'Living the Dream' // N.H

Part 2

Ik werd wakker van het scherpe zonlicht dat door mijn slecht verduisterde gordijnen scheen. Ik was nog eerder wakker dan mijn wekker dus ik kon nog lekker rustig aandoen. Ik maakte een ontbijtje klaar en zette de radio aan om alvast in de stemming te komen. Ik had nog geen idee wat ik precies moest gaan doen bij Capital, maar ze zeiden dat ik sowieso niet stil kwam te zitten. Ik at mijn ontbijtje op terwijl de muziek op de achtergrond afspeelde. Na een korte douche, kleedde ik mezelf om en was ik klaar om te gaan. Ik sloot alles af en liep naar de metro. Ik zat midden in de spits dus het was lekker druk. Ik keek om me heen naar alle mensen die haastig door de hele underground aan het rennen waren. Gelukkig hoefde ik maar een paar haltes verder en kon ik snel uitstappen. Ik zag het gebouw al in de verte staan en ik liep die kant op. Ik opende de deur toen ik aankwam en keek om me heen waar ik naartoe zou moeten. Het gebouw was namelijk immens groot en ik had geen idee waar ik moest zijn. Gelukkig zag ik een balie dus ik besloot daarheen te gaan. 'Good morning, can I help you?', vroeg een kleine vrouw vanachter de balie. 'Yes please, do you know where I need to be?', vroeg ik. 'What's your name?' Vroeg de vrouw. Ik gaf haar mijn gegevens en ze wees me de weg. Ik ging zitten op een grote oranje bank en wachtte daar totdat iemand mij op zou halen. Ik werd zenuwachtiger en zenuwachtiger. Na dik 10 minuten wachten kwam er eindelijk iemand naar mij toe. 'You must be Lotte', zei een vriendelijk jong meisje tegen mij. 'Yes I am', zei ik beleefd terug en ik gaf haar een hand. 'It's a pleasure to meet you, are you ready for your first day?' vroeg ze terwijl we verder de gang in liepen. Ik vertelde dat ik heel zenuwachtig was maar dat ik er ontzettend veel zin in had. Ze leidde me naar een kamertje en ik moest daar gaan zitten. 'Right, this is the planning for today', zei ze met een glimlach en ze gaf me een blaadje. Ik pakte het blaadje aan en ik schrok me kapot toen ik de enorme lijst zag met dingen die we vandaag zouden gaan doen. Ik begon maar bovenaan en screende langzaam naar beneden totdat mijn oog viel op 'Interview One Direction'. Ik keek starend naar die letters en ik kreeg een brok in mijn keel. 'Am I going to interview One Direction?' vroeg ik stotterend. 'Yes' zei de vrouw enthousiast, 'not alone though', zei ze lachend. Ik zuchtte diep. Ik werd nu nog zenuwachtiger, dit had ik niet verwacht. 'Do you like One Direction?' vroeg ze. 'I do! They are amazing!', zei ik vol enthousiasme. 'You are going to have an amazing time then, they are really nice guys, so lovely'. Ik knikte, ik wist precies hoe ze waren, ik volgde ze al vanaf de X Factor. Je kon me eigenlijk wel een diehard fan noemen, ik had de jongens 2 keer live gezien en ik volg ze bijna non stop op Twitter. Ik had eigenlijk de hoop een beetje opgeven, want ik geloofde nooit dat ik ze zou gaan ontmoeten maar daar komt vandaag dus verandering in. 'Can't believe I'm gona see them', zei ik nog altijd beduusd. 'You have some amazing people with you so it's all going to be alright'. Ik knikte. We praatte nog wat verder over het programma en toen begon mijn eerste echte dingetje. Ik zat in de studio, ik mocht nog niet veel zeggen en ik keek aandachtig naar alles wat er gebeurde. Ik heb me alleen voorgesteld voor de radio en toen was het na twee uurtjes alweer voorbij. Ik liep samen mee met Jack en Charlotte, het interview zou ik ook met hun gaan doen. Ze waren best wel streng en ik mocht nauwelijks iets zeggen. Ze lieten af en toe wat zien in het gebouw maar over het algemeen liep ik er vooral als een hondje achteraan. Maarja, het was nog maar mijn eerste dag dus zoveel kon ik er ook niet van verwachten. De tijd tikte door en na verschillende opdrachten maakte we ons klaar voor het interview met de jongens. Mijn hart zat inmiddels in mijn keel, de vragen die gesteld zouden worden lieten ze van te voren aan mij zien. 'Do I also need to ask something?', vroeg ik terwijl ik de vragen bekeek. 'No you are just going to sit there and watch what we are doing', zei Jack kortaf en hij wees naar een krukje buiten het beeld. Ik viel een beetje buiten de boot, maar het maakte me niks uit want ik kon de jongens in real life zien en ik zat ook nog eens op de eerste rij. 'Okay', zei ik terug. Er kwam een mannetje naar binnen die schreeuwde dat we nog 15 minuten hadden voordat we ons gingen voorstellen aan de jongens. Ik zat inmiddels al op mijn krukje en ik had geen idee wat ik moest doen. Ineens riep Jack mijn naam en wenkte me om te komen. 'You are going to say hi to the boys and than you are going back to your seat'. Ik knikte overtuigend en liep achter Jack en Charlotte aan. We liepen naar de kleedkamer waar we op de jongens zouden wachten. De spanning steeg en op een gegeven moment hoorde ik een bekende stem op de gang, het was louis, gevolgd door het gelach van niall. Ik kreeg automatisch een glimlach op mijn gezicht. De deur ging open en de jongens kwamen naar binnen, een schok schoot door mijn lichaam, ik kon het niet geloven.