Καταπίνω γρήγορα τα δάκρυά μου και του δίνω χαμογελαστή την ανθοδέσμη. Αν κάποιος ή κάτι μπορούσε να τον ενθαρρύνει αυτή την στιγμή είναι ένα θερμό χαμόγελο.
Για κάποιο λόγο θέλω να γνωρίσω τον Harry. Φαίνεται μυστηριώδης και μου αρέσει πολύ αυτό.
«Τι σου χρωστάω;» ρωτάει και κοιτάω την τιμή τον λουλουδιών.
17,99. Κοιτάω τα ρούχα του και τα παπούτσια του. Δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση και έχω προσέξει πως φοράει τα ίδια συνέχεια. Και τότε θυμάμαι τα λόγια του Nick: Ο Niall παίρνει κάποια χρήματα από τον Harry για να ζήσει και το μεγαλύτερο ποσοστό το δίνει για να πάρει την δόση του.
«Τίποτα», μουρμουρίζω. «Είναι δώρο από εμένα. Και που 'σε, να ξαναπεράσετε, θέλω να γνωρίσω και τον φίλο σου.»
Ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του καθώς τα μάτια του γυαλίζουν. «Σε ευχαριστώ πάρα, παρά πολύ! Θα περάσουμε! Γειά!»
Βγαίνει από το μαγαζί και εγώ σοριάζομαι στην καρέκλα του ταμείου. Άκουσα πολλά σήμερα... Όταν βλέπω την μαμά μου να τελειώνει με τον πελάτη της βγάζω από την τσάντα μου το πορτοφόλι μου.
17. 17,50. 18! Ωραία! Φτάνουν για να καλύψουν το κενό.
Τα βάζω γρήγορα μέσα στην ταμειακή μηχανή όταν η μαμά μου δίνει ευγενικά την ανθοδέσμη του πελάτη στον ίδιο και αυτός βγαίνει χαμογελαστός από το μαγαζί. Αυτή γυρνάει προς τα εμένα με ένα 20ρικο στο χέρι.
«Μια χαρά τα βγάλαμε και σήμερα!» λέει και βάζει τα λεφτά στην ταμειακή. «Ποιο είναι το αγόρι που ήρθε και μιλούσατε πριν;»
Η ίδια μαμά όπως πάντα, ανακριτική. «Ένας φίλος μου από τις συναντήσεις. Πήρε και μια ανθοδέσμη για την συνχωρεμένη την μητέρα του...» μουρμουρίζω και χαϊδεύω το χέρι της. «Μου έλειψες...»
«Και εμένα καρδούλα μου», με βάζει σε αυτή την αγκαλιά που πάντα μυρίζε λεβάντα και μαμά. «Πώς και από 'δω;»
Χαμογελώ. «Μου λείψατε. Παρεπιπτόντως, ο μπαμπάς που είναι;»
«Πήγε να παραλάβει κάποια καινούρια μπουκέτα. Το ξέρεις ότι δεν εμπιστεύετε τους προμηθευτές.»
Γελάω. «Σωστά.»
HARRY'S POV (επιτέλους)
Αφήνω τον Niall στο νεκροταφείο και φεύγω. Ήθελε να γυρίσει μόνος του, με τα πόδια. Το πένθος του είναι μεγάλο παρόλο που έχουν περάσει χρόνια από τότε που πέθανε η μητέρα του.
YOU ARE READING
Erasing What I Was » h.s
Fanfiction«Μου αρέσει η λέξη “ίσως”. Ίσως να θέλω είμαι άλλος. Ίσως θέλω να σβήσω το παρελθόν μου», επιμένει και τα λόγια του κάνουν ηχό με την ένταση του. «Ίσως σ' αγαπάω όσο αγαπώ την λέξη “ίσως”. Και οι δύο χαρακτηρίζετε την ψυχή μου.» Μία... αθώα κοπέλα κ...
