Shes Dating the Gangster: One more Chance (FanFict)

8

Kenji's PoV




Nakatulala lang ako sa harapan.



Hindi man lang nakikinig sa sinasabi ng doctor.





Di parin ako maka recover sa nakita ko kanina...



HIndi kasi ako nag eexpect na makikita ko... ang mukha niya.



Handa ko na siyang kalimutan..







"uh, Mr. De los Reyes, are you alright?" tanong ng nasa harapan ko.



Napakurap kurap ako. Napa focus ako sa mukha ng doctor na nasa harapan ko. Kanina pa siya nag sasalita, pero ngayon lang ako nakinig sa kanya.


"Is there something wrong Mr. De Los Reyes?" umiling ako.



Nothings wrong... Everythings wrong!




Kakalimutan ko na sana siya diba!



Kakalimutan ko na siya..



Pero... bakit nakita ko ang BUHAY niyang mukha. tsaka, sino yung kamukha niya?!



Ang mukhng yun. ay sa kanya. pero, nasa ibang tao yun. Siya yun... pero hindi siya..



Argh. DI ko na intindihan mga sinasabi ko.



"You seem disoriented, Mr. De Los Reyes. Is it about the incident a while ago?" tanong niya sa akin.


Tumango ako.



"Do you know Miss Villarena?"


Villarena? Sino yun.



Umiling ako.


"The patient before you. The one who collapsed infront of you."




Yung.. kamukha.. ni Athena?




"She... she looks familiar.." sagot ko sa kanya.



"Familiar? Do you know someone who looks like her?"




Oo!


Ang lakas ng kabog ng puso ko...



"Yes..."



"If you dont mind... who?"



Huminga ako  ng malalim... "My..My Wife."





"Your wife...  where is she?"



Kailangan pa ba yang itanong?! Alam ba niyang masakit?



"S..Shes gone." bulong ko.



Ang sakit sakit pa rin. Kahit na matagal na panahon na ang lumipas. Parang kakagananp lang. Parang bago lang... Ang kirot sa puso ko... parehas lang nung nangyari yun. nung kinuha na siya... nung natulog..



"Oh.. Im sorry, about that.." tumingin siya sa hawak niyang board. "Ahh.. Im sorry I missed it on your information...  Committed suicide, due to depression... Hmm.."



Susundan ko lang naman si Athena eh... hinihintay niya ako doon... Pero.. di ako mamatay matay..



"How does Miss Villarena resembles your wife?"



"Very much..."



Tumingin siya sa akin na walang sinasabi...



"You know, mister De los Reyes, what happened to miss Villarena a while ago, is... im not really sure on this but, i think she was remembering something from you."



Wala akong naintindihan sa kanya. "Anong nangyari sa kanya? I mean, what happened to her?"


"Shes a sole survivor from an accident. From day one of her rescue, shes been on my care. Ive been her doctor since then. She has an amnesia."



Amnesia? Di ko naman siya kilala. Bakit may naaalala siya sa akin?



"Are you sure you havent met her before?"tanong ng doctor..


Umiling ako...



"Ahh..." may sinulat siya sa hawak niya. "Okay, your good to go. And ah, will you do me a favor mr. De los reyes?"


Tumingin lang ako sa kanya.



"I want you and Miss Minerva together. Will you came next session of her therapy?"



Tumango ako ng di nag iisip.




Gusto ko naman siyang makita muli eh.




"Okay. Here's her schedule." pinakita niya ang isang slip ng papel. Nakita ko yung pangalan niya.



Minerva Villarena...



Pagkatapos nun, lumabas na ako. Agad lumapit si Ate Kendi.


"Kamusta Kenji?"


Hindi ko siya inimik. Nag patuloy lang akong lumabas. Kinausap pa ng doctor si ate tungkol sa mga bagay na ayaw ko ng alamin. Tungkol na naman yun sa akin. Psssh. Para naman akong batang inaalagaan.


Lumabas na din si ate. Nauna na ako at sumunod siya.


"Kenji..."


