Hayat Devam Ediyor

# 3. Bölüm #

Yine camın önünde oturmuş , düşüncelerle cebelleşiyordum .
Annem ise mutfakta bir şeyler yapıyordu .

Annem " Hayat " diye seslendi . Baygın bir şekilde yerimden kalkıp , mutfağa doğru yol aldım.
Annem masa da oturmuş beni bekliyordu .

Ona doğru yaklaşıp " efendim anne " dedim . Annem yanın daki sandalyeye iki defa vurup yanına oturmamı istedi .

Yanına oturup " Bir şey mi oldu anne ? " dedim . Annem kafasını olumsuz anlamda salladı . Ona " Bir sorun mu var ? "dedim .

Annem tam gözlerime bakıp ellerimi tuttu . Ona anlamaz gözlerle bakarken , konuşmaya başladı . " Artık bize sahip çıkacak biri kalmadı hayat yani dem... " annemin sözünü kesmiştim .

Derin bir nefes alıp , " Anne bizim başkasına ihtiyacımız yok . Biz birbirimize yetmez miyiz ? Hem ben varım ne demek bize sahip çıkacak biri kalmadı ? "

" Hayat anlamıyorsun ... " Artık kızmaya başlamıştım. " Anne bu konu hakkında konuşmak istemiyorum " deyip mutfaktan çıktım daha ilk başta ne diyeceğini söyleyememişti ve ben onu dinlemek istemiyordum .

Odama çıkıp kendimi uykunun kollarına bıraktım .

******************************

Odamdan çıkıp oturma odasına doğru ilerledim . Hava kararmıştı . Işığı yakıp , kafamı içeri doğru uzatıp annemi aradım , fakat oturma odasın da değildi .
Mutfakta olabileceğini düşünüp anneme seslendim .

Ses gelmeyince endişelenmeye başladım. Evin her yerine baktıktan sonra , annemi göremeyince artık korkmaya başlamıştım .

O telaşla evden çıktım. Neredeydi bu kadın ? Kafayı yemek üzereydim . Annemin nerede olabileceğini düşündüm . Aklıma gelen ilk yere doğru koşmaya başladım .

Mezarlığa yaklaşmıştım .Mezarlığa girip babamın mezarına doğru yol aldım. Mezarının önünde bir silüet vardı . Hava baya karardığı için kim olduğunu seçemiyordum .

Arkadan yaklaşıp elimi o silüetin omzuna koyduğum an omzum da bir el hissettim . Endişeyle arkamı döndüğüm zaman bir den kendimi gördüm , sanki benim ikizimdi .

Ne oluyordu burada ? Birden her yer simsiyah oldu . Her yer karanlıktı . Artık korkudan hareket edemiyordum .

Birden babamın sesini duydum. Onu o kadar özlemiştim ki ... Sesin nereden geldiğini kestiremiyordum .

"Hayat..." Arkamı döndüm fakat kimse yoktu . "Buradayım kızım ..." Artık ağlamaya başlamıştım .
"Baba neredesin ?" Dayanacak gücüm kalmamıştı . Son bir kez çatlayan sesimle "baba beni bırakma ! " dedim .

Babam ismimi tekrarlayıp duruyordu . Birden birinin beni sarması ile çığlık atıp , kendimi uykunun kolları arasından çektim .

Anneme sımsıkı sarılıp kolları arasında ağlamaya başladım. Beni sakinleştirmeye çalışıyordu fakat ben hala o kabusun etkisindeydim .

Annem saçlarıma ufak bir buse konurdu ve kolları beni daha da sarmaldı .Onun o güzel kokusunu içime çektim ve Allaha bir daha şükrettim annemi benden almadığı için .

Annem beni kendinden ayırdı ve gözyaşlarımı sildi , derin bir nefes alıp " Herşey geçecek , ben senin yanındayım kızım " dedi . Bir kez daha gözlerim dolunca içimden kendime kızdım . Madem ağlayacağım bari bunu annemin yanında yapmamalıydım .

Burnumu çekip , gözyaşlarımı geri yerine yolladım . Annem durumu anlamış olmalı ki bana " Ağla kızım , seni bu hale getiren duygular harmanından kurtul ." dedi .

Annem haklıydı . Onu dinleyip ona sımsıkı sarılıp ağlamaya başladım . Ne olacaktı bizim bu halimiz ? ...

