklısını yaşamadım senden farklısını görmedim volta atıyorum yalnızlığa
Hatırlamak istediğim o kadar kötü anlarım var hayatımda
Bunu unutmam , unutamam
Yarınların sessini duyar gibiyim şimdiden gülüyorsun sebebini bilmeden
Gamzende acını uyutuyorsun galiba masalların sonu gelmeden
Dalıp gitmişler hikâyenin en anlamsız en karmaşık yerinden
Hikâyenin bir parçasi olarak girdin hayatıma gereksiz yaratılmadı insan
Birilerini temsil ediyordun geçmeyen acı yıllarımdan
Olduğum yerde dondum , öylece kal geçmeyi düşünme yanımdan
Güneşe at yaşananları tamama erdir son bulsun, tanımadan
Unutmak gerekir , gün geçmeden gönüler ısınmadan
Sadece sessizliği dinliyorum sen de dinle
Bitip tükenene kadar
Ölene dek