Hindi ako lumingon pero tumigil naman ako sa pag lalakad ko.



"About kanina..."


"Forget it."


Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Hanggang nasa labas na ako ng hospital.



Hindi na rin ako kinausap ni ate Kendi. Nag focus na lang siya sa pag dadrive niya.



Naguguluhan ako sa maraming bagay. At sa nangyari kanina.



(A/N: Ako din naguguluhan na.. hehe.)

________________________________________________________________________________________________




Minerva's PoV



Kasama ko si Shimika ngayon. Papunta kami sa dati ko ng tinitirahan. Kukunin ko yung ibang gamit ko.


Ang layo pala nang sa amin. Almost five hours kaming mag ta-travel.


Mga one hour pa lang yung na travel namin.


Tama nga sila.. NAkakastress nga to sa akin. Pagod na ako.



*FLASHBACK*


"Gusto mo ba talagang sumama, Minerva? Baka ma stress ka lang?" si Tita. Tumango ako.


Tumingin din si Shimika sa akin. "Alam mo, tama si Mama, di naman talaga necessary na sumama ka pa sa akin sa pag retrieve ko sa mga gamit sa bahay mo, Erv."


Umiling ako. "Gusto ko sumama." nag babakasakali akong may maalala ako doon.


"Are you really sure?" tumango ulit ako.


"Okay. Pero, take this." binigay niya ang mga medications ko. "Para sa head aches yan, at ito vitamins. Shimika, painomin mo siya sa tamang oras ha. Tsaka take breaks. Okay?" hinug ako ni Tita. "This will be your first time travelling again, Minerva... Take Care." hinug niya si Shimika.


"Yeah ma." sumakay na ako sa kotse ni Shimika.



*End of Flashback*


Napapikit ako.


Naramdaman ko ang mahinang tapik ni Shimika. Lumingon ako sa kanya.


"Are you okay?"


Tumango ako. "Tubig." yun lang ang inabi ko. She gave me water. "Thanks."

Nagaalala pa rin siya. "Im fine Shimika." naka stop kami. Break muna . Pagod na din kasi siya.


"Its lunch time. Want to eat?" tumingin siya sa watch niya. "Saan mo gusto kumain?"


"Drive thru nalang tayo." tumango siya. Humanap na kami ng fastfood .



Pumikit muna ako habang nag oorder si Shimika.


"Ahm, ano gusto mo Erv?"


"Kahit ano lang..." sagot ko, nang di dumidilat. Pinagpatuloy na ni Shimika yung pag order.


"Are you really okay, Erv? Kasi, kanina mo pa hinihilot yang sentido mo eh.."


Umiling ako. "Nah, Im okay. Stress lang to.."


"Uminom ka na ba nang gamot?" hinanap niya kung saan niya nilagay ang gamot. "Oh, ito."


Tinanggap ko ito. "Salamat."


Kinuha na niya ang order niya at nag drive na siya palabas.


"Oh, burger. Kumain ka na muna." tinanggap ko ito.


"Salamat. Ikaw?"


"Nah, mamaya na ako. Mauna ka na."


Kumagat ako ng burger. Tumingin ako sa labas. Saan na kaya kami.


"Malapit na ba tayo, Shimika?"


"Hmm, mga 3 hours drive na lang, pero dahil may rest stop tayo, siguro mga 5 hours pa."


Sana nga pala di nalang ako sumama...


Natahimik na ako. Mayamaya, naka ramdam na ako ng antok.






________________________________________________________________________________________________




Carlo's PoV



Tatlong araw na ang lumipas nung nag punta ako kina Shaura.



Yung sinasabi ni Ate Minerva na nag titrigger, sinearch ko yun.


Binasa ko ang mga kwento ng mga taong nakaexperience na nito.


Andami kong nalaman.. Medyo sumakit na ang mata ko sa ka tititig sa computer namin,..



Lumabas nalang ako ng bahay...



Sa lahat ng nalaman ko tungkol sa kondisyon niya, hindi ko na alam ko ano ang una kong gagawin.



