De Tijdmeesteres

Hoofstuk 13

Pov Aura
Ik hoorde Lucas nog net voordat ik met Erebus het verblijf binnenliep. "Waarom volgt u mij wel?" vroeg ik aan de oergod. "Grrrrhhh" Dat was het enige wat hij kon zeggen voordat hij op de grond zakte. "Ik ben maar een godin van briesjes. Waarom?" vroeg ik opnieuw. Hij keek me aan met zijn groene ogen. Hij keek...verdrietig. Alsof hij om iets aan het rouwen was. Toen viel zijn hoofd neer. Er kwamen wachters aan rennen. "Hij is zwaargewond. Wees alsjeblieft voorzichting met hem." zei ik. Nadat de wachters bezig waren met Erebus, liep ik in de richtig naar het kasteel van Pallas. Het was zo groot en toch voelde het als thuis. "Thuis..." zuchtte ik. Toen besefte ik me dat de thuis van Erebus de onderwereld was. Een plek vol onheil en martelingen. Misschien was hij verdrietig omdat hij thuis miste? Nee nee, dat kan het niet zijn. "Hey Aura, waar was je?" vroeg Lucas. Ik was nog zo in mijn gedachten dat ik niet door had dat er iemand tegen me praatte.
"Hey!" Iemand tilde me op. En die iemand was Lucas die tegen een niet-oplettende Aura stond te praten. "Lucas laat me los!" schreeuwde ik. "Nope" zei Lucas. Hij bracht me naar een kamer toe, maar welke geen idee. Toen hoorde ik Pallas lachen. "Zet haar maar neer Lucas." zei Pallas. Lucas zette me neer en ik draaide me om. "Hoe is het met Erebus?" vroeg Pallas. "Hij is er uitgeput. Hij wordt goed verzorgt dus ik hoop dat hij snel beter wordt." antwoordde ik. "Jongens ga maar wat voor jezelf doen. Ik moet heel even met Aura praten." bevalde Pallas de rest. Lucas, Tris en Bo gingen weg. Nadat ze vertrokken waren deed Pallas de deur dicht.
"Aura, ik heb geen idee waarom Erebus alleen naar jouw luistert." begon Pallas. "Ik snap ook niet waarom hij hier naartoe kwam. Dit is een paleis vol licht en blijheid." "Pallas..." zei ik "Ik zag wat voordat hij flauwviel. Hij leek wel verdrietig." Pallas stond op en liep naar een andere kamer toe. Ik volgde haar en zag toen dat ze wat pakte uit de boekenkast die in mijn en Lucas' kamer stond. Lucas ging rechtop zitten en keek me niet-begrijpend aan. Ik wist van niks en dat liet ik merken door mijn schouders op te halen. Ondertussen was Tris en Bo ookal naar de kamer toegekomen. "Hier." zei Pallas wijzend naar een bladzijde in het boek.
"Erebus, god van duisternis. Zijn dichte nevels omringen de randen van de platte aarde en vulden de donkere plaatsen eronder. Zijn zus Nyx, ookwel de nacht, leidde deze donkere sluier elke avond over de aarde terwijl Erebus' nicht Hemera, de dag, de nacht elke ochtend weer verdreef. Erebus bewaakt de drie kringen van duisternis rond Tartaros, het dodenrijk." las Pallas voor.
"Ik dacht dat hij de baas van de onderwereld was?" vroeg Lucas. "Nee dat is Hades, toch?" zei Tris. "Gelieve die naam niet noemen in mijn bijzijn dank u wel." zei Pallas geïrriteerd. "Erebus is god van duisternis en bewaker van het dodenrijk." ging ik verder. "Wacht is even..." zei Bo "Als de bewaker van de dodenwereld hier is, wie staat dan jet dodenrijk te bewaren?" Iedereen besefde dat dat nogal erg was. Pallas zette het boek terug en ging naar haar bureau. Tris en Bo gingen terug naar hun kamer en Lucas ging met mij mee naar Erebus.
Ik rende naar het verblijf met Lucas achter me. Toen we daar aankwamen zag Erebus er al wat beter uit. "W-w-wacht h-heel e-effe" zei Lucas uitgeput. Ik keek om en zag dat hij een rood gezicht had. Ik lachtte en liep richting de reusachtige pitzwartte draak toe. Ik legde mijn hand op zijn neus en aaide heel zachtjes. Hij was aan het slapen, ookal was hij zwaargewond leek het alsof hij gewoon sliep. "En?" vroeg Lucas "Hoe is hij?" Lucas liep naar me toe en kwam achter me staan. "Ik weet het niet, hij lijkt vreedzaam." De draak gromde een beetje en schuifde met zijn hoofd. Ik en Lucas sprongen naar achteren en we landen op elkaar. Ik schrok van wat ik daarna zag.

_______________________________________________________
a/n

Hey mensen. Ik weet dat het een half jaar geleden was toen ik voor het laast weer actief was. But i'm back!!
Groetjes de Eirdbei