Ölüm ile sessizlik arasında kalırken hayallerim,
Naralar atıp dururdum boş sokaklarda, beni duyan var mıydı ?
***
Hayatı anlatmaya çalışırken kendime,
Hep bir sessizlik alırdı beni.
Şizofreni duygularımla üşüyen bedenîmin acizligi, yoruyor her zaman ki gibi.
Eskilerin esaretinde yaşıyorken, bulamıyorum kendimde aradığım cesareti
***
Mutluluk kırıntılarını toplamaya çabalıyorum ıssız çöplüklerden.
Derin bir fısıltıyla bir şeyler anlatmaya çalışıyordu inceden.
Ömrüne sürülmüş hüzün kokan , anlamsız duyguların.
Gerçeklikten uzak olsa da mutluluğun ,
Acılarını kimsesiz , çaresiz, sokaklarda cesurca yaşamak zorundasın.