Pupunta na lang muna ako kina Shaura.



Nagmadali akong umuwi sa bahay.



Kinuha ko ang wallet at cellphone ko. Ititext ko sana si Shuara, kaso, wala pala akong number niya.



Pumunta nalang ako sa kanila, at sa daan nalang gagawa ng palusot kung bakit ako pumuntta sa kanila...






30 minutes, nasa subdivision na ako nila Shaura.


Mag dodoorbell sana ako ng makta kong lumabas si Shaura.


"Shaura!"


Nagulat siya ng makita ako.



"Carlo?" lumapit siya para pagbuksan ako ng gate. Ngumiti lang ako sa kanya. "Anong ginagawa mo rito?"


Napakamot ako ng ulo. "Pasensiya ka na Shaura, uhm, nandiyan ba si Ate Minerva mo?"


Kumunot ang noo niya. "Bakit mo laging hinahanap si Ate?"


"Ah, eh, wala lang... Nangangamusta lang sa kanya. Kamusta na siya?"


"She's good." tningnan niya ako na parang nanghihinala. "Tell me, are you inlove with her?"


"Ha?! No.. No, you're wrong. HIndi, ano, concerned lang talaga ako sa kanya."


Crinoss niya ang arms niya sa dibdib niya. Tapos tumaas ang kilay. "Magkakilala ba kayo ni Ate dati?"


Umiling ako. "Andyan ba siya?"


"Wala. Sumama siya kay ate Shimika, kinuha ang mga gamit niya sa dati nilang bahay. Bakit?"


"Ah, wala.."


Lumabas ang mommy niya.


"Shaura!" lumingon siya at kumaway ako sa kanya. Nagulat din siya ng makita niya ako. "Carlo? ANg aga-aga mo ata dito? Papasukin mo siya Shaura."


Pinagbuksan ako ni Shaura at tumuloy na ako sa bahay nila.


"Kamusta ka na iho?" tanong ni Tita sa akin.


"MAbuti naman po." Tiningnan kong pumanhik si Shaura sa hagdan. Parang, uncomfortable ata siya sa akin... Sabagay, naka pj's pa siya at wala pang suklay. Malamng na concious lang.


"Bakit ka nga pala andito?"


"Ah, napadaan lang po. Galing po ako sa kaklase ko malapit dito." palusot ko.


"How nice of you to drop by."


Ngumiti lang ako. "Tita, asan po ba si Ate Minerva?"


"Sumama kay Shimika. PAnsin ko lang CArlo ha, parang concerned ka masyado kay Minerva. Do you know her?"


Umiling ako. "Nope. Pero, I cant help but be concerned for her..."


"Ahh.. SO gusto mo siya?"


"Hala! Hndi po! Parang Ate ko siya. Kasi, may naaalala lang ako sa kanya, si Ate Athena..!"


"Ahhh.. Oh siya, mag snack ka una.." tumayo na siya pero pinigilan ko.


"No, thank you tita, pero uuwi na ako sa amin."


"Talaga? Kahit cookie man lang?"


"Nakakain na po ako Tita. SAlamat po ."


"Ah sige."


"Tita, pakisabi nalang kay Ate Minerva na napadaan ako." lumakad na ako patungo sa pinto.


"Oh sure." tapos sumigaw siya sa 2nd floor. "Shaura, uuwi na si Carlo..! Ihahatid mo ba siya sa gate?"


"Hindi na!" sagot niya.


"Ah, wag na po. Kaya ko na po.. Sige po paalam!"




Mabalis ako ng lumisan doon.



\
Haaay.. Wala lang pala akong maabutan doon kasi wala pala si Minerva. Haiist.. Saan kaya ako pupunta"


Kina Lucas kaya?



Siguro, wag nalang. Baka masabi ko sa kanya... Pero, baka naman nasabi na ni Kenji sa kanya ang tungkol kay Minerva.


Hindi kasi niya ako  pinanininwalaan.  Haaay..


Sa park nalang muna ako pupunta...