******************************

Sabah uyandığımda , birinin bana sımsıkı sarılı bir şekilde uyumasından annemle uyuduğumu anladım . Ona dönüp yüzünü incelemeye başladım .

O kadar yorgun görünüyordu ki ... Şimdilik babamın bize kalan SSK maaşını kullanıyorduk fakat bu para da bir süre sonra bitecekti ve biz sıkıntı çekmeye başlayacaktık .

Bu sıkıntıların başlamaması için benim iş bulmam gerekiyordu .
Zaten okulların açılmasına da bir ay varken harçlığımı da çıkaracaktım .

Derslerime çok önem verirdim .
Benim hayalim iyi bir meslek sahibi olup annem ve babama bakmaktı ... Ben evimizin yakınındaki sıradan bir devlet lisesinde okuyordum .

Annemin kıpırdanması ile uyanacağını anladım . Yavaşça gözlerini örten göz kapaklarını araladı . Bir süre ona baktıktan sonra gülümseyip yanağına kocaman bir öpücük kondurdum .

Annem benim bu halime sadece gülümsemek ile cevap vermişti .
Annem kahvaltı hazırlamalak için indiğinde ben de odamı toplamaya başladım . Annem kahvaltı için beni aşağıya çağırdığında mutfağa doğru ilerledim .

Sofraya geçip , oturdum . Çayların eksik olduğunu anlayınca kalkıp çayları koydum .

Annem benim bu hareketime şaşırsa da ona sadece omuz silkmekle cevap verdim . Kahvaltımızı yaptıktan sonra annem mutfağı toplamaya başladı ben de elime ilk geçen kitabı alıp okumaya başladım .

Ben kitap okurken annem kapıyı çalıp içeri girdi . Kafamı kitaptan kaldırıp , anneme baktım " Ben Emel teyzenlere gidiyorum , gelmek ister misin ? " dedi .

Emel teyze damla'nın annesiydi .
Uzun zamandır damlayı görmüyordum , onu özlemiştim.
Kafamı olumlu anlamda sallayıp yataktan kalktım .

Siyah benim rengimdi . Siyaha aşık bir kızdım .Dolabımın kapağını açıp içinden dar siyah bir pantolon ve siyah t-shirt çıkardım . Üzerimi giyip aşağı indim  ,  annem beni bekliyordu .

Ayakkabıları da giyip evden çıktık . Damlaların evi bizim evin alt sokağında idi . Onların sokağa girdik ve binalarına doğru yürümeye başladık . Binaya girip yukarı kata çıktık .

Kapıyı Emel teyze açmıştı . Selamlaşmadan sonra damla'nın odasında olduğunu söyledi . Odaya çıkıp baskın yaparcasına odaya daldım . Damla bu hareketimi beklemiyor olacak ki yüzüme " sen kafayı mı yedin ? " dercesine baktı .

Onun bu haline güldükten sonra yanına oturdum . Biraz konuştuktan sonra aklına bir şey gelmiş olmalı ki bana aniden döndü " Gürsoy kolejinin sınavı varmış eğer bu sınavı kazanırsak , kolejde okuyacağız . Ve ben itiraz istemiyorum . "

Damlada benim gibi derslerine önem verirdi . Bu teklif çok iyiydi fakat benim iş bulup çalışmam lazım ve ben bu sınava çalışacak vakit bulamazdım .

Ona dönüp " Damla sen gir ama ben bu sınava girmek istemiyorum " Damla bana anlamamışça bakınca açıklamaya başladım . " Benim iş bulup çalışmam lazım , ve bu sınav için çalışacak vaktimin olacağını zannetmiyorum .

Damla " Çalışmak ta nereden çıktı ? " diye tepkisini belirtti .
Ona dönüp " Bu maaş bir süre sonra bitecek ve biz sıkıntı çekmeye başlıyacağız ve benim iş bulmam lazım . " Damla elimi tutup " Seni anlıyorum , ama bu şekilde olmaz . " Damla beni nasıl anlayabilir ki ? Onun değil benim babam ölmüştü . " Sen beni anlayamazsın ? " Damla ellerimi serbest bırakıp " peki " dedi . Bana darılmış olmalıydı . Ama ne yapabilirdim ? Bu konuda hassastım . Ama tek dostumu da kaybedemezdim .

Bu sefer ben onun elini tutup " Tamam , sınava giricem " dedim .

******************************