Erasing What I Was » h.s

4.

«Harry, από εδώ η Marlene. Marlene, από εδώ ο Harry», μας σύστησε η Margo.

Επιτέλους Marlene, άσε τις ντροπές και μιλά!

«Χάρηκα, επιτέλους σε γνωρίζω από κοντά», ξεστομίζω όσο πιο άνετα μπορώ και απλώνω το χέρι μου προς το μέρος του.

«Και εγώ», μου δίνει το δικό του και για μερικές στιγμές ηλεκτρίζομαι. «Είσαι η κοπέλα από τις συνεδριάσεις, σωστά; Ο Niall μου έχει μιλήσει για εσένα», η φωνή του αρκετά βαθιά, σχεδόν μεθυστική.

«Ναι, εγώ είμαι. Χαίρομαι, ο Niall είναι πολύ καλό παιδί...» μουρμουρίζω.

«Είναι», μου αντιγυρίζει με τον ίδιο τόνο και για δευτερόλεπτα μια αμηχανία ησυχία απλώνεται μεταξύ των τριών μας.

Η Margo αποφασίζει να την σπάσει, με σώζει. «Harry, δείξε στην Marlene τον χώρο γιατί έχω ραντεβού με την αγάπη μου, εντάξει;» ο Harry κουνάει καταφατικά το κεφάλι του. «Χάρηκα που σε γνώρισα», μου χαμόγελα και γύρνα στο δωματιάκι που ήταν και πριν μπω στην σχολή, λογικά για να μαζέψει τα πράγματά της.

Ο Harry μου χαμογελάει και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω. Η σχολή δεν είναι μεγάλη, έχει ίσα ίσα τα δωμάτια για τα μαθήματα και κάποια έξτρα για να αλλάζουν. Παρόλ' αυτά, είναι όμορφη, εντυπωσιακή.

Φτάνουμε στο μέρος όπου και μου έδειξε πρώτο, το δωμάτιο για το hip hop. Τελικά, εδώ αρχίζουν και τελειώνουν όλα, στο hip hop.

«Εκεί μέσα είναι το δωμάτιο που θα αλλάζεις», μου δείχνει ένα δωμάτιο. Του χαμογελώ και παίρνω τα πράγματά μου όπου μεταφέρω στο δωμάτιο για να αλλάξω.

«Να σε ρωτήσω κάτι;», ρωτάω καθώς είμαι μέσα στο δωματιάκι.

«Φυσικά!»

«Αυτή η κοπέλα, η Margo. Πριν έρθεις, όταν μου συστήθηκε εμ...» διστάζω να βγάλω τις λέξεις. Όλο αυτό μου είναι τόσο άβολο. Φοράω την μπλούζα γυμναστικής μου.

«Σου την έπεσε;» ρωτάει ο Harry, χωρίς κανένα χρώμα στην φωνή του.

«Μπορείς να το πεις και έτσι... Είπε: “Μακάρι να μην είχα κοπέλα” ή κάτι τέτοιο», λέω καθώς δένω τα κορδόνια των αθλητικών μου.

«Είναι ομοφυλόφιλη και ναι, έχει κοπέλα», μου λέει και βγαίνω από το δωμάτιο.

Το σώμα μου κοκκαλώνει, οι πατούσες μου καρφώνονται στο πάτωμα όπως και τα μάτια μου στην γυρισμένη, γυμνή πλάτη του Harry. Για κάποιο λόγο ένοιωσα παράξενα, λες και βλέπω πρώτη φορά πλάτη. Και όμως αυτή η πλα-

«Συγγνώμη», μουρμουρίζει και βάζει γρήγορα την μπλούζα του. «Περίμενα να κάνεις πιο πολύ ώρα εκεί μέσα, ξέρεις είσαι κορίτσι...»

Γελάω με την ασυναρτισία του και για μία στιγμή ξεχνώ την καλογυμνασμένη πλάτη του. Βγάζω ένα κοκαλάκι για να πιάσω τα μαλλιά μου σε μια κοτσίδα. «Δεν είναι όλα τα κορίτσια έτσι. Είμαστε δύο κατηγορίες: αυτές που θέλουν ώρες για να ετοιμαστούν και αυτές που σε δύο λεπτά είναι έτοιμες. Ανήκω στην δεύτερη.»

Γελάει και μερικά λακάκια κάνουν την εμφάνισή τους.

----

Καινούριο κεφάλαιο γειιι! :) Ψηφίζετε και σχολιάζετε! Μέχρι το επόμενοοο...
Xx