Vandaag zit op het station van Haarlem. Op een zwart bankje wacht ik tot de trein naar het dorpje Uitgeest arriveert. De sfeer die op het station hangt is droevig en angstig. Ik dacht terug aan die paar weken geleden, want toen was er een jongentje gevallen van het parron. Het was hart
verscheurend hoe het er uit zag.
'Tris, help hem. Je bent zijn enige hoop. Gebruik jou magie. Geloof mij'
'Het stemmetje in mijn hoofd' dacht toen ik zuchtend. En toen. BWAMM!!....
Daar was de trein. Over het jongentje gereden.
De moeder van het jongentje was huilend naar het lijkje toe-gerend. Ze zag hem daar liggen, verscheurd door de wielen van de trein. En ik zat daar, met een angstig en verbaasd gezicht op het bankje. Iedereen keek naar me, met haat in hun ogen. Ze schreeuwden, sloegen met hun vuisten in de lucht. Woedend rende de menigte naar me toe. Ik rende zo snel mogelijk naar huis.
De menigte volgde me. Ik was bang. Ik rende een steegje in en zag de menigte doorennen. Ik rende zo snel mogelijk naar huis. Eindelijk, veilig thuis.
Mijn moeder keek me verward aan toen ik binnenstormde. 'Wat is er gebeurd?' vroeg mijn moeder met een bezorgde stem. 'Mam,' zei ik hijgend 'er zit een boze menigte achter me aan en ik weet niet hoe en waarom.'
Daarna legde ik het hele verhaal uit aan mij moeder. Van hoe het begon met een overrijding tot aan de achtervolging. 'Mam voordat het allemaal begon was er nog iets raars gebeurd. Ik hoorde een stem in mijn hoofd die zei dat ik mij "magische krachten" moest gebruiken.' Ging ik verder. 'Lieverd ik had dit je eerder moeten vertellen' Antwoordde mijn moeder mij. Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Wat moet je me eerder hebben verteld?' vroeg ik.
JE LEEST
De Tijdmeesteres
Mystery / ThrillerTris is normaal meisje. Nou normaal, ze ontdekt op haar 16de dat ze magisch krachten heeft. Zij gaat samen met haar vriendin Bo een magisch wereld tegemoed. In haar zoektocht naar haar einddoel ontmoet ze veel goden die haar helpen. Zal ze haar krac...
