De Tijdmeesteres

Hoofdstuk 3

Na het eten ging ik weer naar mijn kamer. 'Uhm ben je er weer?' vroeg ik. 'Tris, waarom ging je weg?' 'Ik moest eten.' 'Oh, oke waar waren we ook al weer.' 'Uh dat ik speciale krachten heb dat niet waar is.' zei ik zelfverzekerd.
'Tris dat heb je wel en geloof me je bent specialer dan je denkt' 'Kom op ik ben niet specialer dan een normaal mens.' 'Tris....*zucht* je zou eens moeten weten.. ' 'Wat moet ik weten?!' schreeuw ik. 'Tris ik ik uhm.... ik ga wel. Jij zal het nooit te weten komen als je zó koppig ben.' Ja ik was wel koppig maar ik was gewoon het zat dat de stem maar aan het liegen was.
'Nee wacht, ik bedoelde het niet zo. Ik wil het wel weten maar niet hier. Wat als mijn moeder er achter komt?.' 'Rustig maar Tris, ik weet wel een plekje waar we veilig kunnen praten. Maar eerst, moet je mij kunnen zien en vertrouwen.' 'Wat bedoel-'
En toen zag ik een flits. Een flinke bries vloog door de kamer en vormde een tornado. Opeens stond een meisje met wit-blond haar en licht blauwe ogen. Ze had een witte jurk aan met bandjes en witte ballarina's. Haar jurk was aan de onderkant gerafeld en gescheurd.
'Ik ben Aura, godin van de koele briesjes en frisse lucht.' Dat kon wel kloppen want in mijn kamer was het wel kouder geworden. 'Wow....' kon ik alleen maar uitbrengen. 'Tris ik kan je mee brengen naar een bos hier in de buurt. Als je daar om middernacht komt sta ik daar op je te wachten.' zei Aura. Zij gaf me een klein zilveren fluitje aan een hanger. 'Blaas op de fluit en ik kom. Tot vanavond Tris.' zei Aura voordat ze uit mijn raam vloog. Ik keek bewonderend naar de fluit.

'Mam mag ik vanavond naar een feest?' vroeg ik zo realistisch mogelijk. 'Waarom schat?' zei mijn moeder. Ik mocht van haar altijd naar een feest al ik mijn huiswerk af had. Maar als het een schooldag was dan mocht ik nooit weg. 'Uhm een vriend van mij is jarig en ze geeft een slaapfeestje.' loog ik. 'Oke maar ik wil wel dat je voor de lunch thuis bent. Je weet we moeten nog naar oma.' zei mijn moeder. 'Oke mam dat zal ik doen.' Ik rende naar boven en pakte mij spullen. Ik pakte een jasje en wat survial spullen die ik ooit gekregen had van pap. Ik pakte de Zwitserse zakmes die ik van mijn opa had gehad. Mijn opa was een paar jaar geleden overleden. Hij was de liefste opa die ik had en de enigste. Hij vertelde altijd verhalen over de oorlog. Ik luisterde altijd met grote ogen en een open mond naar. Ik miste die tijd. Ik stopte het zak mes in mijn tas en wachte tot midnacht.
Na een uur ging ik naar beneden en ik gaf mijn moeder een knuffel en pakte mijn fiets.

---------------------
Oeh spannend!! Ik heb dit hoofdstuk extra lang gemaakt. Als je nog ideetjes heb laat ze gerust achter in de reacties. Let wel op, als je een personage maak zorg er voor dat het iets met goden of elementen te maken heb. Het mag natuurlijk ook het vriendje van Tris worden hoor :P.

(Ik ben erg blij met de reacties. Jullie zij geweldig♥!!)