HİÇBİR ŞEY TESADÜF DEĞİLDİR...

GECE YARISINI GEÇİNCE(10.Bölüm)

Kabuslar uyumasına engel oluyordu.Kasabaya gelip yerleşen bu ekip işlerini bozmuş,İşe yaramaz gazeteci Cihangir kendisi ve zekasıyla dalga geçen yazılar yazınca uyku ona haram olmuştu.Yakalanma ihtimali vardı her köşe başını tutmuşlardı.O polisi öldürmeyecekti zatende planlamamıştı onu öldürmeyi.Kendi kaşınmıştı yoluna gitse işine karışmasa yaşıyor olacaktı.O ölüm meleği idi bu onun görevi idi.Hakkında kötü diye yazıp o şekilde herkesi inandırıyorlardı.O bir kahramandı gerçek bir savaşçı,gönderdikleri ekip gibi yüz ekip olsa yine de yakalayamazlardı onu.usulca kalktı yatağından 2 katlı evinin bodrumuna indi.Duvarda bugüne kadar temizlediği gereksiz yaratıkların nüfus cüzdanlarından oluşan görüntüye baktı gururla yakalayın ne bulupda yakalayacaksınız dedi.En büyük zevki öleceklerini anladıklarında sorgulayan gözle ardından bakmalarıydı.İşe yaramaz çaresiz pislikler ölmeyi hepsi hak etti.Temizlik yapıyorum diyordu kendi kendine neden temizlikten rahatsız bu insanlar zaten öldürdüğü herkes yüktü.Ürettikleri hiçbirşey yoktu.Sadece tüketen bir kene gibi başkalarının yaşamlarını sömüren bu insanların ölmesine neden üzülüyorlar araştırıyorlardı.10 gündür sessizce bekliyordu.Planladığı gibi orayı terkettiğini düşünmeye başlamışlardı.Pislikler rahatça pisliklerini yapmaya devam etsinler.O görevini tamamlamadan kasabadan ayrılmayı planlamıyordu.Yıllardır bugünün gelmesi için defalarca çabalamış.Herkes onu eksik zannederken o sessizce büyümüştü.İlk cinayeti işlerken ne kadarda küçüktü halbuki o cinayetten zerre kadar etkilenmemişti.Aksine yaptığı iş onun güçlenmesini yenilmezliğini getirmişti ona.Eğer sevmeyi bilseydi ölümü onun elinden olmayacaktı.Bu hayattan istediği sadece biraz sevgi idi onun başka beklentisi yoktu çocukken.herkes gibi büyüseydi temizlik yapmak zorunda kalmazdı.O sevgi ortamı nı sağlayacaktı.Bu ona verilmiş ilahi bir görevdi.Odasına dönerken birden duraksadı.İşte o oda elini kapı koluna koydu,açmaktan vazgeçip yatağına geri döndü.Yıllardır o odaya girmemişti.Girememişti,Herşeyin başı o odada yaşadıkları olmuştu.neden sanki zorlanmıştı.neden bunca şeyi yaşamak zorunda kalmıştı.haketmediklerini yaşayıp hakedenleri temizliyordu.Bu insanlar çok nankörler onun değerini birgün anlayacaklardı.Bunu onlara anlatacaktı.Sitrikinin le doldurduğu enjektörleri usulca buz aküsü görünümündeki çantaya yerleştirdi.Bir savaşçı herzaman dikaktli ve düzenli olmalıydı.ne zaman nerede savaşa gireceğini kimse bilemezdi.Yanında yaşadığı insanlardan çok şey öğrenmişti.Onlarla hayatı öğrenmiş,onlarla temizliğin inceliklerini keşfetmişti.Kimyager olan adamla tanışıp evlenmesi çok iyi olmuştu.O 15 yaşında iken evlenmişlerdi.Adam kendisini çocuğu gibi görüp asla incitmemişti.Kendi babası gibi değildi.Şimdi ne yapıyorlardı acaba diye hüzünlendi içten içe.Bu olanları duysalar ne düşüneceklerdi.Tabiki gurur duyacaklardı onunla hep gurur duydular temizliği severlerdi.Kendini değersizleştiren çocukluk anıları geldi gözlerinin önüne.Sadece şefkat le çözülebilirdi bir çok sorun halbuki.Neden sanki bir ekip olup hayata direnmek yerine kendini alkole vermişti.Türkan ile ilgilenmek yerine kaçmayı tercih etmişti.Korkak pislik hakettiği şekilde ölmüştü.Yıllar geçmişti üzerinden hala ellerine baktığında bıçaktan süzülen kan taze gibi idi.Keşke bugüne kadar öldürdüğü pislikleride bıçakla paramparça edebilseydi.Ama bu riskli idi.Kendisi de yaralanabilir,cesetlerin üzerinde iz bırakabilirdi.Bütün bunları düşünerek yatağına uzandı.Aklına işe yaramaz Cihangir ve yazdıkları geldi.O kim di ki ondan korksun asalak yalan haberlerle insanları kandırıyordu.Gerçeği saptırıyor,doğruyu öğrenmelerine engel oluyordu.Güzel bir planla Cihangirden de yalan haberlerden de temizleyecekti kasabayı.

Herşeyi en ince ayrıntısıyla planlayıp derin bir uykuya daldı.Gece annesinin ölmeden önceki hallerinden biri rüyasına geldi.herşey çok güzel olacak diyordu.Sen harika bir çocuksun.Okadar güzelsinki senin gibi bir çocuk daha dünyaya gelmemiştir.Küçük haliyle görmüştü kendisini annesinin kokusunu derin derin soluyarak güne uyandı.gündelik yaşantısına hazırlanırken acele etmeden sakince hazırlanıp işinin yolunuı tuttu....