MARLENE'S POV
Φτάνω στην σχολή χώρου και μπαίνω διστακτικά μέσα. Δεν έχει και πολύ φασαρία, ίσα ίσα μια μουσική από ένα δωμάτιο πιο βαθιά στον διάδρομο. Στον πάγκο υποδοχής κανονικά θα έπρεπε να είναι το κορίτσι που μίλησα αλλά δεν είναι.
Η μουσική από το δωμάτιο μεγαλώνει και εγώ σκέφτομαι πολύ σοβαρά να πάω προς τα εκεί. Κάνω μια τελευταία προσπάθεια να βρω την κοπέλα.
«Είναι κάνεις εδώ;» ρωτάω και σε λίγα δευτερόλεπτα μια κοπέλα εμφανίζεται από ένα πολύ μικρό δωματιάκι. Μου χαμογελάει.
«Είσαι η Marlene, σωστά;» Κουνώ το κεφάλι μου καταφατικά.
«Ναι, χάρηκα!» απλώνω το χέρι μου χαρούμενα.
«Παρόμοιος!» Μου πιάνει το χέρι επίσης χαμογελώντας.
Προσπαθώ να τραβήξω το χέρι μου αλλά μου το έχει πιάσει αρκετά σφηκτά. Επιτέλους με αφήνει και χαμογελώ αμήχανα.
«Μακάρι να μην είχα κοπέλα...» μουρμουρίζει χαμηλόφωνα νομίζοντας ότι δεν την άκουσα όμως την ακούω.
Ξεροκαταπίνω καθώς ακούω την μουσική από το άλλο δωμάτιο να κλείνει και ένα αγόρι βγαίνει από εκεί.
Ο Harry;
Για μια στιγμή νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά από όταν γνωρίζω καινούρια άτομα και τσιμπώ τον εαυτό μου στο χέρι χωρίς να φαινομαι ώστε να φύγει αυτή η ταχυπαλμία.
Έχω πολύ καιρό να νιώσω έτσι και δεν καταλαβαίνω γιατί. Δεν υπάρχει κάτι με αυτό το αγόρι, δεν τον ξέρω καν. Θα τον μάθω όμως, και ξέρω τον εαυτό μου. Την πάτησα.
--
Χίλια συγγνώμη που είναι τόσο μα τόσο μικρό απλά δεν έχω χρόνο. Χίλια συγγνώμη και πάλι!!
-Φ.
VOUS LISEZ
Erasing What I Was » h.s
Fanfiction«Μου αρέσει η λέξη “ίσως”. Ίσως να θέλω είμαι άλλος. Ίσως θέλω να σβήσω το παρελθόν μου», επιμένει και τα λόγια του κάνουν ηχό με την ένταση του. «Ίσως σ' αγαπάω όσο αγαπώ την λέξη “ίσως”. Και οι δύο χαρακτηρίζετε την ψυχή μου.» Μία... αθώα κοπέλα κ...
