The Creatures Of The Dark

~Hoofdstuk 1~ Het verleden.

'Wakker worden, liefje.' zei Serena, mijn moeder, terwijl ze mij wakker schudde. Ik kreunde. 'Nog vijf minuutjes.' Mompelde ik slaapdronken en verlegde me. 'Dat zeg je elke keer.' zuchtte Serena. 'Laat me niet je vader roepen.' zei ze nog voor ze de kamer uit liep.

Na vijf minuten zwaaide mijn kamer deur open. 'Loveness uit bed nu!' beval mijn vader me. Ik kreunde maar stond toch op en liep mopperend naar de badkamer. Ik maakte mijn vader niet graag kwaad, want dan kon hij behoorlijk eng zijn. Na het douchen en me aangekleed te hebben, ging ik naar beneden. 'Hier is je ontbijt.' zei mijn moeder en gaf me ei met spek. 'Dank je.' zei ik dankbaar. 'Kom van school rechtstreeks naar huis. We moeten je iets vertellen.' zei mijn vader en hij zag er nerveus uit. 'Wat dan?' vroeg ik zowel nieuwsgierig als argwanend. 'Na school.' zei mijn vader en liep naar mijn moeder. Hij gaf haar een kus. 'Tot strak.' zei hij. 'Rij je mee, Loveness?' 'Ja, wacht. Ik neem snel mijn tas.' zei ik en rende naar boven. Ik nam mijn tas, gaf snel mijn moeder een kus op de wang en riep over mijn schouder 'Tot straks mam!'

'Kun je me echt niets vertellen?' vroeg ik smekend. 'Nee, Loveness.' zei mijn vader. 'Je had er niet over mogen beginnen, nu ben ik nieuwsgierig.' zei ik en keek hem beschuldigend aan. 'Eee, dat nieuwsgierig zijn heb je niet van mij, maar van je moeder.' zei hij lachend. 'Please.' smeekte ik nog één keer. 'Nee.' zei mijn vader streng. 'Het zal al snel genoeg avond zijn.' fluisterde hij er zacht achter. Ik deed alsof ik het niet gehoord had. Mijn vader was anders vandaag. Ik had hem nog nooit zo gezien en dat maakte me zorgen. Er was iets en ik wist niet wat. 'Wat gaan jullie morgen doen?' vroeg ik aan mijn vader om van onderwerp te veranderen. 'We gaan uit eten.' zei mijn vader en een lach kwam op zijn gezicht. 'Zo ouderwets.' zuchtte ik. 'Wat zou ik dan moeten doen?' vroeg mijn vader nieuwsgierig. 'Een picknick aan het strand bij maanlicht en mam moet later komen. Ze moet dan een pad door kaarsen verlicht volgen.' zei ik. 'Ze komt dan bij jouw en zal met glunderende ogen je aankijken.' 'Is dat niet jouw droom date?' vroeg mijn vader pestend. 'Ja, maar dat is het voor al de meisjes en mam zou het geweldig vinden.' zei ik zelfverzekerd. 'Oké, maar dan moet jij me helpen met plannen.' zei mijn vader. 'Oké.' zei ik enthousiast, dat was zo tof aan mijn vader. Hij volgde -bijna- altijd mijn raad op. 'We zijn er.' zei mijn vader. 'Bedankt voor het brengen, pap.' zei ik en gaf hem een vluchtige kus op de wang voor ik uit de auto sprong.

Ik werd meteen in een knuffel getrokken door Earnest, mijn beste vriend. 'Ooh wat heb ik je gemist.' zei hij en knuffelde me harder. 'Je hebt me gisteren nog gezien.' zei ik lachend. 'Dat is al een nacht geleden hoor.' zei hij verwerend. 'Heb je zin om vanavond te komen eten?' vroeg hij. 'Ik kan niet. Ik moet van school rechtstreeks naar huis. Mijn ouders willen me iets vertellen.' zei ik. 'Met wie moet ik er dan over praten.' zuchtte Earnest. 'We kunnen tijdens de middag even ergens gaan eten, dan kunnen we praten over jouw liefdesleven.' zei ik. Earnest had net ontdekt dat hij op mannen viel en had het mij als enige verteld. 'Gaan we dan naar de Foodbar?' vroeg hij hoopvol. 'Werkt hij daar?' vroeg ik met een lach. Earnest bloosde. 'Das een ja. Ik wil die gast wel ontmoeten die jou van mij gaat afpakken.' 'Niemand gaat mij van jou afpakken, met wie moet ik dan roddelen.' zei hij lachend. 'Kom op Love. We gaan naar Saerkin.' zei Earnest en bood me zijn arm aan. Ik nam hem aan en liepen lachend naar Saerkin. 'Love!' riep ze en vloog me om de hals en barste in snikken uit. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ik bezorgd en sloeg mijn armen om haar heen. 'Mijn ouders willen verhuizen naar Australië.' snikte ze. 'Wat? Wanneer?' vroeg ik met tranen in mijn ogen. 'Volgende week.' snikte ze. 'Kun jij niet blijven?' vroeg Earnest, bij hem liepen de tranen al over zijn wangen. Saerkin schudde haar hoofd. 'Ik moet mee van mijn ouders.' fluisterde ze. We deden een groepsknuffel en de tranen liepen over onze wangen. Ik was de eerste die zich vermande. 'Kom op. We gaan dit weekend iets leuks doen en we komen langs in de vakanties.' zei ik. Ze knikten instemmend. Ik porde hen beide totdat ze lachten. Toen de bel ging liepen we arm in arm naar onze les. 'O nee.' zei Amber en keek ons verachtend aan. 'Als we daar de kleuters niet hebben. Wat is er?' vroeg ze poeslief aan Saerkin. 'Heeft je mamaatje je verteld dat je een mislukking bent?' 'Hou je bek, Amber. Of ik doe hem dicht voor jou.' zei ik dreigend. Amber keek me woedend aan maar hield haar mond dicht en liep het lokaal in. 'Waarom deed je dat?' vroeg Saerkin. 'Ja, straks krijg je problemen met de directeur.' viel Earnest bij. Amber was de dochter van onze directeur en kreeg dus altijd haar zin bij de leerkrachten. 'Ze moet stoppen met zo een verwend nest te zijn.' zei ik. 'Kom voor we te laat zijn, want dan hebben we allemaal een probleem.'